Alcohol Problemen en Oplossingen

Er waren veel negatieve effecten van de Drooglegging (1920-1933). In feite is dat wat leidde tot Repeal. Maar aan het begin van de Drooglegging was het zeer populair.

Een sterke vrouwenbeweging geloofde dat de Drooglegging goed zou zijn voor kinderen en het gezin. Tegelijkertijd begonnen ook de meeste protestantse kerken te prediken dat het drinken van alcohol ongewenst en zelfs zondig was.

De combinatie van de vrouwenbeweging en de religieuze beweging was krachtig. Tegen de tijd dat het verbod van kracht werd, steunde de overgrote meerderheid van de mensen het.

I. De belofte

De gevolgen van het verbod waren verre van wat de drankbestrijders beloofden. Zij benadrukten dat het zou leiden tot een rijkere, gezondere, veiligere, meer morele samenleving met minder misdaad en geweld.

Toen het verbod van kracht werd, prees de beroemde evangelist Billy Sunday in gloedvolle bewoordingen de verwachte effecten van het verbod. Hij predikte dat “De heerschappij van de tranen voorbij is.” Sunday zei: “De sloppenwijken zullen binnenkort slechts een herinnering zijn. We zullen onze gevangenissen veranderen in fabrieken en gevangenissen in opslagplaatsen. “1

Zo zeker was men ervan dat alcohol de oorzaak was van de misdaad, dat sommige steden hun gevangenissen zelfs verkochten.2

Veel kerken beloofden dat het verbod zou leiden tot een hogere moraal en een eerlijker, zelfs deugdzamer burgerij. Sommige economen en industriëlen geloofden dat de beroepsbevolking veel productiever en welvarender zou worden.

De Woman’s Christian Temperance Union (WCTU) beloofde dat het verbod een zegen zou zijn. Het zou ook leiden tot een gelukkiger gezinsleven en een betere omgeving voor kinderen.

II. De werkelijkheid: Gevolgen van het Verbod

Helaas veranderde de mooie droom al snel in een nachtmerrie. Het verbod slaagde er niet in drankgebruik te voorkomen. Maar het leidde ook tot, of verergerde zelfs, veel ernstige problemen.

Hier volgen 17 negatieve gevolgen van het verbod:

1. De Speakeasy.

Het verbod leidde tot de snelle opkomst van speakeasies. Deze worden ook wel blinde varkens of blinde tijgers genoemd.

In ieder geval vervingen speakeasies die eigendom waren van gangsters de buurtbars. Ze bevorderden zwaar drinken, gokken en prostitutie.

De politiecommissaris van New York City schatte het aantal drankgelegenheden op tweeëndertigduizend. Dat was het dubbele van het aantal saloons en illegale tenten in het tijdperk van voor de drooglegging.3

De illegale tenten waren veel erger dan de speakeasies . Dit waren drankgelegenheden voor het slachtofferen van klanten. Werknemers persten klanten af voor geld. Als ze weigerden, werden ze door uitsmijters geslagen, beroofd en eruit gegooid.4

2. Georganiseerde misdaad.

Het verbod bevorderde de snelle groei van de georganiseerde misdaad. Dit gebeurde door een vraag te creëren naar illegale alcohol die criminelen tegen hoge prijzen konden verkopen.

Zo steeg de prijs van sterke drank met 24%. En die van bier steeg met 700% tijdens het verbod.5 De georganiseerde misdaad maakte enorme winsten. Dit gaf gangsters grote politieke macht.

Al Capone verdiende jaarlijks 60.000.000 dollar aan onbelast inkomen. In die tijd verdiende de gemiddelde industriearbeider minder dan $1.000 per jaar.6

3. Corruptie.

Het verbod leidde tot de groei van wijdverspreide corruptie van overheidsfunctionarissen door de georganiseerde misdaad. Dit stelde gangsters in staat hun illegale operaties uit te voeren.

De omvang van de corruptie was een nationaal schandaal. De New York Times berichtte over een aantal typische gevallen in een korte periode. Zij illustreren het probleem.

• Gereresteerd voor samenzwering in Ft. Lauderdale, Florida, waren de sheriff, de hulpsheriff en de assistent-hoofdcommissaris van politie. Ook werden meer dan een dozijn anderen gearresteerd, waaronder politieagenten.
• Veroordeeld voor het aannemen van steekpenningen van overtreders van het verbod was de voormalige officier van justitie van Morris County, New Jersey.
• Veroordeeld voor het aannemen van $87.993 aan steekpenningen in slechts tien maanden was een stadsmagistraat in Philadelphia.
• Ook veroordeeld voor samenzwering in Edgewater, New Jersey, waren de burgemeester en het hoofd van de politie. Maar ook een Amerikaanse douane-inspecteur, twee detectives, een New Yorkse politie-sergeant, en acht anderen. Een dranksmokkelaar gaf toe dat hij hen 61.000 dollar had betaald om hem te helpen voor een miljoen dollar aan alcohol binnen te brengen.
• Een federale grand jury klaagde in Zuid-Jacksonville, Florida, een aantal ambtenaren aan op beschuldiging van corruptie. Onder hen bevonden zich de burgemeester, het hoofd van de politie, het hoofd van de brandweer, de stadscommissaris en de voorzitter van de gemeenteraad. Ook werd bijna de rest van het stadsbestuur aangeklaagd.7

Mensen hadden moeten weten dat het verbod corruptie zou veroorzaken.

4. Criminaliteit.

Het verbod leidde tot een stijging van de criminaliteit. Dat gold ook voor gewelddadige vormen zoals moord.

Tijdens het eerste jaar van het verbod steeg het aantal misdaden dat in 30 grote steden in de V.S. werd gepleegd met 24%. Arrestaties voor dronkenschap en wanordelijk gedrag stegen met 21%. En het aantal arrestaties voor rijden onder invloed steeg met 81%.

In de eerste tien jaar steeg het aantal moorden in het hele land met 78%.8 In Chicago kwamen bijna 800 gangsters om het leven.9 Landelijk steeg het aantal moorden per 100.000 mensen tijdens de Drooglegging met bijna tweederde.10

De Drooglegging zorgde voor meer misdaad. Het vernietigde legale banen en creëerde een zwarte markt waar criminelen een gewelddadige strijd om voerden. Ook werd geld onttrokken aan de handhaving van andere wetten.

5. Gevaarlijke maneschijn.

Het verbod leidde tot vaak giftige maneschijn. Veel distilleertoestellen gebruikten loden spoelen of loodsoldeer. Hierdoor kwam acetaat van lood vrij. Dat is een gevaarlijk gif. Sommige bootleggers voegden jodium, creosoot, of zelfs balsemvloeistof toe.11

Dit veroorzaakte soms verlamming, blindheid en zelfs de dood. Alleen al in 1927 stierven bijna 12.000 mensen door het drinken van giftige bootleg-alcohol. In 1930 schatten Amerikaanse volksgezondheidsfunctionarissen dat vijftienduizend mensen “jake foot” hadden. Dit was een slopende verlamming van de handen en voeten.12

Het was legaal om industriële alcohol te distilleren. Maar het was vrij gemakkelijk om het voor illegaal gebruik om te leiden. Mensen dronken minstens een tiende van alle geproduceerde industriële alcohol op.13

Government Poisoned Alcohol

Het Prohibition Bureau probeerde industriële alcohol ondrinkbaar te maken. Daarvoor moesten vies smakende zaken als zeep worden toegevoegd. Maar de praktijk hield daar niet op. Veel Amerikanen stierven door opzettelijke vergiftiging door de federale overheid.

Gefrustreerd over het feit dat mensen zoveel alcohol bleven consumeren, zelfs nadat het was verboden, hadden federale ambtenaren besloten om een andere vorm van handhaving te proberen. Zij gaven opdracht tot vergiftiging van industriële alcoholen die regelmatig door smokkelaars werden gestolen en doorverkocht als drinkbare sterke drank. Het idee was om mensen bang te maken zodat ze zouden stoppen met illegaal drinken. In plaats daarvan had het federale vergiftigingsprogramma tegen de tijd dat het verbod in 1933 eindigde, volgens sommige schattingen aan minstens 10.000 mensen het leven gekost.14

De vergiften omvatten houtalcohol, benzine, cadmium, jodium, zink, kwikzouten, ether, formaldehyde, chloroform, carbolzuur, aceton en brucine. Het laatste is vergelijkbaar met strychnine.

De opzettelijke vergiftiging van drinkers door hun eigen regering zou waarschijnlijk moeten worden vermeld in de bovenstaande sectie over misdaad. Het was misschien wel de gruwelijkste misdaad van allemaal. Dit was misschien wel de meest schokkende van de gevolgen van de drooglegging. Toch weten maar weinig mensen ervan.

6. Banenverlies.

De sluiting van brouwerijen, distilleerderijen en saloons leidde uiteraard tot het verlies van een enorm aantal banen. Er gingen ook banen verloren onder vrachtwagenchauffeurs, vatenmakers, glaswerkers, horecamedewerkers en vele anderen. Dit waren persoonlijk pijnlijke gevolgen van het verbod.

7. Belastingderving.

Vóór het verbod waren de staten voor hun begroting sterk afhankelijk van de accijnzen op alcohol. Zo was bijna 75% van de inkomsten van de staat New York afkomstig uit dergelijke belastingen.

Met het verbod verdwenen die inkomsten. Het verbod kostte de federale overheid 11 miljard dollar aan gederfde belastinginkomsten. Aan de andere kant kostte het meer dan 300 miljoen dollar om het te handhaven. Dus vanaf dat moment zouden de meeste staten en de federale overheid steeds meer gaan vertrouwen op inkomstenbelastingen. Dat is een van de blijvende effecten van het verbod.15

8. Hypocrisie.

Het verbod leidde tot wijdverbreide hypocrisie. Het bereikte de hoogste niveaus van de overheid. Alice Roosevelt Longworth was er ontzet over. Zij schreef dat

“Schending van het Achttiende Amendement was vanzelfsprekend in Washington. Maar het was nogal schokkend om te zien hoe president Harding de grondwet negeerde die hij had gezworen hoog te houden. Op een avond…vroeg een vriend van de Hardings me of ik mee wilde gaan naar de studie …. Geen gerucht kon de werkelijkheid overtreffen…. Er stonden dienbladen met flessen met alle denkbare whisky’s. “17

Congress had zijn eigen smokkelaars. De bekendste was ‘de man met de groene hoed’.18 Er waren veel meldingen van cocktails in de zalen van het Congres tussen zittingen door. Zittingen waarin het verbod en de handhaving ervan werden besproken! De voorzitter van het Huis van Afgevaardigden had een illegale distilleerderij.19

De directeur van de handhaving van het verbod in Pennsylvania was schuldig. Hij spande samen om 700.000 gallons alcohol uit de opslag te halen. Bovendien beheerde hij een doorsluisfonds van 4.000.000 dollar om agenten van het Verbod om te kopen.20

De directeur van de verbodshandhaving voor Noord-Californië gaf in het openbaar verrassend toe. Hij “dronk af en toe omdat San Francisco een vochtige gemeenschap is”. En dat hij ook drank serveerde aan zijn gasten omdat hij een heer was en ‘niet preuts’. Nog een van de ironische effecten van de Drooglegging.21

9. Disrespect voor de wet.

Het verbod leidde tot een alomtegenwoordig gebrek aan respect voor de wet. De burgemeester van New York, Fiorello LaGuardia, stuurde instructies over het maken van wijn naar zijn kiezers.22 Van de 7.000 arrestaties in New York tussen 1921 en 1923 leidden er slechts 27 tot een veroordeling.23 Dit was een veroordelingscijfer van slechts één op elke 260 arrestaties.

Dit leek eerder het gebrek aan respect van juryleden voor de wet te weerspiegelen dan de feiten in de zaken. Het overtreden van de wet, zelfs het pronken met de wet, werd ook opwindend en populair. Dit was vooral het geval onder jongeren. Vandaar dat er onder hen een grote toename was van het drankgebruik.

10. Disrespect voor religie.

De mislukte beloften en het vaak schokkende gedrag van veel religieuze leiders van de Drooglegging leidden ertoe dat zowel religie als Drooglegging in diskrediet werden gebracht. De Methodistische bisschop James Cannon, Jr. was een tijd lang de machtigste verbodsleider van het land. De journalist H.L. Mencken schreef dat “het Congres zijn padvindersgroep was en dat de presidenten beefden als zijn naam werd genoemd.’24

Hoewel er na een aantal schandalen een einde kwam aan zijn macht. Cannon moest zich voor de Amerikaanse Senaat verdedigen op beschuldiging van financiële onregelmatigheden als lobbyist. Hij moest zich verdedigen voor de Methodisten Kerk op beschuldiging van immoreel gedrag.

Daarnaast moest hij zich verdedigen voor een federale grand jury. Dat was op beschuldiging van samenzwering om de Federal Corrupt Practices Act te overtreden. Dat en zijn seksuele affaire met zijn secretaresse vernietigden zijn macht.

Opponenten van de drooglegging hebben lang beweerd dat veel droogleggers hypocrieten waren. De schaamteloze hypocrisie van deze belangrijke leider schaadde de hele verbodsbeweging.25

11. Verheerlijking van gangsters.

Het nieuws volgde op grote schaal grote criminelen. Het publiek bewonderde hen vaak. Veel mensen verafgoodden John Dillinger, Bonnie en Clyde, Al Capone, Baby Face Nelson en Pretty Boy Floyd. Ze volgden gretig Machine Gun Kelly, Bugsy Siegel, Bugs Moran, Dutch Schultz, en Ma Barker en haar bende.

In wezen werden gangsters sterren.

12. Overbelasting van het strafrechtelijk systeem.

Het verbod overbelastte het hele strafrechtelijk systeem. De wetgevende macht van de staat New York nam de Mullin-Gage wet aan in 1921 en trok deze in 1923 weer in. De wet had de rechtbanken verlamd met alcoholzaken.26 De gevangenisbevolking van de Sing Sing-gevangenis steeg met 45% in de eerste drie jaar van het verbod.27

President Hoover riep de National Commission on Law Observance and Enforcement of Wickersham Commission in het leven. Hij vroeg deze om wetshandhaving en het strafrechtsysteem te bestuderen. Hoover was vooral bezorgd over de problemen die de verbodswetten veroorzaakten.

Wat de Commissie vond was niet verrassend.

De rechtbanken zitten vol met verbodszaken in een mate die de hele rechtsbedeling ernstig beïnvloedt. Verdere stigmatisering van alcoholisten.

Het verbod criminaliseerde en stigmatiseerde alcoholisten nog meer. Dit belemmerde de acceptatie van behandeling in plaats van gevangenisstraf voor alcoholisten. Artsen en anderen vormden in 1870 de American Association for the Study and Cure of Inebriety. Zij geloofden dat ‘dronkenschap een ziekte is’.

Maar de vereniging viel in de jaren 1920 uiteen.29 De meeste behandelingsfaciliteiten sloten in 1925. Een van de ironische gevolgen van de drooglegging.30

14. Popularisering van de KKK.

Het verbod leidde tot popularisering van de Ku Klux Klan (KKK). Dit is een van de verrassende gevolgen van het verbod.

De KKK dook in 1915 weer op in Georgia om de verbodswet van die staat te verdedigen.31 De heropleving van de Klan in de jaren 1920 kwam grotendeels voort uit hun rol als extreem militante vleugel van de drankbestrijding.’32

Er was veel overlap in lidmaatschap tussen de Klan en andere verbodsgroepen.33 Een van de belangrijkste activiteiten van de KKK in de jaren 1920 was het uitroeien van smokkelaars en het oprollen van speakeasies.’34

15. Toename van illegaal drugsgebruik.

Het Noble Experiment leidde tot een toename van het gebruik van illegale drugs. Bootleg alcohol was soms giftig en werd steeds duurder. Dit bracht veel drinkers ertoe over te schakelen op opium, cocaïne, haartonic, sterno of “vloeibare hitte,” en andere gevaarlijke stoffen. Het verbod populariseerde dus het gebruik van illegale drugs. Dat is dus nog een van de verrassende effecten van het Verbod.35

16.

Een ander ironisch effect van de Drooglegging was de toename van het drankgebruik. Het daalde in het eerste jaar van het verbod. Maar van het jaar vóór het verbod tot 1929 steeg het met ongeveer 63%.36 Het verbod populariseerde het drinken ook onder nieuwe groepen. Alcohol werd een luxeartikel. Het werd een symbool van rijkdom en status.

Voor het verbod dronken mannen met een hogere status meestal niet. En vrouwen deden dat zelden. Maar met de drooglegging waren het de mannen en vrouwen met een hogere status die veel geld gaven aan bootleggers en speakeasies.37 De drooglegging speelde een belangrijke rol in de revolutie van de moraal en het gedrag in de jaren 1920.

17. Binge Drinking.

Het drinkpatroon veranderde sterk tijdens de Drooglegging. Eerder gingen mannen op weg van hun werk naar huis langs een saloon om een biertje te drinken.

Maar dat veranderde toen alcohol illegaal werd. De mensen namen niet meer de moeite om naar een speakeasy te gaan, het wachtwoord te laten zien en hoge prijzen te betalen voor alcohol van zeer slechte kwaliteit, alleen maar om een biertje te drinken.’38 De mensen gingen naar speakeasies om dronken te worden.

De mensen dronken minder vaak dan vroeger. Maar als ze dronken, deden ze dat overmatig. Het bevorderen van overmatig drankgebruik was dus een van de ironische gevolgen van het verbod.

III. Samenvatting: Gevolgen van het Verbod

De onbedoelde en tragische gevolgen van het Verbod hebben een blijvende erfenis achtergelaten. Het schaadt het land nog steeds.

Het Noble Experiment dient als een uitstekend voorbeeld van een overheidsbeleid dat is gebaseerd op hoop en verlangens. Niet op logica en gezond verstand. We zouden de effectiviteit van elk bestaand en voorgesteld beleid moeten testen. And also for the absence of unintended consequences.

We should never forget the many negative effects of Prohibition.

IV. Resources