De oudste vissoort van Minnesota profiteert van rivierherstel

Ze kunnen lang leven – meer dan 100 jaar, zo is uit onderzoek gebleken – ze kunnen uitgroeien tot reusachtige proporties en ze zijn een geliefd doelwit van sportvissers op meren en rivieren in het Red River Basin.

Ze zijn ook een fascinerende soort.

Dat is in een notendop de beschrijving van de grootbekbuffel, een inheemse vissoort in Minnesota en North Dakota die bekendheid heeft gekregen sinds onderzoeker Alec Lackmann van de North Dakota State University in 2019 een 112 jaar oud exemplaar heeft gedocumenteerd uit de Pelican River, een zijrivier van de Otter Tail River in het noordwesten van Minnesota.

Het is de oudste vis die ooit in Minnesota is gedocumenteerd.

“Ze zijn verbazingwekkend,” vertelde Lackmann aan Mike McFeely van Forum News Service in een verhaal van mei 2019. “Ze zijn een van de meest uitzonderlijke vissen ter wereld.”

Zoals McFeely meldde, kwamen de oudste bigmouth buffelspecimens in Lackmann’s onderzoek – velen waren meer dan 80 jaar oud – uit meren in de buurt van Pelican Rapids, Minn., waaronder Crystal, Rush, Prairie, Pelican, Lida, Lizzie en Fish.

Opvallend genoeg heeft Lackmann’s onderzoekswerk geen jonge bigmouth buffels in het stroomgebied van de Pelican River gedocumenteerd. Dat is zorgwekkend, zegt Nick Kludt, visserijspecialist van de Red River voor het Department of Natural Resources in Detroit Lakes, Minn.

Het gebrek aan aanwas – of nieuwe vissen die aan de populatie worden toegevoegd – suggereert dat dammen die vanaf eind 1800 langs de Pelican River zijn gebouwd, bigmouth buffels verhinderen toegang te krijgen tot andere delen van het stroomgebied met gunstige paaihabitat, aldus Kludt.

Het resultaat is een geïsoleerde populatie die in feite gevangen zit tussen de dam in Pelican Rapids en de Bucks Mill Dam ten zuiden van Detroit Lakes, aldus Kludt.

Longeviteit een sleutel

Longeviteit lijkt een sleutel te zijn tot het overleven van de bigmouth buffel in het stroomgebied van de Pelican River. Afgezien van een productiestop tijdens een hoogwaterperiode aan het eind van de jaren ’80, hebben DNR-visserijbeoordelingen geen bigmouth buffelproductie in de Pelican River gedocumenteerd sinds de jaren ’30, ongeveer dezelfde tijd dat meerdere dammen in het meer werden aangelegd, aldus Kludt.

“Het hoofdprobleem is dat deze vissen zich niet kunnen voortplanten omdat ze zich niet kunnen verplaatsen,” zei hij. “En dus is het verhaal van de bigmouth buffels in de Pelican River dat ze waarschijnlijk gewoon niet genoeg ruimte hebben om hun leven te voltooien.”

Er zijn verschillende hoogwaterjaren geweest sinds de jaren tachtig, maar geen van hen resulteerde in de productie van jonge bigmouth buffels in het stroomgebied van de Pelican River, zei Kludt.

“Dat is een deel van de reden waarom dit zo’n verbijsterende puzzel is,” zei hij. “In alle standaard monitoring van de DNR, zien we gewoon geen (productie). We begrijpen dus duidelijk maar een deel van het verhaal van de biologie van de soort op dit moment.”

Telemetrie-onderzoek uitgevoerd op zowel het Amerikaanse en Canadese delen van het stroomgebied van de Red River in de afgelopen jaren, heeft aangetoond dat de grote bekbuffel met chirurgisch geïmplanteerde zenders “enorme afstanden” aflegt, aldus Kludt, met thuisbereiken tussen de 80 en 110 mijl; verplaatsingen tot 385 mijl zijn gedocumenteerd.

Vergelekenis: de grote bekbuffel in de Pelican River overleeft in ongeveer 15 rivier mijlen, de meren in het stroomgebied niet meegerekend. De gefragmenteerde habitat verhindert de vissen waarschijnlijk om paaiplaatsen te bereiken met de ondiepe, ondergedoken vegetatie waar zij de voorkeur aan geven, zo speculeert Kludt.

“Telkens als we een telemetrie-onderzoek doen naar grote riviervissen, staan we versteld van hoeveel van de rivier ze nodig hebben,” zei hij.

Overal in het Red River Basin, waar de vissen meer ruimte hebben om te zwerven, doen de dikbekbuffels het prima in grotere rivieren zoals de Otter Tail, Red en Red Lake rivieren, en rivieren elders in de staat zoals de Minnesota en Mississippi rivieren, zei Kludt.

“Ze planten zich op natuurlijke wijze voort, en de manier waarop we dat weten is dat je een diversiteit aan grootteklassen aantreft,” zei Kludt. “Het lijkt erop dat de Pelican River een geïsoleerde populatie dikbekbuffels herbergt, die voornamelijk door dammen wordt beïnvloed.”

Goed nieuws aan de horizon

Het goede nieuws – niet alleen voor bigmouth buffels, maar voor alle vissoorten – is dat er plannen in de maak zijn om de Pelican River weer met elkaar in verbinding te brengen, aldus Kludt. De stad Pelican Rapids werkt samen met de DNR om die dam te verwijderen als onderdeel van een project dat wordt gefinancierd en zich momenteel in de ontwerpfase bevindt.

Op hetzelfde moment doorloopt Becker County een subsidieproces om land te kopen om de Bucks Mill Dam, die eigendom is van de DNR, te verwijderen en een volledig kanaalherstel uit te voeren.

Elders, Lackmann’s onderzoek benadrukte de potentiële impact van drie specifieke Pelican River dammen: de Prairie, Lizzie en Fish Lake dammen.

“Een van onze beste lokale partners, de Pelican Group of Lakes Improvement District, werkte samen met de DNR om alle drie de dammen aan te passen voor vispassage sinds 2018,” zei Kludt. “Die projecten zijn nu voltooid en de dammen zijn niet langer barrières voor visverplaatsing.”

Sinds 2008, toen Minnesota-stemmers het Clean Water, Land and Legacy Amendment goedkeurden, zijn 40 van de 77 dammen of belangrijke visbarrières op de Red River en zijn zijrivieren in Minnesota verwijderd of gewijzigd voor vispassage, zei Kludt; nog eens acht dammen bevinden zich in verschillende stadia van het vispassageproces.

“In het geval van bigmouth buffels hopen we uiteindelijk de ‘overgebleven’ Pelican River populatie weer te verbinden met bekende productiebronnen stroomafwaarts,” zei hij. “Dit is de beste kans op herstel van de soort op die locatie, terwijl het ook het ecosysteem als geheel ten goede komt.

“Als deze habitatprojecten eenmaal zijn uitgevoerd en we ze blijven uitvoeren, kunnen we hopelijk de populatie van het Pelikaanbekken terugbrengen van de rand van de afgrond.”

Op zoek naar een pleitbezorger

Lackmann, de NDSU-onderzoeker, verzamelde de meeste bigmouth buffels voor zijn studie bij bowfishers, een bevolkingsgroep die Kludt hoopt te bereiken in een poging om nog meer informatie te verzamelen en misschien hun steun te winnen als pleitbezorgers voor rivierherstelprojecten die de soort ten goede komen.

Net zoals groepen als Pheasants Forever actief betrokken zijn bij het behoud van de soorten waar zij van genieten, hoopt de DNR een soortgelijke relatie te ontwikkelen met bigmouth buffelvissers, aldus Kludt.

Zonder het voordeel van habitat projecten, zou de oogstdruk een impact kunnen hebben op de overvloed van bigmouth buffels die overblijven in gefragmenteerde stukken van de Pelican River, zei hij.

“Er is misschien een eindige populatie voor nu, totdat rivieren opnieuw kunnen worden verbonden met bronpopulaties,” zei Kludt. “De beste kans die deze populatie heeft, is ze te verbinden met plaatsen waarvan we weten dat er rekrutering is, en dat gaat wat werk kosten. Daarom zouden we graag zien dat mensen die geïnteresseerd zijn in buffels, in het bijzonder boogvissers of andere vissers, meer betrokken raken bij deze soort.

“Wanneer we subsidie gaan aanvragen, hoe meer groepen we hebben die de aanvraag ondersteunen, hoe gunstiger het wordt bekeken voor financiering.”

Voor meer informatie of om op te treden als een pleitbezorger voor het behoud en beheer van de grootbekbuffel, neem contact op met Kludt via [email protected].