De onbetwistbaar beste honden in de (hedendaagse) literatuur
Ik denk dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat honden en boeken de beste dingen op aarde zijn. Het enige wat beter is dan honden en boeken zijn boeken met honden erin. Ik heb veel klachten over de boeken die kinderen op school krijgen, maar ik denk dat waarschijnlijk Old Yeller en Where the Red Fern Grows en misschien zelfs The Call of the Wild sommige kinderen meer van lezen hebben doen houden dan De Goede Aarde of Hamlet ooit hebben gedaan. (Hoewel, waarom gaan al die honden dood in boeken? Kinderen willen niet dat honden doodgaan. NIEMAND wil dat honden doodgaan. Zie: https://www.doesthedogdie.com/) Zeker Lassie en Cujo en Marley zijn gedenkwaardige honden in de literatuur om heel verschillende redenen. Maar ik wilde een paar auteurs noemen die honden zo goed schrijven dat je het gevoel hebt dat je de honden beter kent dan de mensen.
Life after Life door Kate Atkinson
(Little, Brown, and Company)
Niemand schrijft een hond als Kate Atkinson. Kate zei ooit: “Ik ben nogal een meedogenloze auteur. De enige keer dat ik me echt slecht voelde over het doden van een personage was in Behind the Scenes at the Museum, toen de hond naar de oorlog werd gestuurd en werd gedood. Dat brak mijn hart. Dat zegt meer over mij, dat ik meer geraakt word door honden dan door mensen.” Life after Life is vooral gevuld met geweldige honden, eerst is er Bosun, dan Lucky. De honden zijn grote vrienden van de personages en geven hen troost in moeilijke tijden. Ik denk dat honden die personages troosten een totaal over het hoofd geziene manier is om te laten zien dat een personage kwetsbaar is. En Kate Atkinson doet dat zo goed. En de manier waarop ze honden beschrijft, heeft iets waardoor je ze gewoon wilt aaien.
Lily and the Octopus by Steven Rowley
(Simon & Schuster)
This is a beautiful story about a man and his dog. It’s hard to really write anything about this book without giving away its beauty. Safe to say: it will make you cry.
The Goldfinch by Donna Tartt
(Little, Brown and Company)
Anyone who tells me that that Popper isn’t their favorite character in The Goldfinch is lying. Yes, that book is a masterpiece. But one of the main reasons that it is so great is the character of Popper. Popper is a maltese who belongs to Theo’s dad’s girlfriend Xandra. Popper is a totally evolved dog—he stays home alone when Xandra travels with a pet fountain from Petco and a feeder. De hond snakt naar aandacht en Theo en zijn nieuwe vriend Boris adopteren hem in feite. Ze geven hem ook de naam Popchik. De manier waarop alle personages de hond behandelen is veelzeggend voor hen-Xandra negeert hem, Theo zorgt voor hem en Boris gebruikt hem als komische noot.
Binnenkant van een hond van Alexandra Horowitz
(Simon & Schuster)
Alexandra Horowitz is geen romanschrijver, maar ze schrijft zo goed over honden en hondenkennis dat ik niet anders kan dan hier over haar te schrijven. Inside of a Dog is een boek over hoe honden werken, waar ze aan denken, wie ze in hun kern zijn. Ze vertelt ons dat honden tijd ruiken – ze ruiken TIJD? Maar ja, hoe sterker een geur is, hoe nieuwer het is. Ze ervaren alles via de geur. En daarom weet je hond misschien al dat je thuis bent voordat je de deur binnenloopt. Hij ruikt je van (letterlijk) een kilometer afstand. Het is een boek dat ik regelmatig raadpleeg als ik over de bank naar mijn hond staar en denk “wat gaat er om in dat schattige hoofdje (en neusje) van je?”
Hyperbole and a Half by Allie Brosh
(Simon & Schuster)
Dit is een boek met grafische essays over een verscheidenheid aan onderwerpen-angst, liefde, verhuizen en dieren. Het bevat enkele van de meest perfecte teksten over honden die ik ooit heb gelezen. Een voorbeeld: “Dogs Don’t Understand Basic Concepts Like Moving” is het verhaal van een verhuizing door het land met twee honden die het gewoon niet snappen. Verderop in het boek staat een ongerelateerd essay met een vergelijkbare naam, getiteld: “Dog’s Guide to Understanding Basic Concepts.” Het laatste bevat fundamentele misvattingen van honden, waaronder “Ik moet bijen eten” en “Probleem: Lawaai. Plan: Maak Meer Lawaai” en de beste: “Danger” in which she notices what her dog thinks is dangerous (balloons, vacuums, plastic bags, sometimes rocks) and not dangerous (moving cars, lawn mowers). This book makes me laugh out loud and weep profusely every time I read it.