Chirurgie voor polsverstuiking

Weliswaar kunnen veel verstuikingen van de pols worden behandeld met niet-chirurgische methoden, maar voor andere kan een chirurgische ingreep nodig zijn.

Er zijn vele soorten operaties om verstuikingen van de pols te behandelen. Afhankelijk van het letsel kan een polsoperatie arthroscopisch worden uitgevoerd via een kleine incisie, of via open chirurgische procedures. Bij de arthroscopische benadering wordt een kleine buis met een lens en licht in het polsgewricht ingebracht. De lens is verbonden met een monitor, zodat de chirurg de interne structuren en weefsels kan bekijken. Soms kunnen tijdens één operatie meer dan één procedure worden uitgevoerd.

• Gesloten reductie en pinning. Bij deze arthroscopische procedure stabiliseert de arts het gekwetste ligament door de handwortelbeentjes opnieuw uit te lijnen, een proces dat reductie wordt genoemd. Zodra de reductie is bereikt, worden speciale hardware-draden of pinnen gebruikt om de handwortelbeentjes te stabiliseren. Deze draden kunnen door het bot heen worden geboord om twee botten op hun plaats te houden. Deze hardware kan onder of door de huid zitten en wordt meestal verwijderd zodra de genezing is voltooid.
• Thermische krimp. Bij thermische krimp wordt een gespecialiseerde radiofrequente sonde gebruikt die warmte gebruikt om een beschadigd ligament te krimpen en aan te spannen. Deze behandeling resulteert in een verbeterde stabiliteit.

• Capsulodese. Capsulodese is een procedure waarbij een flap in het gewrichtskapsel van de pols wordt gemaakt. De flap wordt over de beschadigde gewrichtsband gelegd om deze vast te zetten en de genezing te bevorderen. Er zijn vele variaties op deze techniek, elk geschikt voor een ander type gewrichtsbandletsel.
• Tenodese. Tenodese is een procedure die wordt gebruikt om een gewricht te stabiliseren door pezen dicht bij het gewricht te verankeren. De stabiliteit wordt bereikt door de pees met behulp van hechtingen of draden rond het gewricht te lussen. Deze techniek kan worden gebruikt om handwortelbeentjes te stabiliseren die door scheuren in de gewrichtsbanden scheef kunnen zijn gaan staan. Meer dan één tenodese procedure kan worden uitgevoerd op verschillende pezen om de juiste stabiliteit te bereiken. Gewoonlijk worden de verankeringsdraden 8 weken na de operatie verwijderd.1
• Ligamentreconstructie. In gevallen met aanzienlijke ligament scheuren, kunnen de pols ligamenten worden gereconstrueerd met behulp van pees transplantaten. Tendonstrips worden ofwel bevestigd of door de handwortelbeentjes geboord om carpale stabiliteit te bereiken.
• Proximale rij carpectomie, artrodese, en artroplastie. Deze procedures worden alleen gebruikt wanneer letsels aan ligamenten niet genezen, en artritis zich ontwikkelt over meerdere jaren.

Het scapholunate ligament, lunotriquetral ligament, en minder vaak instabiele triangular fibrocartilage complex (TFCC) scheuren worden behandeld met chirurgische procedures in ernstige pols verstuikingen.

Herstel en risico’s na polsbandoperatie

Herstel na een polsoperatie hangt af van de chirurgische ingreep. Terwijl sommige operaties in een paar weken genezen, duurt het bij veel operaties een paar maanden voordat het herstel volledig is. Sommige operaties vereisen het dragen van een gips of verwijderbare brace voor meerdere weken.

Een fysiotherapie programma na de operatie wordt meestal gevolgd om kracht en flexibiliteit in het polsgewricht te verbeteren. Een kleine mate van verminderde flexibiliteit en de vorming van licht littekenweefsel is gebruikelijk bij alle polsoperaties en wordt niet beschouwd als een complicatie of risico.2

Factoren die van invloed kunnen zijn op het herstel van kracht en functie na een polsbandoperatie zijn onder meer een of meer van de volgende:

• Veroorzichtigheid van het letsel (of het ligamentletsel gecombineerd is met letsel aan het bot of kraakbeen)
• Type polsoperatie
• Tijd die verstreken is vóór de chirurgische behandeling
• Eisen die aan de pols gesteld worden na de operatie (bijvoorbeeld sporten)

Polsbandoperaties worden over het algemeen als veilig beschouwd. Echter, zoals bij elke operatie, kunnen er bepaalde complicaties optreden. Falen van de genezing van ligamenten, verlies van ligament en bot uitlijning, infectie, bewegingsverlies, zwakte, en / of de ontwikkeling van artritis zijn de potentiële risico’s geassocieerd met pols operaties. In dergelijke gevallen kan een aanvullende operatie nodig zijn.