De Debunker: Kunnen Mormonen cola drinken?
THE DEBUNKER Op 8 mei 1886 probeerden twee mannen in Atlanta, Georgia, een partij van een nieuw pijnstillend middel te mengen voor hun apotheek. Het resultaat was zo lekker dat ze het als frisdrank op de markt brachten, en Coca-Cola was geboren. Coca-Cola werd deze maand 133 jaar, maar elk merk dat al zo lang zo geliefd is, kan zijn portie folklore vergaren. Neem een korte, verfrissende pauze om uw koolzuurhoudende vermoedens over Coke te corrigeren met Ken Jennings van Jeopardy!
De Debunker: Can Mormons Drink Coke?
Goed, dit is een mythe die bij mij vaker de kop opsteekt dan bij 99,9% van u, want ik ben (a) mormoon en (b) een grote cola-drinker. Maar het lijkt behoorlijk hardnekkig:
In zekere zin ben ik gevleid en onder de indruk als mijn frisdrankkeuze in twijfel wordt getrokken, want dat betekent in ieder geval dat de ander zich ervan bewust is dat leden van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen (“de mormonen!”) geen cafeïnehoudende dranken als koffie of thee drinken. Dit is een plot in het nummer “Spooky Mormon Hell Drink” van Broadway’s The Book of Mormon, dat heeft geholpen Amerika op dit punt te onderwijzen. In de visie van die musical op de mormoonse hel draaien reusachtige verboden Starbucks-kopjes in de onderwereld rond naast Hitler, Jeffrey Dahmer en Johnnie Cochrane.
Maar, verwarrend genoeg, is het mormoonse verbod op koffie en thee niet een verbod op cafeïne. De gecanoniseerde mormoonse gezondheidscode wordt het “Woord der Wijsheid” genoemd en werd in 1833 aan de religieuze beweging gegeven door haar stichter, Joseph Smith. Het verbiedt “wijn of sterke drank” en “tabak”, wat verklaart waarom uw mormoonse kennissen niet-rokende geheelonthouders zijn. Maar er wordt ook gesproken over “hete dranken”, en daar begint de verwarring. In de jaren twintig van de vorige eeuw werden de gezondheidstips in het Woord van Wijsheid verplicht gesteld voor de tempelbezoekende heiligen der laatste dagen, en op dat moment werd de interpretatie van “hete dranken” gestandaardiseerd als “thee en koffie”. Cacao en kruidenthee zijn heet, maar prima. IJsthee en ijskoffie zijn koud, maar niet prima. Gezien deze richtlijnen is het gemakkelijk om aan te nemen dat cafeïne, de eigenlijke psychoactieve drug, hier de verboden vrucht is, en dat Coke daarom soda non grata zou zijn, maar dat is nooit theologisch officieel gemaakt. De kerk hield zich buiten de cola-oorlogen door te herhalen dat “verslavende drugs” natuurlijk slecht nieuws zijn, maar het leerstellige verbod gold alleen voor koffie en thee.
Cultureel gezien hebben veel mormonen cafeïnehoudende frisdrank vermeden om aan de veilige kant van Gods toorn te staan. Maar die gewoonte lijkt af te nemen. In 2017 verscheen er voor het eerst cola met cafeïne in automaten op de campus van de Brigham Young University en in kerkkantoren in Salt Lake City. Blijkbaar was mijn cola-gewoonte niet afvallig; het was gewoon iets voor op de curve.
Quiz:Donny en Marie Osmond hebben nooit advertenties voor cafeïnehoudende frisdrank gedaan, maar in de jaren zeventig en tachtig waren ze de TV-pitch-Mormonen voor welk suikerhoudend, niet-cafeïnehoudend drankje?
Ken Jennings is de auteur van twaalf boeken, het meest recent Planet Funny en is co-host van de belangrijkste podcast in de menselijke geschiedenis, Omnibus. Hij is ook de trotse bezitter van een niet al te indrukwekkende Bag o’ Crap. Volg hem op ken-jennings.com of op Twitter als @KenJennings.