17 Geheimen achter de schermen van begrafenisondernemers

Ondanks het feit dat bijna iedereen op een bepaald moment in zijn leven een beroep zal moeten doen op de diensten van de “trieste handel”, blijven de specifieke taken van begrafenisondernemers vaak gehuld in mysterie. Mental Floss sprak met een aantal om een aantal weinig bekende feiten over het beroep te leren, van wat er achter de deuren van de balsemkamer gebeurt tot de echte reden waarom je misschien twee keer wilt nadenken over die “beschermende” kist.

1. ZE RIJDEN IN MINIBUSJES.

“De reden dat je in het dagelijks leven niet ziet hoe de doden worden opgehaald, is omdat we zo heimelijk zijn,” vertelt Jeff Jorgenson van Elemental Cremation & Begraven in Seattle aan Mental Floss. “Wij zijn voetbalmoeders en we zijn legioen! Eigenlijk, gebruiken we alleen voetbal-mama voertuigen: Minivans zijn het vervoer van de doden. We rijden zelden in lijkwagens, dat zijn alleen ceremoniële voertuigen.”

2. Die lieve blik op het gezicht van de overledene kostte wat werk.

Begrafenisondernemers zeggen dat het belangrijkste onderdeel van het klaarmaken van een lichaam voor een bezichtiging het “zetten van de gelaatstrekken” is – het creëren van een vredige gezichtsuitdrukking met een aangename glimlach. Maar hoewel het er aan het eind misschien mooi uitziet, kan het werk om die uitdrukking te creëren akelig zijn. Mortiers vullen de keel en neus met katoen en hechten dan de mond dicht, ofwel met een gebogen naald en draad om tussen het kaakbeen en de neusholte te hechten, ofwel met behulp van een naaldinjectiemachine om een soortgelijk werk sneller te doen. Onder de oogleden worden ook kleine kopjes met spijkers aangebracht om de oogleden gesloten te houden en te voorkomen dat de ogen naar binnen zakken.

Natuurlijk vergt het ene lichaam meer restauratie dan het andere. Een begrafenisondernemer zegt dat hij, om een onthoofd lijk klaar te maken voor een open kist, een houten deuvel gebruikt om hoofd en lichaam weer aan elkaar te hechten en vervolgens de nek weer dichtnaait.

3. ZE MOGEN EEN RECHT OP DRUGSTORE MAKEN.

In haar bestseller Smoke Gets In Your Eyes, zegt begrafenisondernemer Caitlin Doughty: “Als de gebruikelijke methoden om de gelaatstrekken vast te zetten niet voldoende zijn om de ogen dicht te houden of de mond dicht te houden, is superlijm een geheim wapen.” In Grave Matters wijst auteur Mark Harris erop dat superlijm ook kan worden gebruikt om eventuele priksporen van naalden op een lijk te dichten. Brooklyn begrafenisondernemer Amy Cunningham van Fitting Tribute Funeral Services vertelt Mental Floss: “Als je de handen van een overledene netjes gevouwen bij hun buik moet houden, maar hun armen vallen steeds naar beneden in de zijkanten van de kist, kun je hun duimen voorzichtig vastbinden met een paardenstaartbinder.”

4. COMPARISON SHOPPING IS KEY.

De begrafenisondernemer van de zesde generatie Caleb Wilde, bekend van zijn populaire blog Confessions of a Funeral Director, deelt dit verhaal met ons: “Ongeveer een jaar geleden stierven een man en een vrouw met een tussenpoos van vier maanden. De vrouw kende ons, dus wij begroeven haar, en de man kende de begrafenisondernemer in een naburige stad, dus zij begroeven hem. Ze hadden allebei dezelfde begrafenis, dezelfde kist, grafkelder, enz. De familie belde ons om te zeggen dat de andere begrafenisondernemer 3000 dollar meer rekende. Zelfde waarde, verschillende kosten. Bel rond naar verschillende begrafenisondernemers. Winkelen. Vraag naar de GPL. Vergeet niet dat kosten niet altijd gelijk zijn aan waarde.”

5.

Sommige kisten met rubberen vacuümafdichting worden op de markt gebracht als “beschermend” of bestand tegen “binnendringen van elementen van buitenaf”. Zoals Harris in Grave Matters beschrijft, creëert dit omstandigheden die de groei van anaerobe bacteriën stimuleren, die het lichaam afbreken door het te laten rotten, “zachte lichaamsdelen tot moes maken en het lijk opzwellen met vies ruikend gas… Binnenin de verzegelde kist is het resultaat een begrafenisversie van het bederf dat wordt aangetroffen in moerasbodems en de ingewanden van niet gedraaide composthopen.”

6. SOMETIMES KASSEN EXPLODE.

In feite, kan de eerder genoemde ophoping van methaangas leiden tot wat in de branche het “exploderende kistensyndroom” wordt genoemd, waarbij het gas letterlijk de deksels van de kisten en de deuren van de crypten blaast. Sommige kistenfabrikanten hebben Tupperware™-achtige “oprispingen” aan hun verzegelingsmodellen toegevoegd om de opgehoopte gassen te laten ontsnappen. Harris sprak met een voormalige eigenaar van een begraafplaats die hem vertelde dat deze “beschermende” verzegelde kisten “routinematig worden ontzegeld nadat de familie is vertrokken … om de onvermijdelijke ophoping van gassen in de kist te verlichten”. Het personeel kan de kisten ook gewoon open laten, zonder de verzegeling aan te brengen, in een poging om die “bedompte omstandigheden in de kist” te vermijden.

7. SOMETIMES PACEMAKERS EXPLODE, TOO.

Als een pacemaker wordt achtergelaten in een lichaam wanneer het wordt gecremeerd, “kan het exploderen en kan het meer dan 10.000 dollar schade veroorzaken aan de retort ,” zegt Wilde. “Dus, pacemakers moeten worden verwijderd voor de crematie. En maak je geen zorgen, de begrafenisondernemers/crematieondernemers doen het verwijderen voor je.”

8. SOMMIGE begrafenisondernemers ZIEN DE DODEN ZELF.

Jorgenson zegt: “Het grootste deel van wat begrafenisondernemers doen, is papierwerk: overlijdensakten invullen, vergunningen regelen, overlijdensberichten redigeren en ze naar de krant sturen. zien een overledene alleen wanneer ze worden afgeleverd voor een dienst. In het geval van sommige uitvaartcentra, kan een begrafenisondernemer letterlijk jaren gaan zonder een dode te zien.”

9.

Hoewel de formaldehyde die balsemers gebruiken een roze kleurstof bevat om grijzend, levenloos vlees weer kleur te geven, is dat niet altijd voldoende. Volgens Cunningham “leren mortuariumscholen kleurenleer en toneelverlichting hoe je gekleurde gels boven de plafondlampen moet gebruiken”. Doughty vermeldt ook dat lichamen vaak worden uitgestald voor visitatie onder rozekleurige lampen.

10. ALLES VERDWIJNT IN DE GOOTSTEEN.

Je zou denken dat alle chemicaliën en lichaamsvloeistoffen die bij het balsemen komen kijken, worden afgevoerd als biologisch afval, maar het is in de industrie gebruikelijk om alles gewoon van de tafel af te spoelen, rechtstreeks in de afvoer. Harris wijst erop dat één balseming 120 liter “begrafenisafval” kan opleveren – bloed, fecaliën en de voormalige inhoud van inwendige organen, naast de chemicaliën in de conserveringsvloeistof zelf – en dat dit allemaal in het openbare riool terechtkomt, om uiteindelijk in de waterwegen terecht te komen. Hoewel, zoals Wilde opmerkt: “Bloed is niet erger dan de andere dingen die door de plee gaan.”

11. FORMALDEHYDE STERFT MISSCHIEN EEN LANGZAME DOOD.

Naast het veroorzaken van relatief kleine problemen, zoals sinusproblemen en huiduitslag (waaronder eczeem), is formaldehyde kankerverwekkend. Het Amerikaanse National Toxicology Program heeft, naast andere groepen, gezegd dat mensen met een hoge mate van blootstelling – zoals balsemers – een hoger risico lopen op nasofaryngeale kanker, myeloïde leukemie en andere vormen van kanker.

De kritiek komt meestal van buiten de doodszorgindustrie, maar dat begint te veranderen. In het mei 2016 nummer van The Director, de officiële publicatie van de National Funeral Directors Association, schrijft Carol Lynn Green, de NFDA’s milieu-compliance counsel, “er is geen geschil dat formaldehyde een gezondheidsrisico vormt.” Ze zegt dat de Occupational Safety and Health Administration zich opmaakt om hun werkplekregels strenger te maken, en raadt uitvaartondernemingen aan om over te stappen op conserveringsproducten waarin het gevaarlijke gas niet wordt gebruikt.

12. JE KAN NIET ECHT ONDER EEN BOOM VERBOREN WORDEN.

Sommige consumenten die een hekel hebben aan het idee van balsemen, of bezorgd zijn om het milieu, kiezen voor een “groene” begrafenis. Daarbij komt vaak het romantische idee om onder een favoriete boom begraven te worden, bijvoorbeeld een statige eik. Sarah Wambold, een begrafenisondernemer uit Austin en expert op het gebied van groene begrafenissen, vertelt aan Mental Floss: “Een lichaam moet minstens een meter van een boom worden begraven om het wortelsysteem te beschermen. Het is een beetje een aanpassing voor mensen die gehecht zijn aan het beeld van begraven worden onder een boom, maar dat is niet altijd de meest groene optie voor de boom. Willen ze de boom niet liever verder laten leven?” Je kunt na een begrafenis wel nieuwe bomen of struiken planten boven op een graf, en de wortels groeien dan over het lichaam naar beneden.

13. TEN MINSTE ÉÉN BEGRAFENISONDERNEMER WIL JE LEREN OM ZELF LIJKEN TE PREPAREREN.

Doughty, die een begrafenisonderneming runt met de naam Undertaking LA, vertelde WIRED: “Ik ben een gediplomeerd begrafenisondernemer, maar ik wil mensen leren dat ze mij niet nodig hebben.” Ze pleit ervoor dat mensen leren om thuis voor hun eigen doden te zorgen, en zegt dat ze wil dat het publiek zich comfortabel gaat voelen met de manier waarop de dood er natuurlijk uitziet: “Een chemisch geconserveerd lichaam ziet eruit als een wassen replica van een persoon. Lichamen worden verondersteld te hangen en heel bleek te worden en in elkaar te zakken terwijl ze ontbinden. Binnen een dag of zo nadat ze zijn gestorven, moet je kunnen zien dat deze persoon het gebouw heel erg heeft verlaten. Dat is het punt. Ik vind dat dode lichamen er dood uit moeten zien. Dat helpt bij het rouwproces.”

Doughty stimuleert het idee van thuisbegrafenissen, die in alle 50 staten legaal zijn (hoewel er in 10 staten een begrafenisondernemer aan te pas moet komen). Kijk voor meer informatie bij de Home Funeral Alliance.

14. Het is moeilijk om je vriend te zijn

Elke vriend kan je af en toe teleurstellen, maar uitvaartondernemers doen dat waarschijnlijk vaker, aldus Wilde. “Misschien missen we je verjaardagsfeestje, misschien moeten we midden in het diner vertrekken. De dood heeft een manier om een ongelegen tijdschema aan te houden, en als handlangers van de dood zijn wij aan dat schema gebonden. Of het nu midden in de nacht is, of midden op je bruiloft, als de dood roept, moeten we reageren.”

15. NIEMAND WIL PROFITEREN VAN DE DOOD VAN KINDEREN.

“Het is een traditie in de uitvaartbranche om de families van doodgeboren baby’s en zeer jonge baby’s tegen kostprijs een begrafenis te bezorgen,” zegt Cunningham. “Uitvaartondernemers maken geen winst op de dood van kinderen, en in feite doet de dood van een jong kind het hele bedrijf meer verdriet dan bijna al het andere.”

De uitvaartbranche kent ook een aantal liefdadigheidsprojecten die zijn gewijd aan het helpen van ouders na de dood van een kind. Een vrijwilligersgroep genaamd Little Angel Gowns maakt begrafeniskleding voor baby’s van gedoneerde bruidsjurken, en verstrekt deze kosteloos aan ziekenhuizen en uitvaartcentra. De Tears Foundation helpt rouwende ouders bij het betalen van de begrafenis- of crematiekosten na het verlies van een baby. Eloise Woods, een natuurlijke begraafplaats in Texas, begraaft baby’s zonder kosten.

16. HET HEUPGEWRICHT VAN JE GROOTVADER KAN EEN NIEUW VERKEERSBORD WORDEN.

According to Doughty, families can ask for replacement medical parts back after a cremation, but most do not. Hip and knee implants are often melted down and recycled for road signs and car parts, among other things. Unfortunately, she says, breast implants usually melt all over the cremation machine.

17. SOME FUNERAL HOMES EMPLOY THERAPY DOGS.

A large part of a funeral director’s job is comforting the bereaved. Some use grief-therapy dogs to give the families a furry shoulder to cry on. For one example, check out Lulu the golden doodle.

All photos courtesy iStock unless otherwise noted.

This story originally ran in 2016.