Denk je dat je kind een penicilline-allergie heeft? Misschien niet.

Volg mij op Twitter @drClaire

Allergieën voor penicilline zijn de meest gemelde medicijnallergie. Dit kan een echt probleem zijn; als je allergisch bent voor penicilline, is het niet alleen penicilline dat je niet kunt innemen. U kunt amoxicilline en andere antibiotica die er sterk op lijken, niet nemen, en het is de vraag of u cefalosporinen (zoals cefalexine of cefdinir), een heel andere echt nuttige en veelgebruikte klasse antibiotica, wel of niet kunt nemen.

Zie je, dat is het punt: bij de meest voorkomende infecties zoals oorontsteking, keelontsteking of huidinfectie, als we je geen penicilline kunnen geven, hebben we maar weinig keus. Sommige van die keuzes werken niet zo goed – en sommige zijn sterker dan we zouden willen, met meer bijwerkingen.

Nou, dit zou gewoon een onvermijdelijke realiteit van het leven voor penicilline-allergische mensen zijn, ware het niet voor het simpele feit dat veel van hen helemaal niet allergisch zijn voor penicilline.

Hoe gebeurt dit? De diagnose van een geneesmiddelenallergie is over het algemeen wat we een “klinische diagnose” noemen, gebaseerd op tekenen en symptomen in plaats van een echte test. Geneesmiddelenallergieën kunnen veel verschillende symptomen veroorzaken, zoals huiduitslag, braken en diarree. Wanneer een patiënt die een geneesmiddel gebruikt één van deze symptomen ontwikkelt, stellen artsen voor alle zekerheid uiteindelijk een allergie vast. Geneesmiddelenallergieën kunnen immers levensbedreigend zijn, en reacties na de eerste zijn vaak ernstiger.

Maar hier zitten valkuilen aan. Ten eerste stellen artsen de diagnose soms louter op basis van het verslag van de patiënt of de ouders, zonder de uitslag te zien of de patiënt te onderzoeken. Bijvoorbeeld: een ouder zegt dat het kind uitslag had, dus wordt het antibioticum gestopt en wordt de diagnose allergie gesteld – maar het blijkt dat de uitslag gewoon luieruitslag was, en geen echte allergie. Een tweede, meer voorkomende en meer problematische valkuil is dat, omdat de symptomen van een geneesmiddelenallergie gemakkelijk verward kunnen worden met symptomen van een virus of een andere aandoening, vaak een geneesmiddelenallergie wordt gediagnosticeerd terwijl de symptomen door iets heel anders werden veroorzaakt. Dit kan vooral het geval zijn wanneer een kind amoxicilline inneemt voor een oorontsteking, omdat oorontstekingen vaak optreden wanneer een kind verkouden is door een virus – en die virussen kunnen uitslag en vele andere symptomen veroorzaken. Virussen veroorzaken zelfs netelroos, waarvan we gewoonlijk denken dat het door een allergie wordt veroorzaakt.

Dit alles betekent dat er heel veel mensen zijn die denken dat ze een allergie hebben, maar dat eigenlijk niet hebben.

In een onderzoek dat in het tijdschrift Pediatrics is gepubliceerd, testten onderzoekers 100 kinderen van wie de ouders zeiden dat ze allergisch waren voor penicilline op basis van wat de onderzoekers “laag-risico” symptomen noemden. Deze symptomen met een laag risico omvatten huiduitslag, jeuk, braken, diarree, loopneus en hoest. Ze namen ook kinderen op van wie de ouders zeiden dat ze allergisch waren vanwege een familiegeschiedenis van allergie. Weet je wat ze vonden toen ze tests deden op de kinderen? Geen van hen had daadwerkelijk een allergie voor penicilline.

Dit betekent niet dat iemand moet beginnen met het negeren van een vastgestelde allergie voor penicilline. Het is vooral belangrijk om het niet te negeren als iemand heeft wat de onderzoekers “hoog-risico” symptomen noemen, zoals piepende ademhaling of andere problemen met ademhalen, het opzwellen van het gezicht of andere delen van het lichaam, flauwvallen, een daling van de bloeddruk, of andere symptomen van een ernstige allergische reactie.

Maar het betekent wel dat u met uw arts moet praten als de diagnose van allergie van uw kind gebaseerd was op een laag-risico symptoom. Het kan zinvol zijn om verdere tests te doen, of zelfs een dosis penicilline te proberen onder medisch toezicht, om er zeker van te zijn dat de allergie, met alle gevolgen van dien, echt bestaat.

Print