Avulsiefracturen van het volaire aspect van het triquetrale bot van de pols: een subtiel teken van carpaal ligament letsel
Doel: Wij rapporteren vijf voorbeelden van een triquetraal fractuurpatroon dat bij ons weten niet eerder is beschreven. Deze fracturen van het volaire aspect van het triquetrale bot zijn belangrijk omdat ze gemakkelijk gemist worden met conventionele polsradiografieën en toch geassocieerd zijn met aanzienlijke ligamentletsels en carpale instabiliteit.
Materialen en methoden: Vijf volaire triquetrale avulsiefracturen traden op bij jonge mannen (20-28 jaar) tijdens een val tijdens het sporten. De initiële evaluatie bestond uit een drie-view radiografische serie. Vervolgens werd in elk geval een instabiliteitsserie verkregen. Vier patiënten werden ook geëvalueerd door middel van stressvideofluoroscopie en arthrografie, één door middel van CT, en vier door middel van MR-beeldvorming.
Resultaten: Geen van de vijf fracturen werd herkend op de röntgenfoto’s die op de spoedeisende hulp werden gemaakt. Elke fractuur werd geïdentificeerd op een instabiliteitsserie en betrof het radiale aspect van het volaire oppervlak van het triquetrale bot. Alle vier de polsen die met een stressvideofluoroscopie werden geëvalueerd, vertoonden instabiliteit van het lunatotriquetrale gewricht. Eén pols vertoonde ook instabiliteit van het scapholunaatgewricht. Alle vier de polsen die met arthrografie werden geëvalueerd, vertoonden scheuren van het ligamentum lunatotriquetralis en drie hadden een geassocieerde scheur van het ligamentum scapholunate. MR-onderzoek van vier polsen toonde een volair capsulair ligament dat vastzat aan het avulsiefractuurfragment in elke pols. Twee van de patiënten werden behandeld door arthroscopisch debridement en drie werden behandeld door langdurige spalking. Alle vijf patiënten hadden persisterende pijn en carpale instabiliteit van variabele ernst ten minste 1 jaar na het letsel.
Conclusie: Deze avulsiefractuur van het radiale aspect van het volaire triquetrale bot is een subtiel, gemakkelijk te missen teken van een significant letsel van de perilunate ligamenten. Wanneer deze fractuur wordt geïdentificeerd, adviseren wij verdere evaluatie voor geassocieerd ligamentletsel en carpale instabiliteit.