Child Custody in Texas – Nine Rights for Custodial Parents

De eerste beslissing die moet worden genomen in een Texaanse zaak waarbij kinderen betrokken zijn, is of er een primair huishouden zal zijn. De ouders kunnen overeenkomen dat geen van beide het hoofdgezin zal zijn. In het vonnis van de rechtbank zullen de specifieke tijden worden vastgelegd die beide ouders met de kinderen zullen hebben. In het vonnis moet worden vermeld hoe de scholen van de kinderen zullen worden gekozen. Als de ouders het er niet over eens zijn dat er geen hoofdverblijfplaats zal zijn, dan moet een rechter er een kiezen. Het niet aanwijzen van een hoofdverblijfplaats kan alleen gebeuren als de ouders het daarover eens zijn. Als de rechter beslist, is hij of zij volgens de wet verplicht een hoofdverblijfplaats aan te wijzen. De Texaanse wet bevoordeelt noch de moeder noch de vader bij beslissingen over de voogdij over kinderen. De wet vereist dat een rechter of jury doet wat zij denken dat in het beste belang van het kind is. De Texas Family Code bevat rechten voor voogdij-ouders.

Texas wet gebruikt niet de term voogdij. In plaats daarvan wordt in juridische documenten verwezen naar de voogdij over kinderen.

De Family Code biedt richtlijnen voor voogdijouders over hun wettelijke rechten en verantwoordelijkheden, waaronder bezoekrecht, kinderalimentatie en besluitvorming nadat de fundamentele kwestie van de primaire huishouding is vastgesteld. Zodra bekend is welke ouder het recht zal hebben om de hoofdverblijfplaats van de kinderen aan te wijzen, treden bepaalde vermoedens in de Family Code in werking om de meeste details op te lossen.

Texas Family Code section 153.132 somt negen primaire rechten voor ouders met betrekking tot kinderen op.

1. Het recht om de hoofdverblijfplaats van het kind aan te wijzen;
2. Het recht om in te stemmen met medische, tandheelkundige en chirurgische behandelingen die invasieve procedures met zich meebrengen;
3. Het recht om in te stemmen met psychiatrische en psychologische behandelingen;
4. Het recht om periodieke betalingen voor het levensonderhoud van het kind te ontvangen en in ontvangst te nemen en deze gelden te houden of uit te keren ten behoeve van het kind;
5. Het recht om het kind in rechte te vertegenwoordigen en andere beslissingen van aanzienlijk juridisch belang betreffende het kind te nemen;
6. Het recht om in te stemmen met het huwelijk en dienst te nemen in de strijdkrachten van de Verenigde Staten;
7. Het recht om beslissingen te nemen over het onderwijs van het kind;
8. Het recht op de diensten en verdiensten van het kind; en
9. Behoudens wanneer een voogd van het vermogen van het kind of een voogd of advocaat ad litem voor het kind is aangesteld, het recht om op te treden als een agent van het kind met betrekking tot het vermogen van het kind f de actie van het kind wordt vereist door een staat, de Verenigde Staten, of een buitenlandse regering.

Van de negen hierboven opgesomde rechten zijn de belangrijkste primair 1, 2, 3 en 7.

Als deze rechten eenmaal zijn aangewezen, volgen omgang en kinderalimentatie over het algemeen vrij gemakkelijk op basis van vermoedens uit de Family Code.

Het toewijzen van de rechten tussen ouders

Wanneer ouders willen delen in het leven van hun kinderen en ieder betrokken wil zijn bij het nemen van deze beslissingen, is er geen voorkeurs- of aanbevolen methode voor het toewijzen van deze rechten.

Als de rechten exclusief aan één ouder toekomen

Als de rechten exclusief aan één ouder toekomen, dan is de betrokkenheid van de andere ouder bij het nemen van dergelijke beslissingen uitsluitend afhankelijk van de discretie van de ouder aan wie de rechten zijn toegekend. Als een moeder bijvoorbeeld het exclusieve recht heeft om opvoedkundige beslissingen te nemen, dan kan zij het kind inschrijven op de school van haar keuze en al dan niet toestemming geven over opvoedkundige zaken zonder zelfs maar met de vader te overleggen.

Rechten naar één ouder na overleg met de ander

In sommige gevallen gaan de rechten naar één ouder, maar alleen na overleg met de ander. Dat betekent dat de ene ouder alle beslissingen neemt na rekening te hebben gehouden met de mening van de ander. Als een moeder bijvoorbeeld overweegt van school te veranderen of een kind een jaar op te houden, zou zij met deze regeling overleg plegen met de vader en dan de beslissing nemen. Het blijft haar enige beslissing.

Het recht gezamenlijk toekennen

Soms worden de rechten gezamenlijk toegekend. Dat betekent meestal dat de ouders het over alle beslissingen eens moeten zijn. Als zij het niet eens kunnen worden, blijft de status quo gehandhaafd totdat zij overeenkomen deze te wijzigen. In sommige gevallen komen de ouders overeen dat een derde persoon, zoals een schooldecaan of een kinderarts, de beslissing kan nemen als de ouders het niet eens zijn. Dit veronderstelt dat de aangewezen persoon een mening zal geven. Het maakt het ook mogelijk dat een onbekende toekomstige persoon een beslissing neemt over een kind die indruist tegen wat één ouder het beste vindt. Wees u ervan bewust dat u ervan uitgaat dat de schooldecaan of kinderarts in staat is een goede beslissing voor uw kind te nemen.

Rechten onafhankelijk toegekend

Wanneer de rechten onafhankelijk worden toegekend, kunnen de ouders beslissingen nemen zonder rekening met elkaar te houden. De vader kan de kinderen naar de ene therapeut brengen en de moeder naar de andere. Theoretisch zouden de ouders de kinderen op verschillende scholen kunnen inschrijven, wat onmiddellijk tot een rechtszaak zou leiden.

Een rechter laten beslissen over de rechten

Wanneer een rechter deze rechten toekent, gaat dit gepaard met een rechtszaak. Soms willen mensen dat de rechter beslist, zonder zich te realiseren dat de rechter getuigenissen moet aanhoren en bewijzen moet zien, wat een rechtszaak is. Als de ouders niet zodanig kunnen samenwerken dat een proces nodig is om hun meningsverschil op te lossen, zal de rechter gewoonlijk alle rechten aan één ouder toekennen, hoewel dat niet altijd het geval is. De wet laat de rechter een grote discretie bij de manier waarop de rechten worden toegewezen en sommige rechters kunnen creatief zijn. Anderen zullen gewoon zeggen dat als een moeder en vader het niet eens kunnen worden, de rechten exclusief naar een van hen gaan, omdat het niet in het belang van het kind is dat deze twee ouders het eerst eens moeten worden voordat er iets kan gebeuren.

DISCLAIMER: Deze site en alle informatie op deze site is alleen bedoeld voor informatieve doeleinden en mag niet worden beschouwd als juridisch advies. Raadpleeg een bevoegd juridisch adviseur voor advies over een juridische aangelegenheid.