14 Beste songs in Drop D-stemming (met video’s)

In drop D-stemming neemt de gitarist zijn standaard stemming EADGBE, en alleen de lage E-snaar wordt een hele stap lager gestemd tot een D, wat resulteert in een DADGBE-stempatroon AKA Drop D.

Waarom de stemming op deze manier tweaken? Nou, er zijn verschillende redenen waarom sommige muzikanten graag de drop D gebruiken. Om te beginnen, het geeft de speler toegang tot een lagere toonhoogte. Je krijgt ook een waarneembaar zwaarder geluid, omdat de losgelaten lage D-steel zwaar zal klinken als je hem open speelt, vergeleken met de open lage E.

Een andere reden waarom drop D-stemming populair is, is dat het voor beginners supermakkelijk is om power chords te nailen. In plaats van de normale power snaar vinger vorm voor standaard stemming, kan de speler spelen over de 3 lage snaren op elke fret voor elk power akkoord.

Drop D tuning kan een heleboel mogelijkheden openen voor elke gitarist. Het is een favoriet van heavy metal bands en groepen uit verschillende subgenres. Deze stemming is ook nuttig in blues, klassiek, folk, en country muziek. Behalve dat het nuttig is, is het over het algemeen ook erg leuk en er zijn veel geweldige songs die zijn geschreven en uitgevoerd in Drop D. In dit artikel zal ik alle beste songs in Drop D stemmingen beschrijven, en video tutorials toevoegen zodat je ze zelf kunt leren spelen. Deze nummers zijn niet gerangschikt in een bepaalde volgorde. Ongeacht van welke soort muziek je het meest houdt, ik weet zeker dat je enkele nummers op deze lijst zult vinden die je kent en geweldig vindt.

Hier is een lijst van de beste nummers in Drop D-stemming

Everlong van Foo Fighters

Genre: Post-grunge

De Foo Fighters zijn een enorme fan van drop D-stemming. De Amerikaanse rockband houdt van de unieke rijke en diepe klanken die dit soort stemmingen op hun nummers hebben. In feite zijn maar weinig nummers van de Foo Fighters niet in deze gitaarstemming. En als het op de krachtige drop D aankomt, hebben de Foo Fighters Everlong om op te scheppen.

Dave Grohl heeft beweerd dat het niet zijn bedoeling was om Everlong te maken. Het gebeurde alleen maar omdat hij tijdens de opnamen van Monkey Wrench niets beters te doen had dan met zijn bijl te klooien. Hij kreeg de kans om naar een riff van een Sonic Youth-nummer te luisteren en vond dat de vibe sterk leek op een van de nummers van de Foo Fighters. Tegen het einde van de opname had Grohl al een ruwe schets van hoe het verder moest met Everlong.

Uitgebracht in 1997, werd Everlong meteen een hit. Het stond bovenaan Rolling Stone’s lezerskeuze voor de beste nummers van Foo Fighters in 2013. Het werd ook een van Grohl’s mijlpaal muziekstukken. Media persoonlijkheden en organisaties waren ook snel om het nummer te gebruiken in hun inspanningen. Zelfs David Letterman werd een toegewijde volgeling van de band vanwege dit nummer. Letterman gaf Everlong de schuld voor zijn herstel na een hartoperatie.

Als je naar Everlong luistert, zul je de diepe bas van de getweakte 6e snaar waarderen. Probeer je dit nummer voor te stellen in de standaard stemming en het zou anders zijn. De drop D-stemming geeft het nummer een krachtiger geluid, alsof je een speciale bas hebt die de rest van de gitaarklanken begeleidt. Het is een bewijs van de manier waarop de drop D-stemming de kracht van je gitaarspel kan versterken.

Heart-shaped Box van Nirvana

Genre: Grunge

Dit muziekstuk uit 1993 biedt een zeldzame blik op het muzikale vernuft en de menselijkheid van de belangrijkste man van de band, Kurt Cobain. Heart-shaped Box is een liefdesliedje, opgebouwd op een unieke manier die alleen Cobain weet te brengen. De teksten zijn erg grafisch. Als je ze woord voor woord gaat verteren, zul je zien dat Cobain zijn hart uitstort.

Heart-shaped Box geeft ons een ingewikkelde manier om I love you te zeggen tegen degenen die ons dierbaar zijn. Dat is vooral het geval wanneer iemand zich aan een zijden draadje vastklampt aan het lieve leven. Cobain schreef het lied met kinderen met kanker in gedachten en in het hart. Het is een triest nummer, dat alleen wordt verlicht door Cobains rasperige zang en het stuwende ritme van zowel Grohl als Novoselic.

Radioactive van Imagine Dragons

Genre: Elektronische rock

Ik durf te wedden dat je niet wist dat dit populaire rocknummer uit 2012 in een drop D-stemming staat. Ik heb ook vrienden die het nummer in de standaard gitaarstemming spelen.

Radioactive heeft een ritme dat je verslaafd zal maken. Het nummer heeft spanning en drama en een ongelooflijk catchy refrein. Het is hypnotiserend met een intens stuwende bas die genoeg is om je hart uit je borstkas te laten barsten.

Dear Prudence van The Beatles

Genre: Rock

The Beatles stonden niet bepaald bekend om het gebruik van drop D-stemming. Ze gebruikten het echter wel in een van hun nummers in 1968. Dear Prudence is een geweldig nummer met een sterk ritme. De lage D zorgt voor een zeer diepe klank die de hoge tonen aanvult.

De instrumentatie van Dear Prudence is een achtbaan van dreunende intensiteit en weemoedige rust. En hoewel het nummer niet zo populair is als andere Beatles-liedjes, is Dear Prudence een ongelooflijk nummer en een goed voorbeeld van de toepassing van drop d-stemming.

You are My Sunshine door Chris Stapleton

Genre: Country

Hier is het definitieve bewijs dat drop D tuning niet alleen voor de snel-slingerende en distortion-heavy metal songs en elektrificerende rock stukken is. Drop D kan ook een geweldige manier zijn om een folk- of countrynummer op te fleuren.

Zo draaide het hoofd toen country singer-songwriter Chris Stapleton besloot een Amerikaanse folkstandaard een update te geven. Iedereen kent You are My Sunshine. Het is een klassieker die geen lange introductie behoeft. Bijna elke gitarist op het Amerikaanse continent heeft dit stuk wel eens gehoord. We weten ook dat talloze artiesten de countryklassieker uit 1939 al hebben gecoverd. Maar niemand heeft dit nummer ooit zo uniek anders gecoverd dan Chris Stapleton.

Stapleton werkte samen met zijn vrouw, Morgane, om deze klassieker een meer soulvolle feel te geven. Terwijl Chris de zang op de hoge registers voor zijn rekening nam, vulde hij de engelachtige countryzang van Morgane aan met de diepe bas van zijn gitaar. Als drop D tuning werkt met een tijdloze klassieker, ben ik er zeker van dat je het ook in je andere songs kunt integreren.

Slither van Velvet Revolver

Genre: Hard rock

Een van de grootste voordelen van een drop D tuning is het gemak waarmee je power chords in de song kunt integreren. Neem bijvoorbeeld dit rocknummer van Velvet Revolver uit 2004.

De openingsriff slaat in op de 6e snaar D, hoewel hij ook noteert op de 4e snaar D en de 5e snaar A. Slash zorgt voor een daverend ritme. Je zult deze riff wekenlang in je hoofd hebben zitten en staan te popelen om zelf met drop D-stemming te experimenteren.

Slither is voor beginners misschien wat moeilijker om meteen onder de knie te krijgen. De fingerstyle kan ingewikkeld zijn en het ritme is een beetje snel. Je spiergeheugen onder de knie krijgen zal de sleutel zijn om deze onder de knie te krijgen. Vingervlugheid zal ook belangrijk zijn. Maar als je volhoudt, ben ik er zeker van dat je het onder de knie krijgt. Dit is zo’n nummer in drop D dat je naar meer nummers zal doen zoeken om te leren en te verbeteren.

Monkey Wrench door Foo Fighters

Genre: Alternative rock

Rockfans zullen dol zijn op dit Foo Fighters-nummer in drop D-stemming. Het is een van die muziekstukken die erg fascinerend zijn om naar te luisteren en erg lastig om onder de knie te krijgen. Ik hou van de intro riff met zijn finesse en palm-muted uitvoering. De lage D-stemming is ook een geweldige basis voor een van de power akkoorden van het nummer, de E5 in het prechorus. Dit is met gemak een van de beste nummers in drop-D stemming

Moby Dick van Led Zeppelin

Genre: Blues rock

Dus, dit nummer heeft geen tekst die je kunt zingen. Echter. Dit muziekstuk heeft zijn blues riff uitgevoerd in drop D stemming. Het powertrio Jones, Page, en Bonham in de opening van het nummer is volledig te zien. Zie het als een passende inleiding tot de betoverende drumsolo die het middelste tweederde deel van het nummer uitmaakt. Page en Jones voegen zich dan weer bij Bonham tegen het einde in een passende climax van een van de meest gevierde instrumentals ooit om de rock arena te sieren.

De unieke structuur van het nummer vertaalt zich in kortere gitaarsecties om te leren. Dat betekent echter niet dat het gemakkelijk zal zijn. Dit is een van die stukken die precisie fingerpicking vereisen. Als je het werk van Jimmy Page of zelfs de baslijnen van John Paul Jones kent, weet je dat dit nooit een makkie wordt.

Hoewel, de verkorte gitaarsecties zouden het je makkelijker moeten maken om je te concentreren op de kernelementen van het nummer. De opening bevat een slide die de riff van het nummer introduceert. Een combinatie van oorverdovende vingerzettingen en pittige basnoten kenmerkt dit deel van het nummer uit 1969. Probeer het maar eens, dan kun je misschien je eigen nummer met D-stemmingen maken.

Killing in the Name van Rage Against the Machine

Genre: Alternative metal

Dit nummer is net zo trouw aan de idealen van authentieke heavy metal muziek als elk ander stuk over non-conformisme en provocerende thema’s. Het is een revolutie van alle soorten, het roept op tot misbruik door autoriteiten en machthebbers. Het daagt ook racistische idealen uit die een natie in beweging kunnen brengen. Killing in the Name blijft het meest herkenbare nummer van Rage Against the Machine. Het heeft een anthemisch karakter dat nu het signatuurstuk van de band is.

De gitaarriff van dit provocerende nummer zal je bevallen. Het is vrij gemakkelijk onder de knie te krijgen als je de basis van de fingerstyle al kent. De meeste spelers kiezen ervoor om elke snaar met een plectrum (plectrum) te plukken. Je kunt ook je vingers gebruiken, als je je daar prettiger bij voelt. De verlaagde toon van de zesde snaar geeft het nummer een diepe toon in plaats van de twangy tune die je zou krijgen van een elektrische gitaar. Ik vind de basnoten van de gitaarriff een geweldige opmaat voor de drumsolo van het nummer.

Harvest Moon van Neil Young

Genre: Folkrock

Sommige mensen houden niet van de quasi-religieuze ondertoon van deze folkrockklassieker uit 1992. Ik vind het echter zeer inspirerend vanwege de prachtige boodschap over duurzame relaties. Ik weet dat sommige mensen het moeilijk kunnen geloven dat zulke relaties nog steeds kunnen bestaan in een wereld die te veel bezig is met onmiddellijke bevrediging.

De loepzuivere melodie vormt een solide achtergrond voor het fenomenale songmateriaal van Young. De schoonheid van de drop D-stemming werkt gewoon voor dit nummer omdat het diepte toevoegt aan de verbazingwekkende harmonieën van de gitaarakkoorden.

Never Going Back Again door Fleetwood Mac

Genre: Folk pop

Fleetwood Mac bestaat al sinds 1967. Hoewel ze nog niet de status hebben bereikt van andere rockbands uit het zestiger jaren tijdperk, hebben ze door de decennia heen vele doorbraaknummers gemaakt. Een van de meest opmerkelijke muziekstukken die de band ooit heeft opgenomen is Never Going Back. Het is een erg leuk stuk dat zelfs Matchbox Twenty besloot om het nummer te coveren.

De verrukkelijke vocalen geloven het sombere onderwerp van het nummer. Het heeft de filosofieën en gevoeligheden van een Zuid-Californiër die zichzelf probeert te redden uit een mislukte relatie. Het is sprankelend en prachtig tegelijk. De tekst van het liedje motiveert iedereen om nooit de fouten uit het verleden te herhalen. Het is over het geheel genomen een geweldig nummer, dat gebruik maakt van de drop D stemming op gitaar.

Je kunt een capo op de vierde fret plaatsen als je dit nummer speelt. De meeste spelers geven de voorkeur aan barre akkoorden, hoewel open akkoorden het een makkie kunnen maken voor beginnende gitaristen.

Schism van Tool

Genre: Progressive metal

Tools progressieve metalsong uit 2000 en Grammy Award-winnaar uit 2002, Schism, is een geweldig stuk dat in drop D-stemming komt. Het is ook een van die meest intrigerende nummers als het gaat om maatsoorten vanwege de steeds veranderende aard.

Het nummer is een uitstekend voorbeeld van het gemak van het incorporeren van power akkoorden als je de 6e snaar een volledige stap omlaag hebt gestemd van lage E naar lage D. De zwaarte van Drop D is een groot deel geworden van de donkere, rauwe, agressieve toon waar Adam Jones bekend om staat.

Ik weet dat heavy rock en metal nummers niet altijd het genre zijn dat beginnende gitaristen verkiezen om te beginnen met leren. Maar ik raad je ten zeerste aan om te experimenteren met de songs van verschillende gewaardeerde spelers. Je weet maar nooit wat voor kennis je zult opdoen. Zie een drop D-stemming als een andere manier om je gitaarspelvaardigheden te verbreden. Je weet nooit wanneer deze vaardigheid van pas zal komen.

Meant to Live van Switchfoot

Genre: Alternatieve rock

De verschillende delen van het nummer hebben hun unieke akkoordprogressie en sequencing, waardoor het gemakkelijk te leren is voor beginnende gitaristen. Jonathan Foreman’s zang, hoewel niet Axl Rose-achtig, is zowel hoopvol als melancholisch. Het heeft een mooie manier om de verschillende delen van het nummer te verenigen. De kracht van de gitaar wordt nog versterkt door het gebruik van een drop D-stemming. Het is de perfecte gitaarstemming om de boodschap van kwetsbaarheid en wereldmoeheid van het liedje te completeren.

De lage toonhoogte van de zesde snaar is perfect om de sentimentele aard van het liedje te benadrukken. Het is sympathiek en biedt een idealistisch gezichtspunt van het leven leven zoals het bedoeld is om geleefd te worden. Meant to Live is zowel krachtig als evocatief dat zichzelf respecterende gitaristen altijd zouden moeten proberen te beheersen. Dit is met gemak weer een van mijn favoriete nummers in drop D-stemming.

Animal I Have Become van Three Days Grace

Genre: Alternative metal

Velen van ons kunnen zich inleven in wat Adam Grontier doormaakte toen hij in 2005 Animal I Have Become schreef. We hebben allemaal wel eens onze demonen onder ogen gezien. Vaker wel dan niet, kwam de enige verlichting die we kregen in de vorm van pillen, inhaleermiddelen, en injecteerbare middelen. Dergelijke maatregelen boden verlichting. Helaas nemen ze ook iets van onszelf weg, totdat we de spiegel niet meer aankunnen zonder ons af te vragen wie die man in het spiegelbeeld is.

Grontier bevond zich in deze toestand toen hij besloot dit nummer te schrijven. Hij was boos op zichzelf omdat hij had toegestaan dat OxyContin de volledige controle over zijn leven had gekregen. Je kunt zijn angst voelen in de krachtige teksten. Hij begint op een zeer melodieuze manier, om dan tijdens het refrein je zintuigen te shockeren met de raspigheid van zijn stem. Deze emoties worden nog eens versterkt door het uitstekende gebruik van mid-tempo, zwaar gedown-tunede gitaar riffs.

Het leren spelen van Animal I Have Become is niet zo moeilijk als het klinkt. Alles wat je nodig hebt is kennis van de basis, vooral in het lezen van gitaartabs. Begin met de openingsriff door je frettende vingers te buigen en je greep op het plectrum onder de knie te krijgen. Doe het langzaam aan als het moet. Ik kan je nu al vertellen dat de intro gitaarriff zo verslavend is dat je wel eens gedwongen zou kunnen worden om er een heel nieuw liedje van te maken.

Het refrein is het makkelijkste gedeelte. Het is een open akkoordenspel dat zich meer op de zesde snaar concentreert. Op die noot heb je het gevoel dat je een basgitaar bespeelt. Dat is de schoonheid van dit liedje. Het heeft een zeer diepe melodie die tot in je kern reikt.

Wrap Up:

Denk aan een drop D-stemming als een andere manier om je gitaarspelvaardigheden te verbreden. Je weet nooit wanneer deze vaardigheid van pas komt.