5 jonge Hawaï-muzikanten waarvan we weten dat je love

Deze getalenteerde Hawaï-artiesten moeten op je playlist staan.

Elk decennium brengt een nieuwe lichting getalenteerde Hawaï-muzikanten voort. In de jaren 1970 brachten Gabby Pahinui, de Sons of Hawaii en Sunday Manoa de Hawaïaanse renaissance tot leven, een beweging die de culturele identiteit van de inheemse Hawaïanen nieuw leven inblies. De jaren ’80 en ’90 waren de Gouden Eeuw van de hedendaagse Hawaiiaanse muziek. Artiesten als The Manao Company, Kapena, Israel Kamakawiwoole, Kealii Reichel, Hapa en de Kaau Crater Boys verrijkten Hawaii, en de wereld, met hun zoete melodieën, vocale harmonieën en thematische gitaar- en ukelele riffs.

Gelukkig voor ons, hun muziek heeft geen houdbaarheidsdatum. Met de jaren wordt het alleen maar beter. Maar het is de moeite waard om deze betrouwbare lokale favorieten aan de kant te zetten en naar een nieuweling te luisteren. De vijf jonge artiesten die op de volgende pagina’s aan bod komen, houden de Hawaiiaanse muziektradities in leven door te componeren en te zingen in het olelo Hawaii (de Hawaiiaanse taal), door inspiratie te halen uit hun geboorteland en door bliksemsnel te plukken op de ukelele. Hier zijn vijf Hawaii muzikanten, met de aanleg van de volgende Brothers Cazimero, Ernie Cruz Jr. of Jake Shimabukuro, die we raden u aan nu te luisteren.

Als je Jake Shimabukuro goed vindt, dan zul je Taimane Gardner geweldig vinden

Van de deskundige:

Dave Kusumoto, de medeoprichter van de Hawaii-muziekshow “HISessions,” zegt dat Jake Shimabukuro een mentor van Gardner was, en dat zij een van de meest bezielde ukelele-artiesten is.

Taimane Gardner herinnert zich een van de eerste keren dat ze het podium op ging. Het was voor een balletrecital toen ze 4 jaar oud was. Ze was niet zenuwachtig. “Ik ben altijd al een ham geweest, zelfs voordat ik de ukelele in mijn hand had,” zegt ze met een lach. Meer dan twee decennia later heeft Gardner nog steeds dat zelfvertrouwen en de vaardigheden om het te ondersteunen.

Zoals veel kinderen uit Hawaii begon Gardner met het bespelen van een ukelele toen ze klein was. Maar, in tegenstelling tot de meeste van haar leeftijdsgenoten, werd ze een virtuoos op het instrument. Toen ze 11 was ontmoette ze een van de meest innovatieve ukelele spelers, Jake Shimabukuro. “Ik was gezegend dat ik les van hem kreeg,” zegt ze. “Jake was van grote invloed op mij toen ik liedjes ging spelen die nog nooit op een ukelele zijn gespeeld, zoals klassieke muziek.”

De eeuwige performer, op haar 13e, nam Gardner haar vaardigheden mee naar Kalakaua Avenue en speelde met Waikiki straatmuzikanten. Daar zag een van Don Ho’s performers Gardner en stelde haar voor aan de “Tiny Bubbles” crooner. “Hij is echt mijn carrière begonnen,” zegt Gardner. “Hij hielp me contact te maken met mijn publiek en mijn optreden te polijsten.” Ze speelde wekelijks in de nu gesloten Don Ho’s Island Grill in Aloha Tower.

Heden ten dage heeft Gardner op podia over de hele wereld opgetreden, en heeft onlangs haar eerste West Coast tour afgerond. Ze speelt ook regelmatig op woensdagen in het Hyatt Centric in Waikiki. Gardner krijgt nog steeds verzoeken voor nummers die ze vroeger in Don Ho’s speelde: “Wipe Out,” “Hawaii Five-O,” en klassieke liedjes, zoals “Für Elise” en “Toccata.” Gardner schrijft ook haar eigen liedjes en zingt. In 2015 produceerde ze zelf een full-length album, “We Are Made of Stars,” met originele liedjes gewijd aan de planeten. Momenteel werkt ze aan een nieuwe EP, dit keer gewijd aan de elementen, die eind dit jaar moet uitkomen.

Als je van The Makaha Sons houdt, dan zul je van Keauhou

Van de expert:

Kusumoto zegt dat het jonge trio lijkt op de traditionele compositie en de gelaagde harmonieën van de vereerde band, de Makaha Sons.

Keauhou (spreek uit als Kay-ow-hoe) bandleden Jonah Solatorio, en de broers Nicholas en Zachary Lum, hebben veel gemeen: ze zijn alle drie in de 20, spreken vloeiend olelo Hawaii en zijn afgestudeerd aan de Kamehameha Schools, waar ze hebben leren zingen en hun instrumenten bespelen. Dit gecombineerde creatieve talent resulteert in een soulvolle terugkeer naar de traditionele Hawaiiaanse muziek.

Als de mensen nog niet naar de band luisterden, zijn ze dat in mei begonnen. Het jonge trio won negen Na Hoku Hanohano Awards voor hun debuutalbum, “Keauhou”, en veroverde daarmee de jaarlijkse competitie. “Ik word herkend als ik ergens kom,” zegt Solatorio, die ukelele speelt. De broers Lum zeggen allebei dat de aandacht en erkenning overweldigend zijn.

De jonge Hawaiianen hebben Keauhou opgericht omdat muziek hun passie is. Ze zeggen dat de mele, of liedjes, die ze componeren een platform zijn voor hen om hun taal, cultuur en muziek te behouden, en toekomstige generaties te inspireren. “We proberen iets te doen dat een beetje anders is, maar geïnspireerd is door datgene wat ons is voorgegaan,” zegt Zachary, die gitaar speelt.

Ze zijn klaar met de opnames van hun tweede album, dat in oktober moet uitkomen. Elk lid componeerde twee originele nummers. Zachary, die een Na Hoku won voor zijn originele compositie, schreef een lied over zijn huis in Ahuimanu, aan de bovenwindse kant van Oahu. Nicholas schreef een mele over een speciale dag die hij en zijn vriendin hadden in Maunalua Bay Beach Park in Hawaii Kai. Een van Solatorio’s originele liedjes gaat over Molokai, zijn favoriete eiland, en de geboorteplaats van zijn vaders ohana.

“We krijgen van die ingevingen (die) we aina-momenten noemen,” zegt Nicholas. “Bijvoorbeeld, op een dag vlogen ik en Zack naar Maui voor de repetitie en hij kijkt uit het raam, dan kijkt hij me aan en zegt, ‘Wow, ik had net een aina moment.’ Hij keek naar het land en stelde zich de mensen voor die daar leefden en de mensen die daar welvarend waren. We hebben dit gevoel van trots en dit overweldigende gevoel van vreugde. Mele stelt ons in staat om plaats, mensen en tijd te eren.”

Als je van de gebroeders Cazimero houdt, dan zul je ook dol zijn op Kalani Pea

Van de expert

Kusumoto zegt dat Kalani Pea in een vrijwel geheel eigen categorie zit. Hij heeft het talent en de energieke podiumpresentatie van Broadway-favoriet Bette Midler, maar ook de gepolijste teksten en zang van het befaamde Hawaii-duo Robert en Roland Cazimero.

Toen Kalani Pea zijn naam hoorde, wist hij niet zeker of hij moest gaan lopen, rennen of misschien zelfs radslagen moest gaan maken. “Ik had maar 45 seconden voor mijn toespraak,” zegt hij met een grote lach. Pea haalt herinneringen op aan een van de meest gedenkwaardige avonden van zijn leven: Het winnen van een Grammy Award deze februari voor beste regionale roots muziek voor zijn debuutalbum, “E Walea.”

“Mijn visie is om mijn gemeenschap te dienen met Hawaiiaanse muziek compositie, met onderwijs, inzicht en liefde, het tonen van aloha aina (liefde voor het land) door middel van muziek.” (Hij eindigde al joggend door het gangpad, handen hoog geheven, een blik van schok en vreugde op zijn gezicht.)

Pea zegt dat de prijs – zittend bij zijn TV op een houten standaard – hem in staat heeft gesteld zich full time met muziek bezig te houden. Hij won ook een Na Hoku Hanohano Award, Hawaii’s versie van de Grammy’s, voor beste hedendaagse album. In juli toerde hij door Japan, en hij zegt dat hij ook graag aan de westkust zou willen spelen.

Hoewel de populariteit van de 34-jarige het afgelopen jaar als paddestoelen uit de grond is geschoten, is optreden geen onbekende voor hem. Nadat zijn moeder een jonge Pea betrapte terwijl hij zong voor een paspop in een warenhuis, schreef ze hem in voor zanglessen en wedstrijden. Zingen hielp hem ook om een spraakgebrek uit zijn kindertijd te overwinnen. Maar het was pas toen Pea’s partner, Allan Cool, ook Pea’s producer en manager, Pea aanmoedigde om zijn liedjes op te nemen, dat hij nadacht over muziek als een carrière. “Hij vertelde me: ‘Je hebt deze gave.'”

“E Walea,” is vernoemd naar Pea’s neefje. Op het album staan zeven haku mele, of originele Hawaiiaanse taalcomposities, en vijf covers. Pea spreekt vloeiend olelo Hawaii. “Al deze liedjes definiëren wie ik ben … Daarom heb ik dit album gemaakt, om mensen een stukje van mijn Hawaiiaanse identiteit te geven, mijn gevoel van plaats en opvoeding.” Verwacht meer van deze getalenteerde artiest. Pea zegt zelfs dat hij al liedjes aan het schrijven is voor zijn tweede album.

Als je van Colbie Caillat houdt, dan zul je ook van Kimie Miner houden

Van de expert

Kusumoto zegt dat zowel Caillat als Miner catchy hooks en folksy stemmen hebben, wat resulteert in leuke, strandachtige deuntjes.

Of het nu in haar tourbus is of rijdend in haar auto vanuit haar huis aan de serene North Shore van Oahu, de weg is voor Kimie Miner een bron van eenzaamheid geworden, en in die stille, reflectieve momenten slaat de inspiratie toe.

“Ik zie hier (en onderweg) veel mooie dingen waar ik over schrijf,” zegt ze. De inspiratie voor haar laatste single, “Bamboo”, kwam van het zien van de wuivende bamboe en schaduwrijke bomen tijdens de lange ritten vanuit haar huis in het noordoosten van Oahu. “Ik haal veel inspiratie uit de natuur.”

Geboren en getogen op Oahu, leerde Miner zichzelf gitaar spelen op 14-jarige leeftijd en begon haar eigen liedjes te schrijven. Haar huidige muziek, een frisse mix van pop, reggae en Hawaiiaans, raakt aan universele levenservaringen: liefde, tegenslag en identiteit. “Hoe ouder ik word, hoe meer ik me identificeer met mijn cultuur en mijn roots hier in Hawaï,” zegt de in Oahu geboren Hawaiiaanse.

Sinds de release van Miner’s eerste EP, “To the Sea,” in 2013, is de muzikant een hitmachine. Stem af op een willekeurig eiland-reggae muziekstation op de eilanden en je hoort ongetwijfeld de aanstekelijke beat van een Miner-nummer. (Je hebt waarschijnlijk al fanfavorieten gehoord en meegedeind, “New Day” en “Bottom of a Rainbow”). Miner’s eerste full-length album, “Kimie Miner,” leverde haar in 2016 een Na Hoku Hanohano Award op voor hedendaags album van het jaar.

Er komt nog veel meer van Miner.

Als je van Ernie Cruz Jr. houdt, dan zul je ook dol zijn op Blayne Asing

Van de expert

Kusumoto zegt dat Asing een Ernie Cruz Jr. stijl van gitaarspelen heeft en beïnvloed is door artiesten als James Taylor.

Dezer dagen lijkt iedereen Molokai in haar of zijn hoofd te hebben, dankzij Blayne Asing. Het is de nieuwste single van de Hawaiiaanse folkzanger. Met luchtige teksten als “I hear the sound of summer whisper in my ear,” is het geen wonder dat mensen het op repeat hebben staan.

“Ik schrijf over alledaagse dingen die ik meemaak,” zegt Asing. “In principe komt elke regel uit het nummer voort uit het deel uitmaken van het eiland en het ervaren van al het moois van Molokai.”

Dit jaar januari hebben Asing en zijn vrouw van het Friendly Isle hun thuis gemaakt. Het is de perfecte plek geworden voor een aantal grote nieuwe dingen in zijn leven, zowel persoonlijk als professioneel. Deze herfst, zegt Asing, wordt hij vader. En voordat zijn dochter er is, neemt hij zijn tweede album op, dat voor het eind van dit jaar moet uitkomen. “Er is geen betere plek om te zijn dan hier,” zegt de inwoner van Oahu. “Geen betere plek om een gezin groot te brengen.”

Asing’s eerste album, “Young, Old Soul,” bezorgde hem in 2016 een Na Hoku Hanohano Award voor meest veelbelovende artiest van het jaar. Als de muziek van Asing bij eerste beluistering enigszins bekend klinkt, komt dat omdat het zo is. Toen hij 13 was, kreeg Asing de geweldige kans om rond te hangen met wijlen de legendarische Hawaï-muzikant Ernie Cruz Jr. “Als je dat niveau van professionaliteit al op jonge leeftijd ervaart, dan legt dat de lat hoger. Ik hield ervan om te spelen om indruk op hem te maken … Ernie was een engel onder ons. Er was niemand of iets dat belangrijker voor hem was dan jij op dat moment.” Hoewel Asing een autodidact is, brachten die jaren met Cruz een vergelijkbare gitaarspelstijl met zich mee, die Asing’s fans vandaag de dag niet meer uit hun hoofd kunnen zetten.