De dag dat de Golden Gate Bridge afvlakte

Stelt u zich dit eens voor: Honderdduizenden mensen staan schouder aan schouder op elkaar gepropt op de Golden Gate Bridge als plotseling de zachte boog van de brug begint af te vlakken. Een metalen gekreun weerklinkt over de Baai van San Francisco als de majestueuze torens naar elkaar toe beginnen te kantelen.

Als de torens hun breekpunt bereiken, verslappen de drie meter dikke hoofdkabels en splijt de rijbaan open, waardoor golven voetgangers meer dan 200 meter naar hun dood vallen.

Dat gebeurde vandaag 25 jaar geleden bijna, althans volgens de stadslegende.

Op 24 mei 1987 zaten 300.000 mensen urenlang vast in een menselijke verkeersopstopping, terwijl ze de zeldzame kans kregen om de 1,7 mijl lange brug massaal te voet over te steken om de gouden verjaardag van de brug te vieren. Ambtenaren sloten de brug snel, zodat een half miljoen andere wachtenden nooit de kans kregen om over te steken. Toch zorgde het enorme, ongekende gewicht ervoor dat het midden van de brug een halve meter doorzakte.

“Ik ben dankbaar, want als de anderen er waren geweest, was de brug misschien ingestort,” vertelde Gary Giacomini, destijds voorzitter van het bestuur van het brugdistrict, aan The Associated Press.

Maar ingenieurs zeiden naderhand dat de brug nooit in gevaar was geweest om in te storten. En brugwachters houden vol dat de reden waarom het brugdistrict voetgangers niet toestaat over de Golden Gate te zwermen voor de 75e verjaardag zondag niets te maken heeft met instortingsgevaar, maar alles met de dreiging van overbevolking en terrorisme in een wereld na 11 september.

“Het is gewoon niet verstandig,” zei Ewa Bauer, hoofdingenieur van het brugdistrict.

Onafhankelijke ingenieurs zijn het met Bauer eens dat de brug structureel veilig was tijdens de laatste grote viering van de Golden Gate.

“Het was waarschijnlijk de grootste belasting die de brug ooit had gezien,” zei Mark Ketchum, een brugingenieur uit San Francisco die de Golden Gate Bridge van 1989 tot 1991 bestudeerde. “Maar het overschreed niet de ontwerpbelastingscapaciteit van de brug.”

Op volledig belaste hangbruggen van de grootte van de Golden Gate, is het normaal om “doorbuigingen” van maximaal 10 voet te hebben, zei Greg Deierlein, een professor in civiele en milieutechniek aan de Stanford University.

Ondernemers zeggen dat hangbruggen zijn ontworpen om meer te buigen en te bewegen dan andere bruggen. De rijweg, zei Ketchum, hangt aan twee enorme kabels die zich kunnen uitrekken en slingeren als een hangmat.

In de jaren 1930 werd het midden van de brug ontworpen om 16 voet verticaal en 27 voet van links naar rechts te bewegen zonder blijvende schade te veroorzaken, zei Mary Currie, een woordvoerster van het brugdistrict.

Orspronkelijk werd de brug ontworpen om 4.000 pond voor elke voet van de brug te houden. In het midden van de jaren tachtig werd het beton vervangen door een lichter stalen frame, waardoor de capaciteit toenam tot 5.700 pond per voet, zeiden bruggenbouwers tijdens de festiviteiten rond de 50e verjaardag.

Niemand weet het exacte gewicht van de voetgangers op de brug op die meidag. Maar ervan uitgaande dat de gemiddelde persoon ongeveer 150 pond weegt en ongeveer 2,5 vierkante voet inneemt in een menigte, zou er ongeveer 5.400 pond zijn geweest voor elke voet in de lengte. Dat is meer dan het dubbele van het gewicht van auto’s in bumper-aan-bumper verkeer.

Het verschil tussen 5.400 en 5.700 pond klinkt misschien te dichtbij om comfortabel te zijn. Maar bruggenbouwers benadrukken dat ze routinematig een extra “veiligheidsfactor” inbouwen om rekening te houden met onverwachte belastingen op een constructie.

De ontwerpers van de Golden Gate hebben de brug overgeconstrueerd om ten minste een extra gewicht van 150 procent op te vangen, zei hoofdingenieur Bauer.

En zelfs als de menigte 25 jaar geleden een enorme menselijke piramide had gevormd en die veiligheidsbuffer had overschreden, zou het dek “vervormen” en niet breken, zoals een paperclip die buigt in plaats van knapt, zei Abolhassan Astaneh, een hoogleraar civiele techniek, bouwkunde en bruggenbouwkunde van de UC Berkeley.

En wat meer is, zelfs als een deel van de brug zou instorten, zou niet de hele rijbaan in de baai zijn gevallen, zei Astaneh. Delen van de rijweg worden ondersteund door de kabels en niet door elkaar, zei Astaneh, dus als een stuk van het dek valt, brengt het geen anderen met zich mee.

“Het zijn gewoon schommels, 50 voet lange schommels naast elkaar,” zei hij over de wegsecties.

De meeste onrust die dag kwam toen de menigten uit San Francisco en Marin County elkaar ontmoetten in het midden van de brug.

“Toen werd het een beetje eng, omdat we ons realiseerden dat we vastzaten,” zei Barbara Schnur, een inwoonster van Foster City die 25 jaar oud was op dat moment. “We stonden daar, en toen zei ik tegen mijn vriend: ‘Kerel, deze brug beweegt.’ “

De wind waaide wel 40 mijl per uur, dus de brug slingerde van links naar rechts.

“Het was bijna alsof je dronken liep,” zei Karl Watanabe uit San Francisco, die op dat moment 32 was. Hij zei dat hij ook bang was dat de menigte in paniek zou raken en een “massale uittocht” zou veroorzaken

Gelukkig bestonden smartphones en Twitter nog niet, dus veel voetgangers waren zich er niet van bewust dat de brug plat was gegaan, totdat ze de volgende dag de foto in de krant zagen.

Onkundigen zeggen dat de kans het grootst is dat Californiërs de Golden Gate op het witte doek zullen zien instorten.

In films is de brug het slachtoffer geweest van aardbevingen, monsters, aliens, mutanten, robots, zonnestraling en zelfs een megashark.

Maar in de films die hij heeft gezien, zegt Ketchum, valt de brug nooit uit elkaar op de manier waarop dat in werkelijkheid zou gebeuren.

“Ze laten bijna altijd zien dat de hoofdoverspanning in het kanaal stort, en vervolgens de torens die naar binnen vallen in het kanaal,” zei hij.

“Dat is verkeerd,” voegde Ketchum eraan toe. “Als de hoofdoverspanning instort, valt al die spanning in de kabels weg – en buigen de torens terug.”