De Top 10 Beste Wu-Tang Clan Albums Aller Tijden

De Wu-Tan Clan is de grootste hiphopgroep aller tijden. Niet alleen vanwege hun ongelooflijke groepsalbums, waaronder klassiekers als het genre-verschuivende Enter the Wu-Tang (36 Chambers) en het monster Wu-Tang Forever, maar ook vanwege de soloalbums.

In tegenstelling tot andere hiphop crews, zoals zeg de Hit Squad, voelden de vroege Wu solo albums precies hetzelfde aan als groepsalbums – ze werden allemaal exclusief geproduceerd door RZA en andere Wu leden kwamen opdagen om meerdere dodelijke verzen te droppen op elk album.

Dus laten we aan de slag gaan, Stop The Breaks telt naar beneden de top 10 beste Wu-Tang Clan albums aller tijden.

10. Wu-Tang Clan – Iron Flag

Uitgebracht: 18 december 2001

Label: Loud, Columbia, Relativity

Slaap niet bij Iron Flag. Veel hip-hop hoofden doen dat wel. Nadat hij de game had veranderd met zijn lo-fi sound – twisted soul samples over basement drums – was RZA een beetje in een dipje toen de jaren 2000 aanbraken. Hoewel het vorige Wu-album, The W, zeker wat joints bevatte, klonk het alsof The Abbott een beetje moe werd van die duistere, gully shit die hij hielp creëren.

Iron Flag was zijn opfrisser. De opener van het album – “In the Hood” – begint meteen met wat broodnodige energie, met Masta Killa, Inspectah Deck en Streetlife die allemaal hun verses doen. RZA heeft zelfs wat hulp van Trackmasters en Flavor Flav ingeroepen om de boel wat op te fleuren en te moderniseren voor de luisteraars.

Dan nog moet je niet denken dat de Wu te veel heeft veranderd. Die gruizige soulsamples en dreigende loops bleven, hoewel ze wat opgefrist werden, terwijl de obligate Wu posse cut “Uzi (Pinky Ring)” nog steeds brandt tot op de dag van vandaag.

Slaap niet op Iron Flag, het is een van de beste Wu-Tang Clan albums aller tijden, geen twijfel over mogelijk.

9. Raekwon – Only Built 4 Cuban Linx… Pt. II

Uitgebracht: 8 september 2009

Label: Ice H2O, EMI

Raekwon heeft het gedaan. De chef heeft het verdomme gedaan. Na 14 jaar hiphoppers te hebben laten wachten en tussendoor een paar middelmatige soloalbums te hebben uitgebracht, heeft Rae eindelijk afgeleverd waar we allemaal op zaten te wachten – een waardig vervolg op The Purple Tape.

Je kunt het Rae niet kwalijk nemen, denk maar eens aan de druk die hij gevoeld moet hebben. Het zou hetzelfde zijn geweest als Nas die een Illmatic II probeerde te maken – vergis je niet, Only Built 4 Cuban Linx… is samen met Illmatic een van de beste hiphopalbums aller tijden.

Maar Rae deed het. Hij ging de studio in met enkele van de beste hip-hop producers aller tijden – Dr. Dre, J Dilla, Pete Rock, Marley Marl, Erick Sermon, The Alchemist en natuurlijk de RZA – om de epische, criminele achtergrond voor zijn levendige, drugsverhalen te herscheppen.

Hij had ook wat hulp van zijn Wu broers, die allemaal (behalve U-God) op het album verschijnen om liefde te tonen en enkele van hun beste verzen van de afgelopen jaren droppen – Meth en Deck in het bijzonder hebben hun deel.

En natuurlijk speelt Ghostface weer de bijrol tot in de perfectie, hij verschijnt op 7 van de 22 cuts en schotelt ons weer een van zijn onvergetelijke verhalen voor op “Gihad.”

Op zichzelf zou Only Built 4 Cuban Linx… Pt. II een ongelooflijk album zijn geweest. Maar als je bedenkt dat het een vervolg was op de klassieker uit ’95 en dat Raekwon er nog steeds in slaagde om het beste te leveren, dan is het zeker een van de beste Wu-Tang Clan-albums aller tijden.

8. Method Man – Tical

Uitgebracht: 15 november 1994

Label: Def Jam, PolyGram Records

Als de meest charismatische en geboren ster van Enter the Wu-Tang (36 Chambers), was er geen twijfel dat Method Man het doorbraaklid van de Wu zou worden.

Zelfs voordat de groep hun debuut had gedropt en met alleen “Method Man” op de radio, maakte Def Jam-hoofd Lyor Cohen zich al klaar om Meth te contracteren.

Dat brengt ons bij Tical, het eerste soloalbum van de Wu. Hoewel Meth nooit dezelfde levendige verteltalenten of klassieke verzen of een uniek karakter heeft gehad als sommige van zijn Wu-broers – namelijk Raekwon, Ghostface, Deck en Ol’ Dirty – maakt hij dat meer dan goed met zijn geweldige flow en stem.

RZA wist precies waar Meth’s kracht lag, en daarom paste de producer de beats aan op zijn stijl – hij legde de wazige drum breaks met offbeat keys om Meth het beste platform te geven om zijn vloeibare hete bars te laten klinken.

Meth’s style-over-substance rhymes is vanaf het begin bekritiseerd, maar op Tical werkte het in zijn voordeel, waardoor het album een van de grimmigste party albums en beste Wu-Tang Clan albums aller tijden is geworden.

7. Wu-Tang Clan – Wu-Tang Forever

Uitgebracht: 3 juni 1997

Label: Loud, RCA, BMG

Als Enter the Wu-Tang (36 Chambers) het begin was, was Wu-Tang Forever het begin van het einde. Let wel, ik bedoel niet het einde van de Wu-Tang Clan, want, weet je, Wu-Tang is voor altijd. Maar het betekende het einde van een tijdperk waarin albums als Liquid Swords en Tical goud en platina konden halen.

De Wu moet dat hebben geweten, want ze gingen helemaal los met dit epische dubbelalbum. In een tijd waarin Puff en zijn Bad Boy-spelers de radio beheersten, besloot RZA “Triumph” als leadsingle van het album uit te brengen – een 6 minuten durend nummer met 9 rappers en zonder hooks.

Wu-Tang Forever debuteerde op nummer één in de Billboard 200, verkocht meer dan 600.000 exemplaren in de eerste week en werd uiteindelijk 4x platina aan het eind van 1997.

Hoewel het album wat tegenwind kreeg bij de release – critici hekelden RZA’s verandering in productiestijl en de buitensporige speelduur – als je er nu op terugkijkt, staat Wu-Tang Forever in competitie met Biggie’s Life After Death als het grootste hiphop dubbelalbum aller tijden.

6. Ghostface Killah – Ironman

Uitgebracht: 29 oktober 1996

Label: Razor Sharp, Epic Street, Sony Music

Na het debuutalbum van de Wu’s te hebben geopend met zijn onvergetelijke “Bring Da Ruckus”-vers en zijn opzienbarende verschijningen op Raekwon’s Only Built 4 Cuban Linx…, was Ghostface in 1996 klaar om zijn eigen soloalbum af te leveren.

RZA trok zijn sample kratten open voor Ironman, gravend in de blaxploitation soundtracks van de jaren ’60 en ’70 om de gruizige, soulvolle achtergrond te creëren voor Ghost om zijn zeer geladen, emotionele rhymes over te spuwen.

Hoewel Ghost meer succes zou hebben en zijn reputatie zou verstevigen met latere soloalbums, heeft Ironman nog steeds die klassieke Wu joints – de klassieke posse cuts “Assassination Day”, “Winter Warz”, “Daytona 500” en natuurlijk het tranentrekkende “All That I Got Is You”, dat elke volwassen man gegarandeerd aan het huilen krijgt.

5. Ol’ Dirty Bastard – Return to the 36 Chambers: The Dirty Version

Uitgebracht: 28 maart 1995

Label: Elektra, WMG Records

Om Ol’ Dirty Bastard’s Return to the 36 Chambers: The Dirty Version zou zijn als … het beschrijven van “Shimmy Shimmy Ya” – een gestoorde RZA beat met Ol’ Dirty die onzinnige shit spuwt voor het eerste couplet en het dan achterstevoren loopt voor het tweede couplet. Zoals, what the fuck?

Om eerlijk te zijn, het heeft geen zin om ODB’s muziek te analyseren of te ontleden. De man was een genie in zijn eigen recht, het nemen van de basis van hip-hop clowns voor hem, denk Biz Markie, en het toepassen van zijn eigen verwrongen stijl op.

“Shimmy Shimmy Ya” bangs, “Brooklyn Zoo” bangs, “Raw Hide” bangs, “Snakes” bangs, “Brooklyn Zoo II (Tiger Crane)” bangs, “Proteck Ya Neck II The Zoo” bangs. Ik bedoel, het album was genomineerd voor een Grammy. Het is verdomme ODB en hij heeft verdomme een van de beste Wu-Tang Clan albums aller tijden uitgebracht!

4. Ghostface Killah – Supreme Clientele

Uitgebracht: 25 januari 2000

Label: Epic Records, Sony, Razor Sharp

Van ’93 tot ’97 was de Wu-Tang Clan aan een onberispelijke reeks bezig. RZA kon geen fout maken en vestigde zijn erfenis als een van de grootste hip-hop producers aller tijden in die periode, door jaar na jaar de ene na de andere klassieker uit te brengen.

Toen na ’97 begon alles in duigen te vallen. RZA stopte met het produceren van alle albums en als gevolg daarvan kwam het debuut van Deck en U-God niet in de buurt van de kwaliteit van het debuut van hun broers, terwijl de tweedejaars albums van GZA en Raekwon er niet in slaagden de hoge standaard te halen die ze voor zichzelf hadden gesteld.

Maar dan was er Ghostface Killah. Na een, toegegeven, rustige periode (in vergelijking met de andere leden) in de jaren ’90, kwam Ghost in de jaren 2000 naar voren met een grote vastberadenheid om elke beat die hij tegenkwam te bewerken.

En zo werd Supreme Clientele geboren. “Nutmeg.” “Apollo Kids.” “Ghost Deini.” Verdomde “Mighty Healthy.” De ene joint na de andere van Ghost, die wild abstracte verbale composities spuwde die logisch klonken als je ze voor de vijftiende keer beluisterde.

Daar komt bij dat RZA het album samen met Ghost produceerde, wat betekende dat de kwaliteitscontrole van de productie werd opgevoerd – met als resultaat een gruizig, lo-fi en onmiskenbaar Wu-geluidslandschap waar hiphoppers al een paar jaar naar hunkerden.

Supreme Clientele was het begin van Ghostface’s ongelooflijk consistente run van de jaren 2000 tot op de dag van vandaag, in feite dropte hij vorig jaar nog het zeer dope Twelve Reasons to Die.

3. GZA – Liquid Swords

Uitgebracht: 7 november 1995

Label: Geffen, MCA

GZA is een van de meest weloverwogen en chirurgische rappers die de hiphop ooit heeft gezien. Daarom is het logisch dat hij een van de meest indringende en griezelige hiphopalbums aller tijden heeft gemaakt.

Met RZA voor de sinistere productie van Liquid Swords, gaf GZA hiphopheads 12 cuts of hell (13 als je de Killah Priest solotrack aan het eind meetelt). Van de griezelige openingsskit op “Liquid Swords” tot het spookachtige “I Gotcha Back”, GZA verheft nooit zijn stem, maar laat op methodische wijze levenslessen van de straat horen, maat voor maat.

Tussendoor duikt Deck op om “Cold World” te vermoorden, Method Man steelt de scène op “Shadowboxin'”, terwijl de Wally Don een tirade lanceert over Constantijn de Grote, Hendrik de 8e en Genghis Khan op “4th Chamber.”

Inspectah Deck heeft meer memorabele verzen. Method Man heeft de beste flow. Ghostface is de beste verhalenverteller. Maar GZA is zonder twijfel de beste tekstschrijver van de Wu-Tang Clan en hij creëerde het meesterwerk dat Liquid Swords is, een van de beste Wu-Tang Clan albums aller tijden.

https://www.youtube.com/watch?v=ojBLSeUUano

2. Raekwon – Only Built 4 Cuban Linx…

Uitgebracht: 1 augustus 1995

Label: Loud, RCA

Only Built 4 Cuban Linx… is het beste Wu-Tang Clan soloalbum. Hell, Only Built 4 Cuban Linx… kan worden beschouwd als een van de beste hip-hop albums van de jaren ’90. Fuck it, Only Built 4 Cuban Linx… is een van de beste hip-hop albums aller tijden.

Het is waarschijnlijk moeilijk om de impact van dit album te beschrijven zonder er zelf bij te zijn geweest, maar ik weet dat het nooit meer hetzelfde was als toen de Purple Tape uitkwam. Nasty Nas veranderde van gedaante om Nas Escobar te worden, Biggie evolueerde van een Brooklyn stick up kid naar een drugs kingpin, AZ transformeerde in Sosa terwijl Jay-Z eindelijk een voorbeeld had om Reasonable Doubt op te baseren.

Rappers beschrijven hun albums altijd als films of soundtracks, maar realistisch gezien, zijn er maar weinig die het niveau van The Chef kunnen benaderen. Van de reflectieve opener op “Striving For Perfection” tot de actiescène op “Criminology” tot de climax van het album op “Wu-Gambinos,” elk nummer speelt echt als een filmscène, met RZA’s dramatische productie die fungeert als de filmscore van deze misdaadsaga.

1. Wu-Tang Clan – Enter the Wu-Tang (36 Chambers)

Uitgebracht: 9 november 1993

Label: Loud

Enter the Wu-Tang (36 Chambers) is een van de drie beste hiphopalbums van de jaren negentig – het staat samen met Nas’ Illmatic en Dr. Dre’s The Chronic op nummer één. Samen met deze twee ongelooflijke albums heeft het debuut van de Wu’s de richting van de hiphop beïnvloed en gevormd voor talloze jaren daarna.

Als je alleen naar de beats en de rhymes kijkt, zijn er eigenlijk een paar Wu solo albums die beter zijn dan Enter the Wu-Tang (36 Chambers). Only Built 4 Cuban Linx… heeft een veel rijkere productie, Liquid Swords is een meer samenhangend project terwijl Supreme Clientele gewoon een algemeen beter album is.

Maar Enter the Wu is waar het allemaal begon. De 9 solocarrières, de Wu-leden, de ontelbare groeps- en soloalbums, de miljoenen verkochte platen, de duizenden wereldwijde tournees, de carrières in Hollywood, het is allemaal hiermee begonnen.

Ik ga het niet eens hebben over RZA’s revolutionaire productiestijl die een enorme rol heeft gespeeld in het verleggen van de focus van hiphop terug naar de oostkust. Of hoe we voor het eerst in de geschiedenis 9 ongelooflijk goede rappers hadden die het podium deelden en samen rhymes spuugden. Of hoe alleen al de zakelijke onderhandelingen van The Abbott het pad effenden voor toekomstige hiphopondernemers.

Het is allemaal al dood besproken dus er valt eigenlijk maar één ding te zeggen – Enter the Wu-Tang (36 Chambers) is het beste Wu-Tang Clan album aller tijden, punt.

• Best Rapper Alive – Wu Tang Edition: The Best Rapper In The Wu-Tang Clan
• Review: Ghostface Killah – Supreme Clientele
• Review: Raekwon – Only Built 4 Cuban Linx… Pt. II