Acute en primaire hiv-infectie

Acute hiv-infectie is de onmiddellijke periode na besmetting met hiv en verwijst naar de eerste maand nadat u bent besmet, terwijl de term primaire hiv-infectie de periode van zes maanden na besmetting is. Deze vroege periode vertegenwoordigt een belangrijke tijd in termen van besmettelijkheid en schade aan het immuunsysteem.

Seroconversie symptomen

Nadat u besmet bent met HIV, kunt u zich korte tijd onwel voelen. Symptomen van een vroege HIV-infectie kunnen bestaan uit aspecifieke, griepachtige symptomen, zoals: koorts, gezwollen klieren, keelpijn, mondzweren of spruw, gewichtsverlies, vermoeidheid, lichaamspijn, overgeven en huiduitslag. Dit wordt seroconversieziekte genoemd en treedt meestal één tot vier weken na de besmetting op. Symptomatische seroconversieziekte treedt op bij ten minste 50%, en mogelijk wel bij 80 of 90% van de geïnfecteerde personen.

Tijdens de seroconversie is uw immuunsysteem verzwakt en verspreidt hiv zich zeer snel door uw lichaam. De sterkte van het immuunsysteem wordt gemeten aan de hand van de CD4-cellen; het aantal CD4-cellen daalt meestal in deze vroege fase van de infectie. Er is een grote hoeveelheid HIV in uw bloed en dit staat bekend als de viral load. In deze vroege fase van de infectie is er meer risico om anderen te besmetten als gevolg van een hoge viral load.

HIV-test na een recente infectie

Als u zich zorgen maakt over een mogelijke recente HIV-infectie, moet u een HIV-test doen. Als het resultaat van deze test niet-reactief of negatief is, kan hij over een paar weken worden herhaald om zeker te zijn. Niet iedereen heeft symptomen na een recente infectie en dus is testen de enige betrouwbare manier om te weten of u HIV heeft.

Als u mogelijk in de afgelopen 72 uur aan HIV bent blootgesteld, moeten u en uw arts ook bespreken of post-exposure prophylaxis (PEP) in uw geval geschikt is. PEP wordt genomen om te voorkomen dat hiv zich vastzet en om hiv-negatief te blijven.

De meest nauwkeurige tests voor de diagnose van hiv na recente besmetting zijn antigeen/antilichaam-laboratoriumtests (ook bekend als vierde-generatie- of ELISA-tests). Een HIV-antigeen is een deel van het virus zelf en is in hoge concentraties aanwezig in het bloed tussen HIV-infectie en seroconversie. Tijdens de seroconversie produceert het lichaam HIV-antistoffen als reactie op de infectie en deze blijven levenslang aanwezig.

“Symptomatische seroconversieziekte komt voor bij ten minste 50% en mogelijk wel 80 of 90% van de geïnfecteerde personen.”

HIV-antigeen-/antistoftests zullen de meerderheid van de met HIV besmette personen binnen vier weken na besmetting opsporen, maar kunnen soms infecties al tien dagen daarna aantonen. Hoewel deze tests zeer nauwkeurig zijn, moet er bloed met een naald worden afgenomen en zijn de resultaten niet onmiddellijk beschikbaar. Deze tests worden meestal aangeboden in ziekenhuizen of voor bevestigende doeleinden.

Snelle point-of-care-tests kunnen in elke omgeving worden uitgevoerd en geïnterpreteerd, waarbij slechts een klein beetje bloed (verkregen via een vingerprik) of mondvocht (verkregen via een uitstrijkje in de mond) nodig is en het resultaat meestal binnen 30 minuten beschikbaar is. Zelftests kunnen ook thuis worden uitgevoerd, waarbij u de test zelf uitvoert en de resultaten interpreteert aan de hand van de verstrekte instructies. Het nadeel van beide tests is dat ze een recente infectie misschien niet nauwkeurig kunnen opsporen. De meeste berusten op het opsporen van HIV-antistoffen, waarvan het enige tijd kan duren voordat ze verschijnen.

Daarom is het raadzaam te testen met een laboratoriumtest die zowel op HIV-antigeen als op antistoffen kan testen.

De zelftest en de zelftest kunnen soms vals-negatieve testresultaten geven bij mensen die zeer kort na de HIV-infectie met antiretrovirale therapie (ART) beginnen. Het blijkt dat wanneer de behandeling wordt gestart tijdens de acute infectie, de antilichaamrespons onderdrukt kan worden. Dit kan leiden tot een negatief testresultaat, maar betekent niet dat HIV genezen of uit het lichaam verwijderd is. If you are already taking HIV treatment, you should not use a rapid test or self-test to confirm that you have HIV.

Starting treatment

De huidige behandelingsrichtlijnen in het VK stellen voor dat alle mensen met een recente HIV-infectie door een specialist worden onderzocht en onmiddellijk ART krijgen aangeboden. De behandeling moet worden gestart wanneer u denkt dat u er klaar voor bent.

Er zijn echter enkele gevallen van acute of primaire infectie waarbij behandeling sterk wordt aanbevolen, waaronder:

• Neurologische symptomen (meningitis, cognitieve of motorische symptomen, zwakte/handicaps als gevolg van zenuwbeschadiging)
• Een AIDS-afhankelijke ziekte
• Een CD4-celaantal lager dan 350 cellen
• Als u een HIV-negatieve testuitslag had binnen 12 weken nadat de diagnose HIV bij u was gesteld.

Het heeft voordelen om zo snel mogelijk met de behandeling te beginnen, ongeacht het CD4-celaantal. Eén voordeel is dat verdere overdracht van HIV wordt voorkomen. Na het begin van de behandeling daalt de virusbelasting tot een niveau dat laag genoeg is om als ‘ondetecteerbaar’ te worden geclassificeerd. Onderzoek toont aan dat mensen die effectief worden behandeld en een ondetecteerbare virusbelasting hebben, het virus niet aan anderen kunnen overdragen. Het duurt meestal zes maanden om de viral load tot een ondetecteerbaar niveau terug te brengen als de behandeling eenmaal is gestart.

Vóór het begin van de behandeling bent u het meest besmettelijk tijdens de vroege hiv-infectie, wanneer de viral load erg hoog is. Het is belangrijk dat in deze periode preventieve methoden worden gebruikt, zoals condooms of PrEP, om seksuele partners te beschermen.

Door met de behandeling te beginnen, blijft de hoeveelheid virus in het lichaam ondetecteerbaar en krijgt uw immuunsysteem de kans om aan te sterken en ziekten te voorkomen. Als u in een vroeg stadium van de infectie met de behandeling begint, helpt dit de schade aan het immuunsysteem te beperken. Er zijn aanwijzingen dat de kans om een normaal aantal CD4-cellen te bereiken kleiner is als de behandeling langer dan een jaar na de infectie wordt uitgesteld. Daarom wordt geadviseerd binnen een jaar, zo niet eerder, met de behandeling te beginnen.

Beginnen met de behandeling blijft uw beslissing en u moet eventuele zorgen die u hebt met uw arts bespreken. Het is belangrijk dat u zich aan de behandeling houdt om een zeer lage (ondetecteerbare) virusbelasting te bereiken, zodat u het virus onder controle krijgt en het vermogen van het virus om uw immuunsysteem aan te tasten, wordt beperkt. Het nemen van medicatie is een voortdurende en langdurige verplichting.

Zelfs als u geen behandeling neemt, zal uw immuunsysteem na een paar maanden beter in staat zijn het virus onder controle te houden. U zult zich beter voelen, uw virusbelasting zal dalen en uw CD4-telling zal stijgen. Desalniettemin kunt u nog steeds HIV overdragen als u geen behandeling neemt.