4 Goede voorbeelden van een persoonlijke verklaring en waarom ze werken

In het toelatingsproces krijgen de meeste studenten te maken met de gevreesde persoonlijke verklaring. Of je nu gebruikmaakt van de Common App, de Coalition Application of een andere specifieke applicatie voor een universiteit, je zult altijd te maken krijgen met een persoonlijke verklaring. Hoewel een persoonlijke verklaring ontmoedigend kan lijken, beginnen de beste persoonlijke verklaringen met momenten uit je leven. En maak je geen zorgen, deze momenten kunnen alledaagse ervaringen zijn, zoals een onvergetelijke maaltijd of een wandeling door je buurt.

Lees verder voor vier geweldige voorbeelden van een persoonlijk statement en onze deskundige analyse waarom ze hebben gewerkt.

Hier volgt wat we zullen behandelen:

1. Wat is het persoonlijk statement?
2. Essay #1 door Kenny L. – Geaccepteerd op Cornell University
3. Scriptie #2 door Sarah S. – Geaccepteerd op Smith College
4. Scriptie #3 door Michael – Geaccepteerd op Howard University
5. Scriptie #4 door Romain D. – Geaccepteerd op de University of Chicago
6. Best practices voor je persoonlijk statement

Leer essays schrijven die resultaat opleveren met een GRATIS Story2! Toegang tot tools, cursussen en meer!

Laten we het eerst eens hebben over wat een persoonlijke verklaring precies is. In wezen is de persoonlijke verklaring een essay dat de toelatingslezer in staat stelt om meer over jou als persoon te weten te komen.

Je vraagt je nu misschien af: is een persoonlijke verklaring voor alle sollicitaties hetzelfde? Wat als ik een paar applicaties moet gebruiken – zal de persoonlijke verklaring consistent zijn?

De details van persoonlijke verklaringen kunnen variëren, afhankelijk van de applicatie. De Common App geeft je tot 650 woorden, terwijl je bij de Coalition Application maar 500 woorden krijgt. Maar wees niet bang, in deze situaties kunnen studenten hun langere persoonlijke verklaring meestal aanpassen aan een lager aantal woorden.

Verschillende applicaties geven je ook verschillende essay prompts. Het goede nieuws is dat de meeste aanwijzingen algemeen zijn en dat je bij veel toepassingen, waaronder de Common App en de Coalition Application, over van alles mag schrijven.

Nu we dat gehad hebben, duiken we in een aantal essayvoorbeelden en analyses.

Essay #1 door Kenny L. – Cornell University

“Stem op Paul Lee voor districtsleider!” Mijn gezicht straalde toen ’s ochtends forenzen langsliepen en flyers uit mijn hand aannamen. Toen ze de hoek omgingen, gooiden ze de flyers achteloos weg. Mijn wenkbrauwen fronsten. Is dit waar ik om zeven uur ’s ochtends voor opstond? Om flyers uit te delen aan onverschillige vreemden die me geen blik waardig gunnen? Ik was maar een achtergrondfiguur, een jongen die flyers uitdeelde in een levendige straat. Ik was een etalagepop, die gemakkelijk onopgemerkt voorbijging.

Nadat mijn flyer-dienst erop zat, nam mijn baas me mee uit lunchen in een restaurant. Mijn ogen dwaalden heen en weer, onzeker over de situatie. Mijn baas leunde nonchalant op zijn stoel tegenover me. Ik had hem pas twee keer eerder ontmoet en instinctief begon ik hem stiekem te bekijken. In het geniep liet ik mijn menu zakken en gluurde over de “muur”. Hij droeg een eenvoudige witte polo en zijn grijzende haar was in een oud jaren ’60 kapsel naar achteren gekamd. Hij leek een doorsnee Chinees. De ober kwam en haalde me uit mijn ijdele gedachten. Terwijl we onze bestelling opmaakten, legde hij zijn menu neer en zei: “Wat dacht je van een verhaaltje?”

Hij begon met een verhaal over zijn diensttijd in het leger, toen hij zich brutaal aanmeldde bij het wervingscentrum in Chinatown. Daarna volgde een luchtig verhaal over zijn moment van “sterrendom” toen hij debuteerde op het witte doek in Hollywood. Tenslotte werd het doek gesloten met een verhaal over een “extreme make-over” van de antiekwinkel van zijn ouders tot een spellenwinkel.

Ik beleefde de levendige fragmenten van zijn verleden via zijn verhalen. Ik voelde de hoop en energie van een jongeman met een klein gestalte, maar een groot hart, die dienst nam in het leger, de opwinding van een risiconemer die het probeert te maken in Hollywood, en de vrijheid van een temperamentvolle man die zijn hobby volgde en het antiekwinkeltje van zijn ouders omtoverde in een gamewinkel.

In mijn gedachten was Paul Lee de typische mannequin van een doorsnee Chinese man ontstegen. Ik had onbedoeld dezelfde vergissing gemaakt als de mensen die mij op straat passeerden. Ik paste hem in een algemene mal zonder te proberen hem als individu te zien, net zoals zij bij mij deden. Toen ik om me heen keek, was ik blind geweest. Iedere persoon in de kamer had zijn eigen unieke verhaal en karakter, net zoals Paul het zijne had, en ik het mijne.

Toen ik me dat realiseerde, vond ik de moed om mijn eigen unieke karakter aan Paul over te brengen door middel van mijn ideeën. Er is een evenwicht tussen praktisch nut, creativiteit en plezier dat ik in mijn leven hoog in het vaandel ben gaan dragen. Ik stelde Paul een idee voor dat de belichaming van alle drie was: carnavalsspelen organiseren in het Paviljoen met een kiezersregistratiekraam ernaast. In plaats van mijn idee af te wijzen, zoals ik had verwacht, moedigde Paul het aan. De volgende week werkten de vrijwilligers aan flyers, brainstormden ze over ideeën voor spelletjes en verzamelden ze prijzen. Maar op de dag dat alles bij elkaar kwam, regende het. Ontmoedigd keek ik naar Paul en zag dat hij nog steeds vol goede moed was. Op dat moment wist ik dat ik niet dezelfde verslagen, over het hoofd geziene mannequin kon zijn die flyers uitdeelde op straat. Optimisme en vitaliteit stroomden door de mannequin in mij. Ik veegde de grijns van mijn gezicht en overhandigde hem trots en met een glimlach de zes inschrijvingsformulieren die we die dag hadden ontvangen. De etalagepop was tot leven gekomen; ik was niet langer een achtergrondfiguur maar het middelpunt van de scène.

Story2 College Coach Legt Uit: Why This Essay Works

Bedenk dat het essay, ongeacht de vraag, over jou gaat. De essays laten hogescholen weten wat ze missen als ze je niet toelaten. In essays over invloeden, maken studenten soms een sterkere zaak voor de persoon die hen heeft beïnvloed dan voor zichzelf. Kenny vermijdt deze veelgemaakte fout.

Vanaf het begin van het essay toont Kenny ons zijn initiatief en enthousiasme als we zijn stem campagne horen voeren: “Stem Paul Lee voor districtsleider!” Kenny geeft ons genoeg details om te begrijpen hoe de heer Lee hem heeft beïnvloed, maar concentreert het essay op zijn eigen daden. Hij kiest voor een unieke benadering van kiezersregistratie, door kermisspelletjes op te zetten om kiezers aan te trekken. Door zijn acties zien we een plezierige, creatieve probleemoplosser met aandacht voor detail en doorzettingsvermogen. We begrijpen zijn invloed en hebben een sterke reden om in hem te geloven als student.

Succes met de Common App is nog nooit zo makkelijk geweest! Bekijk gratis onze Ultimate Guide to the Common App!

Essay #2 door Sarah S. – Smith College

New York City, 21.00 uur. Vrienden lachen in de kamer ernaast, samengeperst rond de eettafel, terwijl ik iets in elkaar probeer te flansen. Ik zet het water aan de kook en voeg zout toe. Terwijl ik wacht, begint de stoom te draaien, te wervelen, en vult de keuken. Ik pauzeer om het zweet van mijn voorhoofd te vegen.

Om acht uur ’s ochtends is mijn overhemd al vochtig. Het zweet rolt over mijn gezicht, over elke centimeter van mijn lichaam. Een typische ochtend in Perugia.

Sauteer de knoflook in olijfolie op middelhoog vuur.

Het grind op de oprit knispert en kraakt, “E’ arrivato zio Mario!” Ik ren op blote voeten, struikel bijna van de trap, helemaal naar zijn auto met uitgestrekte armen. Zijn haar, grijzer dit jaar, valt over zijn gebruinde gezicht. Zijn handen rusten op zijn riem, een vinger is boven het gewricht afgesneden. Ik trek mijn laarzen aan en hij klimt op de tractor. Hij trekt me op zijn schoot en houdt me stevig vast. De tractor brult, een olijftak schampt lichtjes mijn gezicht, de sprinkhanen zwijgen. Achteraan het veld klimt Mario op een ladder en begint de uiteinden van de takken, de polloni, af te knippen. Ik neem ze en stapel ze op. De bomen zitten dit jaar boordevol olijven.

Hak de tomaten, laat ze sudderen met de knoflook, voeg zout en peper toe. Tegen de middag loop ik terug naar het huis en vind mijn Nonna in de tuin, met een gebloemde schort om. Ze zegt me puoi portarmi il cestino un po’ più vicino? “Breng die emmer eens wat dichterbij, wil je?” Ze vult hem met mollige, sappige, purperrode tomaten, een maaltijd op zich.

Giet de linguini erin, roer verse basilicum door de tomaten. We breken de basilicumstengels af. Nonna zegt, vedi si devono prendere quelli pieni di fiori, così la pianta può crescere. “Zie je, we moeten die met de meeste bloemen nemen, dan groeit de plant.” We beklimmen de kleine heuvel met een volle emmer pomodori. Het is heet.

De mozzarella in blokjes snijden, de linguini zeven, de saus erover gieten en de mozzarella toevoegen.

Ik volg Nonna naar de keuken en probeer de bende moeders, ooms en tantes te ontwijken. Ik grijp naar de mozzarella en hij smelt in mijn mond; romig, zacht, druipend, met een smaak die mijn zintuigen overspoelt. Ik dacht dat ik zo slim was, maar als ik me omdraai “Sarah kan je de tafel dekken? En stop met al die mozzarella op te eten!” Ze hebben me betrapt. Ik pak de tafelmatten en trek me terug op het trapje buiten. De kat van de buren wrijft tegen mijn benen. Ik scheur een klein stukje kaas af en voer het aan haar.

Rechstreeks uit de pot serveren. “Hé jongens,” roep ik over hun gelach heen, “help me de tafel dekken, het eten is klaar!”

Story2 College Coach Legt Uit: Why This Essay Works

Het uiteindelijke doel van een college essay is om te onthullen wie je bent als mens. Simpele momenten, zoals een spaghetti-etentje met vrienden, kunnen veel zeggen over een persoon. Sarah organiseert haar essay rond de stappen van een recept en toont ons twee momenten uit verschillende delen van haar leven. Daarmee verwijdert ze alle interpretaties en oordelen uit haar schrijven. Ze vermeldt nooit een les die ze geleerd heeft of vertelt ons over haar karaktertrekken. Als je de lezer vertelt wat hij moet denken, verliest hij de mogelijkheid om zich met je te verbinden.

In plaats daarvan presenteert Sarah ons details, dialogen en beschrijvingen die de lezer haar laten leren kennen. Van het stelen van hapjes mozzarella tot dialogen in het Italiaans en de beschrijving van haar oom wiens vinger boven het gewricht is afgesneden, we krijgen een heleboel details die haar verhaal apart maken en het onmogelijk maken om het te vergeten.

Essay #3 van Michael – Howard University

Er was een meisje en haar naam was Michael. Dit meisje pakte voor het eerst een camera op toen ze zeven was. Het was een point-and-shoot camera, maar hij was van haar. De verbeterde camera die ze kreeg voor haar 15e verjaardag was ook van haar. En mijn boek ook. Op een zomer was ze in Florida. Haar haar droop van het zwembadwater, haar huid glom in het felle zonlicht en haar ogen keken samengeknepen naar haar stapel boeken. Ze pakte de kleinste van het stel; ze pakte de mijne. Die met het label “Hawthorne.” Er stond maar één verhaal in en ze las het snel door. “Hm,” zei ze toen ze klaar was met de eerste keer. Ze zei, “Wat?” toen ze de tweede keer klaar was, en bij het derde einde hief ze haar zonnebril boven haar hoofd en tuurde naar de zon. “Prachtig,” mompelde ze. Ze pakte een potlood en schreef: “Er is geen absolute schoonheid. Er is alleen wat je ervan maakt” op de laatste pagina van mijn verhaal.

Terug thuis deed ze mee aan een andere fotowedstrijd. Deze had als thema schoonheid. Ze boekte de studio voor twee uur en bracht haar vriendin mee. Haar vriendin had hoge jukbeenderen, smaragdgroene ogen, krullend rood haar, en lippen die naar buiten stonden. Ze was klein maar had het lichaam van een danseres. Als ze bewoog keek iedereen toe, met de mond op een kier. Haar spieren spanden zich en lieten met gemak los. Michael zette het meisje in een houten stoel, draaide haar gezicht omhoog in de richting van de enorme lampen en nam een foto van elke hoek die ze maar kon krijgen. Ze schakelde van zwart-wit naar hoge resolutie, terug naar zwart-wit. Toen de foto’s ontwikkeld waren, koos ze nooit de winnende foto voor zichzelf. “Dit is hem,” zei haar leraar.

“Wow, je hoeft geen foto’s meer te maken, Michael, dit is hem,” zeiden haar medeleerlingen. Michael ging die avond naar huis en staarde naar de foto. Haar wenkbrauwen fronsten zich en haar ogen vernauwden zich. Ze stopte de foto in haar la en ging slapen. De volgende dag ging Michael op pad met haar meest eenvoudige camera, de camera die ze altijd bij zich heeft. Ze loopt op 34th Street en ziet een vrouw. Deze vrouw had een vuile huid en vuile kleren. Haar zwartgeblakerde vingers hielden een bordje vast waarop stond: “Ik heb honger.” Haar ogen waren leeg, en ze keek opzij. Haar ogen waren in die richting gericht en bewogen niet. Michael pakte haar camera en nam snel een foto, eentje maar. Ze ging hem diezelfde dag nog ontwikkelen en stopte hem in een mapje om mee naar huis te nemen. Op haar bed, met gekruiste benen, zat ze naar het roodharige meisje te kijken. Haar ogen waren naar boven gericht, haar jukbeenderen waren geaccentueerd; Michaels moeder staarde naar de foto en zei: “Dat zou in Vogue moeten staan.” Michael haalde de andere foto tevoorschijn, van de hongerige vrouw en legde die naast de andere. Haar ogen werden groot toen ze zag hoe het licht een schaduw creëerde over het gezicht van de vrouw. Er was geen vuil, alleen een oog dat wegkeek. “Nou dat,” zei haar moeder, “zou het niet moeten zijn. Makkelijke keuze, hè?”

“Ja, dat is het wel,” zei Michael. Ze legde haar vinger op de schaduw en tikte vier keer op de foto. Ze glimlachte. Ze vouwde de kleurenfoto dubbel en stopte hem in haar la; de foto van de vrouw stopte ze in een beschermende map en stopte hem in haar tas. Toen ze die avond ging liggen, glimlachte ze in het schijnsel van de TV. Ze zei: “Er is geen schoonheid. Er is alleen wat wij ervan maken,” en sloot haar ogen.

Story2 College Coach Legt Uit: Waarom dit essay werkt

Goede college essays trekken je vanaf het begin naar binnen, nemen je mee op een duidelijke reis, en zorgen ervoor dat je aan het eind meer wilt. Bij Story2 noemen we deze structuur Magnet, Pivot, en Glow. Het houdt lezers betrokken door te zorgen voor een sterk gevoel van doel en richting gedurende het hele essay:

• De Magneet van dit essay is eenvoudig, maar effectief. De spanning vangt de lezer, net als de verrassing van een meisje dat Michael heet. We willen te weten komen wie deze persoon is.
• De spil is het punt waar Michael een keuze moet maken die haar karakter zal onthullen. Ze moet kiezen tussen twee foto’s en wordt zwaar onder druk gezet om de foto te kiezen die de conventionele ideeën over schoonheid vertegenwoordigt.
• The Glow blijft in het moment en eindigt met actie. We horen haar stem. Het beantwoordt de vraag in het begin: wie is dit meisje dat Michael heet? Nu weten we dat ze een sterke vrouw is die haar eigen beslissingen zal nemen en zal opkomen voor waar ze in gelooft. De invloed van Hawthorne is duidelijk en er is geen behoefte aan een samenvatting of een geleerde les.

Essay #4 by Romain D. – University of Chicago

Probeer ons te vinden op deze bladzijden van ons leven, en ik geloof dat we moeilijk te onderscheiden zijn.

Zoals Wenda me vaak herinnert, stelt reizen ons in staat te ontdekken wie we werkelijk zijn door ons de kans te geven ons te mengen en ons te inspireren door het beste in andere mensen te imiteren. Hier en daar verzamel ik gereedschap dat ik nuttig vind – touw, kaarsen, een onderwaterkompas, samen met ruimdenkendheid, nederigheid, verantwoordelijkheid, gedrevenheid en nieuwsgierigheid – en voeg ze toe aan het arsenaal dat ik onderweg in mijn rugzak en in mijzelf draag.

Op een avond, na een intense dag reizen in Beijing, wandelen langs de Grote Muur en nadenken over de overblijfselen van China’s glorieuze geschiedenis in de zinderende kou, besloten een paar van mijn vrienden en ik de dag af te sluiten door ons westerse erfgoed te vieren bij de dichtstbijzijnde McDonald’s. De donkere koude nacht had de bedelaars van de straat naar het warme 24/7 restaurant gestuurd. De passieve blik op de gezichten van het personeel terwijl ze het geïmproviseerde hotel schoonmaakten, deed vermoeden dat dit regelmatig gebeurde. Op elke stoel en bank lagen of sliepen mensen, dus wij streken neer op de grond, in het midden van de zaal. We bestelden een paar extra hamburgers, en na een paar happen werden de bedelaars één voor één wakker en vroegen ons om te delen. We stonden erop dat ze zich bij ons aansloten. In het begin verzetten ze zich. Toen we ons gebroken Chinees blootgaven, openden ze zich en daagden ons uit met een spelletje als Yatzee, waarbij je 5 dobbelstenen in het rond moest gooien en hoge veelvouden moest scoren. Vervolgens deden er een paar jonge Westerse en Chinese kinderen mee. De betere generatie in talen en het doorbreken van sociale barrières, brachten de kinderen het spel naar nieuwe dimensies. Uiteindelijk brachten we de nacht door in onze slaapzakken op de vloer onder de minachtende blik van de verwarde McDonald medewerkers. Uiteindelijk gaven onze Amerikaanse hamburgers ons een authentiek voorproefje van China

Wanneer een omgeving te vertrouwd wordt, veranderen we van pagina. Of het nu gaat om het dragen van dezelfde letters als mijn Amerikaanse broers in Californië, het spelen van de rol van een professionele fondsbeheerder bij gesprekken met de raad van bestuur van grote ondernemingen, of het geven van Engelse les aan Chinese kinderen, de Waldo in mij past zich aan, daagt zichzelf uit en ontdekt iets nieuws over de mensen om hem heen.

Wie weet waar het leven me hierna zal brengen? Ik heb gehoord van een bijzonder platform voor intellectuele en culturele uitwisseling dat de interessantste geesten uit de hele wereld bijeenbrengt. De instelling wordt geprezen om haar vermogen om ervaring en wijsheid over te brengen door middel van ronde tafels van interactie en Socratische retoriek. Ik geloof dat het een plaats is waar, zoals mijn familie en vrienden in Chicago zouden zeggen, “het vinden van gepassioneerde mensen gemakkelijker gedaan dan gezegd is”. Met andere woorden, het is/zou een prachtige pagina zijn om op te zijn, volledig onzichtbaar en enkelvoudig tegelijkertijd

Story2 College Coach Legt Uit: Waarom dit essay werkt

Bij een vraag als “Waar is Waldo?” is het heel makkelijk om te verdwalen in je ideeën. De twee grootste fouten die studenten maken bij het schrijven van college-essays zijn te algemeen blijven en schrijven over gedachten in plaats van daden. Romain vermijdt dit door Waldo te worden. Deze verteltechniek stelt hem in staat het verhaal vanuit zijn unieke perspectief en met zijn authentieke stem te vertellen.

Romain gebruikt een specifiek moment om de lezers te laten zien wie hij is. De nacht bij McDonald’s geeft de lezer redenen om te geloven in Romain als persoon en lid van de gemeenschap. We zien Romain als een meelevend en nieuwsgierig persoon die mensen samenbrengt, nieuwe ideeën verkent, en de kans verwelkomt om te onderwijzen en te leren. Hij gebruikt zijn vierde alinea om het publiek de reikwijdte van zijn ervaringen te geven en de vijfde alinea om een specifiek verband te leggen met de Universiteit van Chicago. Het hart van zijn essay is echter de derde alinea, die de lezer meeneemt naar een moment en krachtige details geeft die zijn karakter onthullen.

Best practices voor je persoonlijke verklaring

Nu zou je je klaar moeten voelen om je eigen persoonlijke verklaringen aan te pakken! De bovenstaande voorbeelden zijn krachtig en die van jou kunnen dat ook zijn! Daarom willen we, voordat we afronden, nog even drie van de belangrijkste best practices op een rijtje zetten.

1. Sterk schrijven

Grammatica is zeker belangrijk, maar het is nog belangrijker om te schrijven met de kracht van het vertellen van verhalen-het gebruik van beschrijving, detail, en dialoog in plaats van interpretaties, generalisaties, en cliches.

2. Uniek perspectief

Focus op specifieke momenten waarop je een belangrijke les leerde, op een fundamentele manier veranderde, of een verschil maakte in het leven van anderen om je karakter sterke punten te onthullen via je acties.

3. Authentieke stem

Vertel je verhaal hardop om je authentieke stem vast te leggen – de unieke eigenaardigheden die jou tot jou maken! Psychologen noemen dit “spiegelen” en het is een wetenschappelijk bewezen manier om contact te maken met anderen. Pas op dat je essays niet te veel van een individu naar iets algemeens gaan klinken.

Na cijfers en testscores zijn je essays het belangrijkste onderdeel van je college-aanvraag. Essays kunnen het verschil maken tussen een toelatingscommissie die zegt: “We moeten deze student absoluut hebben!” en “Deze student zou hier goed kunnen passen.” Deze essays, de deskundige analyse van onze Story2-coaches en best practices geven je een geweldige basis als je begint met het schrijven van je eigen persoonlijke statements.

Ben je op zoek naar meer ondersteuning bij het schrijven van essays? Wij zijn er altijd om je te helpen met gratis en betaalbare opties. Bekijk ze hier!