2Pac vs. The Notorious B.I.G.

Een van de meest dankbare kanten van een muziekfan is een kant kiezen en daar tot het einde van de wereld voor pleiten. Pac of Biggie? Britney of Christina? Beatles of Stones? In de serie Pop Battles probeert The Ringer aloude muziekrivaliteiten te beslechten aan de hand van luistergegevens van Spotify, ’s werelds grootste muziekstreamingdienst. Hoe verbinden de jongeren van vandaag zich met de legendarische artiesten van weleer, en wat zegt dit over de manier waarop deze artiesten in de toekomst zullen worden geïnterpreteerd?

2Pac

Het zal geen verrassing zijn dat, in termen van onbewerkte streams, Pac Biggie voorbijstreeft. De West Coast rapper had een productieve output die vijf solo studio albums in even zovele jaren omvatte en een schijnbaar eindeloze trove van onuitgebracht materiaal dat lukraak in postume albums, compilaties, soundtracks, en live-opnames na zijn dood is verspreid. In de stream-telling van Spotify zijn de ruwweg 40 miljoen luisterbeurten van The Don Killuminati niet eens meegerekend: The 7 Day Theory, het album dat hij in 1996 onder de alias Makaveli uitbracht, of het album dat hij maakte met de kortstondige Californische groep Thug Life.

Tupac heeft breedte in het streaming-tijdperk, maar zijn grootste hits missen de universaliteit van Biggie’s (Pac’s 10 populairste nummers op Spotify hebben meer dan 300 miljoen streams vergaard; Biggie’s hebben er meer dan een half miljard). Zijn uitgebreide discografie maakt het moeilijk voor jongere luisteraars om een goed beginpunt te vinden. Moet je beginnen met zijn solodebuut uit 1991, 2Pacalypse Now, dat Pac’s diepe empathie vastlegt via “Brenda’s Got a Baby”? Of moet je vijf jaar vooruit gaan naar zijn meest gestreamde LP, All Eyez On Me, een dubbelalbum met de reikwijdte van een blockbusterfilm en een epische videoclip die daarbij past? Het is ook vrij gemakkelijk om Pac voor het eerst tegen te komen via zijn verwarrende wirwar van postuum werk – het eerste album onder zijn naam is een ongelukkige compilatie uit 2007 genaamd Nu Mixx Klazzics Vol. 2 (Evolution: Duets and Remixes), met daarop het nog ongelukkigere “Hail Mary (ft. the Outlaws).”

Nu de twintigste verjaardag van zijn dood nadert, heeft Pac aanzienlijk langer als mythe geleefd dan hij ooit als man heeft gedaan. Gedurende zijn hele carrière leek hij in twee richtingen te worden getrokken, deels anarchistische rebel klaar om kogelgaten door het rafelende sociale weefsel te spuiten, deels gevoelige dichter die een platform bood voor de stemloze slachtoffers in zijn gemeenschap, vooral alleenstaande moeders. (Pac speelde ook de Lothario, maar dit lijkt uit het geheugen te verdwijnen – van zijn hits die de Billboard Top 10 hebben gekraakt, heeft “How Do You Want It” de minste Spotify spins). “Ambitionz Az a Ridah”, zijn populairste Spotify nummer en het eerste nummer dat hij opnam na een 11 maanden durende gevangenisstraf, versterkt zijn outlaw status. Maar voordat hij stierf wilde hij niet dat zulke agressieve tracks zijn persona zouden verteren. “Wat me dwars zit, is dat het lijkt alsof al het gevoelige materiaal dat ik schrijf, onopgemerkt blijft. … De media snappen helemaal niet wie ik ben,” zei hij in 1995 in een interview met de Los Angeles Times. “Of misschien kunnen ze het gewoon niet accepteren.” Hij noemde “Dear Mama” als een hartverwarmende track bedoeld om “homies’ heart strings” te raken.”

Een van de nummers die het beste beide helften van Pac’s persona weergeeft, wordt volgens de statistieken van Spotify al snel vergeten. “Holler If Ya Hear Me,” de vurige lead single voor Tupac’s tweede album, Strictly 4 My N.I.G.G.A.Z., koppelt scherpe kritiek op politiegeweld in zwarte gemeenschappen aan een directe oproep tot gewapende rebellie. Het is een opzienbarend rauw nummer dat de raciale onrust weergeeft die de Verenigde Staten de afgelopen maand heeft overspoeld. Maar het staat ook haaks op de zachtere versie van Tupac die na zijn dood opdook via postuum uitgebrachte nummers als “Ghetto Gospel”, waarin de rapper wordt gereanimeerd zodat hij kan bidden voor rassenverzoening en wereldvrede naast Elton John. “Ghetto Gospel” heeft bijna 50 miljoen Spotify plays; “Holler If Ya Hear Me” heeft er minder dan 1,5 miljoen.

The Notorious B.I.G.

Tupac is vaker afgespeeld op Spotify, maar meer mensen luisteren op regelmatige basis naar Biggie. Negentien jaar na zijn dood heeft de Notorious B.I.G. gemiddeld meer maandelijkse luisteraars, 5,8 miljoen, dan een groot aantal overleden iconen op het platform, waaronder David Bowie, Jimi Hendrix en Whitney Houston.

Nog meer dan Pac is de Biggie die uittorende boven de hiphop uit het midden van de jaren ’90 anders dan degene die zich staande houdt in de Spotify hitlijsten. Het populairste Biggie-nummer op de streamingdienst is 2015’s “Old Thing Back”, een Europese dancetrack van de Noorse DJ Matoma. “Old Thing Back” is een remix van “Want That Old Thing Back,” een nummer uit 2007 dat Big koppelt aan erfgenaam ongeoorloofde Ja Rule en New Edition lid Ralph Tresvant (Ja heeft iets met New Edition). “Want That Old Thing Back” tilt Biggie’s verzen van 1994’s “One More Chance,” een standout track van Biggie’s solodebuut, Ready to Die – maar niet te verwarren met de “One More Chance/Stay With Me” remix, die hetzelfde refrein bevat maar nieuwe verzen, instrumentatie, en achtergrondzang van Faith Evans en Mary J. Blige. De originele “One More Chance” is al door vier iteraties gegaan en dat aantal groeit nog.

Zo is Biggie’s lot in het hiernamaals geweest. Van zijn drie solo LP’s, is Ready to Die uit 1994 (de enige die uitkwam voordat hij werd vermoord) zijn meest gestreamde, en met goede reden – het is een diep persoonlijke reflectie op de straten die hem grootbrachten, soms wanhopig, verleidelijk, donker komisch, en triomfantelijk. Alles waar zijn stem sindsdien aan verbonden is geweest mist dezelfde helderheid van visie. In het beste geval is zijn postdebutmateriaal een compromis tussen creatieve en commerciële belangen.

In het slechtste geval? Naast Ja Rule is Big ook postuum gekoppeld aan Frank Sinatra, Miley Cyrus, The xx, Korn en, onvermijdelijk, Tupac Shakur. Misschien was dit het onvermijdelijke lot van een man wiens platenlabel naar verluidt de remix heeft uitgevonden, maar de tracks spelen grotendeels als nieuwigheden die zijn eigenlijke kunst langzaam aan het overschaduwen zijn. Zijn boterzachte flow is alomtegenwoordiger dan ooit, maar zijn kwetsbare persoonlijkheid – degene waardoor je hem via de Walkman/iPod/Spotify app wilt vertellen dat alles goed komt – wordt overstemd door alle remixes.

Een van de nummers die Biggie’s geest het beste weergeeft is Life After Death’s “I Got a Story to Tell,” dat een verwarrend lage 3,8 miljoen streams op Spotify heeft. Op het akoestisch-gitaar-gedreven nummer (vetgedrukt in ’97), rapt Big over een affaire die verkeerd afliep met de vrouw van een New York Knicks speler (Anthony Mason?). Daarna vertelt hij exact hetzelfde verhaal aan een groep vrienden, want zo ongelooflijk is het. De eerste keer is het verhaal een filmisch drama, de tweede keer is het een situationele komedie. Biggie’s grenzeloze charisma draagt beide vertellingen. Het zou waarschijnlijk geen goede mashup zijn, maar het helpt over te brengen wat de Notorious B.I.G. een van de grootste aller tijden maakte.