De Ziekte van Graves: Symptomen, specifieke oorzaken en huidige behandelingen

De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte die ervoor zorgt dat de schildklier te veel schildklierhormoon produceert. Deze aandoening leidt tot overactiviteit van de hele schildklier (hyperthyreoïdie). Het is de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie in de Verenigde Staten. Het is vernoemd naar Robert Graves, een Ierse arts, die deze vorm van hyperthyreoïdie in 1868 beschreef.

Ziekte van Graves: Het belang van uw schildklier

De schildklier is een vlindervormig orgaan onder in uw hals. Het geeft hormonen af die de stofwisseling, de manier waarop uw lichaam energie verbruikt, regelen. The thyroid’s hormones regulate vital body functions, including:

• Breathing
• Heart rate
• Central and peripheral nervous systems
• Body weight
• Muscle strength
• Menstrual cycles
• Body temperature
• Cholesterol levels
• Much more!

The thyroid gland is about 2-inches long and lies in front of your throat below the prominence of thyroid cartilage sometimes called the Adam’s apple. The thyroid has two sides called lobes that lie on either side of your windpipe, and is usually connected by a strip of thyroid tissue known as an isthmus. Some people do not have an isthmus, and instead have two separate thyroid lobes.

Graves Disease: How the Thyroid Gland Works

The thyroid is part of the endocrine system, which is made up of glands that produce, store, and release hormones into the bloodstream so the hormones can reach the body’s cells. De schildklier gebruikt jodium uit het voedsel dat u eet om twee belangrijke hormonen te maken:

• Triiodothyronine (T3)
• Thyroxine (T4)

Het is belangrijk dat de T3- en T4-niveaus niet te hoog en niet te laag zijn. Twee klieren in de hersenen, de hypothalamus en de hypofyse communiceren om de T3 en T4 balans te handhaven.

De hypothalamus produceert TSH Releasing Hormone (TRH) dat de hypofyse een signaal geeft om de schildklier te vertellen meer of minder T3 en T4 te produceren door het verhogen of verlagen van de afgifte van een hormoon genaamd thyroid stimulating hormone (TSH).

• Wanneer de T3- en T4-spiegels in het bloed laag zijn, geeft de hypofyse meer TSH af om de schildklier te vertellen meer schildklierhormonen te produceren.
• Als de T3- en T4-spiegels hoog zijn, geeft de hypofyse minder TSH af aan de schildklier om de productie van deze hormonen af te remmen.

Ziekte van Graves: Symptomen

De meest voorkomende symptomen van de ziekte van Graves zijn:

• anxiety
• bulging eyes
• chest pain
• difficulty sleeping and/or insomnia
• elevated blood pressure
• fatigue
• hand tremors
• increased sweating
• irregular menstrual periods
• irritability or nervousness
• more frequent stools and/or diarrhea
• muscle weakness
• rapid or irregular heartbeat
• restlessness
• sensitivity to heat
• shortness of breath and/or difficulty breathing
• unexplained weight loss (typically despite an increase in appetite)
• vision problems or changes

Graves’ Disease: Specific Symptoms

Eye problems: Graves’ disease is the only type of hyperthyroidism that involves inflammation of the eyes and bulging eyes.

Eye problems can be anywhere from mild to extremely severe. In more mild cases, your eyes may become red and inflamed. Of ze kunnen gaan tranen of erg gevoelig zijn voor licht.

In ernstige gevallen kan de ziekte ontsteking van de oogspieren veroorzaken. De spieren en weefsels van de ogen kunnen opzwellen, waardoor uw ogen uit hun oogkassen kunnen steken. Dit wordt exophthalmos genoemd.

Goiter: Een struma is een vergrote schildklier die ervoor kan zorgen dat de voorkant van de hals er opgezwollen uitziet. Deze struma’s kunnen kleine knobbels zijn of ze kunnen groot zijn. Een struma kan het slikken bemoeilijken. Als hij groot genoeg is, kan hij ook hoesten veroorzaken en het moeilijker voor u maken om te slapen.

Huidproblemen: In zeldzame gevallen kunt u door de ziekte van Graves bobbelige roodachtige vlekken en verdikking van de huid van de scheenbenen krijgen. Hoewel deze huidaandoening er ernstig kan uitzien, is ze meestal pijnloos en niet ernstig.

Het is ook belangrijk op te merken dat sommige mensen met de ziekte van Graves veel van deze symptomen zullen hebben, maar dat niet iedereen ze in een vroeg stadium zal hebben.

Ziekte van Graves: Oorzaken

Onderzoekers zijn nog steeds aan het onderzoeken wat deze auto-immuunreactie veroorzaakt, sommige onderzoekers denken dat de oorzaak van de ziekte van Graves kan worden gekoppeld aan uw familiegeschiedenis.

Omdat de ziekte van Graves een genetische link kan hebben, betekent dit dat als u een familielid heeft met de ziekte van Graves, u meer kans heeft om het ook te ontwikkelen.

Een andere risicofactor die u meer vatbaar maakt voor het ontwikkelen van de ziekte van Graves is uw geslacht. Net als bij andere auto-immuunziekten, komt de ziekte van Graves vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

De ziekte van Graves komt het meest voor bij vrouwen ouder dan 20 jaar. Onderzoekers onderzoeken ook specifieke genen die betrokken zijn bij het uitlokken van de ziekte van Graves.

De ziekte van Graves: Diagnose

Hormoonspiegels van vrij T4 testen

Een vrij T4 is een ander soort bloedonderzoek dat wordt uitgevoerd als uw TSH niet normaal is. Het is een nieuwere test dan de totale T4. De resultaten van een totale T4 (zoals hierboven beschreven) kunnen worden beïnvloed door bloedproteïnen die zich aan het T4-hormoon binden.

Een vrije T4 wordt echter minder beïnvloed door bloedproteïnen en geeft een nauwkeuriger beeld van de schildklierfunctie of -disfunctie. Een vrije T4 kan worden aanbevolen als u een struma hebt, zoals in sommige gevallen van de ziekte van Graves.

Thyroid-stimulating immunoglobuline (TSI) is een type antilichaam (immunoglobuline) dat uit afgenomen bloed wordt gemeten. TSI’s kunnen zich binden aan weefsels in de oogbollen en onder de huid en bijdragen aan de ontwikkeling van exophthalmos (uitpuilende ogen) en pretibiaal myxoedeem (verdikking van de huid aan de voorkant van de onderbenen). Lees ons artikel over deze mogelijke symptomen van de ziekte van Graves voor meer informatie.

Het TSI-niveau wordt bepaald als de arts op basis van uw symptomen en de TSH-, T3- en T4-niveaus de ziekte van Graves niet definitief kan diagnosticeren.

Ziekte van Graves: Testen van Thyroid Peroxidase Antibodies (TPO) niveau

Omdat de ziekte van Graves een auto-immuunaandoening is, kan deze bloedtest worden aanbevolen. TPO meet het niveau van schildklierperoxidase-antilichamen. Als u deze antilichamen in uw bloed heeft, suggereert dit dat het immuunsysteem de schildklier heeft aangevallen. Ongeveer 5-10% van de gezonde mensen test echter positief op TPO-antilichamen, dus de aanwezigheid van deze antilichamen wijst er niet altijd op dat u een auto-immuunziekte hebt.

Graves’ Disease: Radioactieve Jodium Opname (RAIU) en Scan

Een radioactieve jodium opname test en scan zal de hoeveelheid jodium meten die uw schildklier opneemt en ook bepalen of alle of slechts een deel van de schildklier overactief is. Deze test wordt meestal uitgevoerd in een ziekenhuis of medisch centrum nucleaire beeldvorming afdeling.

RAIU omvat het nemen van een jodium “pil” genaamd een radioactieve tracer vier tot zes uur voor uw eerste schildklier scan. Het is een specifieke test omdat de schildklier jodium veel beter absorbeert dan andere delen van het lichaam, vooral als uw schildklier overactief is.

Een nieuwe scan wordt 24 uur later herhaald. De test is niet pijnlijk en vereist dat u op een gewatteerde tafel ligt met uw hoofd naar achteren gekanteld om uw nek en schildkliergebied volledig bloot te leggen.

De hoeveelheid radioactieve tracer die uw schildklier opneemt, bepaalt of uw schildklierfunctie normaal of abnormaal is. Een hoge opname van jodiumtracer kan betekenen dat u hyperthyreoïdie of de ziekte van Graves hebt.

Ziekte van Graves: Behandelingen

Met de juiste behandeling kunt u de gevolgen van de ziekte van Graves tot een minimum beperken. Het doel van de behandeling is om overproductie van schildklierhormonen te voorkomen. Er zijn drie behandelingsmogelijkheden voor de ziekte van Graves.