Dierproeven zijn dierenleed

Elk jaar worden 100 miljoen of meer dieren het slachtoffer van dierproeven (“Top Five”). Ondanks de technologische vooruitgang wordt deze methode om de veiligheid van producten te testen nog steeds gebruikt in landen over de hele wereld. Hoewel de V.S. voorop lopen in de wereld op het gebied van innovatief onderzoek en innovatieve methoden, gebruiken veel bedrijven hier nog steeds de verouderde, barbaarse praktijk van dierproeven, die kan leiden tot het verbranden, kreupel maken en vergiftigen van dieren. Ik werd geraakt door dit onderwerp omdat ik een sterke liefde voor dieren heb. Dit onderwerp is belangrijk omdat mensen vergeten zijn hoe onze handelingen een negatieve invloed hebben op dieren. Dierproeven zijn wreed en moeten stoppen, omdat ze veel te veel schadelijke gevolgen hebben voor dieren, mensen en het milieu.

Dierproeven bestaan al vele jaren en hebben verschillende doelen gediend. Volgens Emma Lloyd werden “de eerste waarnemingen van betekenis voor de moderne wetenschap gedaan in de jaren 1600, toen William Harvey dieren gebruikte om de bloedsomloop te observeren en te beschrijven” (2008). Een tweede opmerkelijke gebeurtenis in de geschiedenis van dierproeven was toen John H. Draize de Draize Test creëerde, die wordt gebruikt op de huid en ogen van dieren, zoals konijnen, om de effecten van een product te testen. Een ander voorbeeld is de LD-50 (Lethal Dose-50) test, die in het midden van de 20e eeuw werd ontwikkeld. LD-50 wordt gebruikt om de maximumdosis van een stof te bepalen waarbij de helft van de dieren in een testgroep zou sterven. De test werd gebruikt bij experimenten met huishoudelijke producten, bestrijdingsmiddelen en geneesmiddelen. Hoewel deze specifieke tests vandaag de dag niet meer zo algemeen worden toegepast, laten ze zien hoe vreselijk dieren zijn behandeld.

Vandaag de dag maken veel industrieën gebruik van dierproeven voor verschillende producten, waaronder cosmetica, medicijnen, huishoudelijke artikelen en bestrijdingsmiddelen. Volgens de “Humane Society Factsheet on cosmetic testing” worden tijdens experimenten “chemicaliën over de geschoren huid gewreven of in de ogen gedruppeld zonder enige pijnstilling.” Bij andere proeven, zoals proeven op potentiële kankerverwekkende stoffen, worden zwangere dieren en hun foetussen beschadigd, terwijl bij weer andere proeven hetzelfde dier herhaaldelijk en gedurende een langere periode wordt gebruikt (“11 feiten over dierproeven”). Bovendien “vereist de registratie van één enkel bestrijdingsmiddel volgens de Humane Society meer dan 50 experimenten en het gebruik van maar liefst 12.000 dieren”(Moxley). Dit buitensporige misbruik van dieren laat duidelijk zien hoe negatief proeven op hen uitwerken.

Naast de onnodige schade die dieren wordt berokkend, zijn dierproeven ook slecht voor mens en milieu. Elk jaar worden miljoenen dieren die voor proeven worden gebruikt, weggegooid. Volgens de afvalinzamelingsrapporten van de National Institutes of Health (NIH) divisie van Intramural Research Laboratories, produceerden deze laboratoria alleen al in slechts 18 maanden, van het jaar 2011 tot 2013, meer dan 1,5 miljoen pond dierlijk fokafval, uitwerpselen en overtollig voedselafval. Het dierlijk afval is verontreinigd met giftige of gevaarlijke chemicaliën, virussen en besmettelijke ziekten. Verbranding is een van de meest gebruikte methoden voor afvalverwijdering in laboratoria in de VS. Wanneer bedrijven dieren en voorraden verbranden, komen bij dit proces gassen en fijne stofdeeltjes in de lucht terecht. De New England Anti-Vivisection Society (NEAVS) rapporteerde dat: “een recente studie heeft aangetoond dat 2,1 miljoen sterfgevallen in verband zijn gebracht met door de mens geproduceerde fijne stofdeeltjes – een hoofdbestanddeel van smog” (“Alternatives in Testing”). Klinkt dit als een veilige manier om producten te testen? Hoewel dierproeven ons kunnen vertellen hoe het gebruik van deze producten mensen kan beïnvloeden, brengt het testproces zelf veel te veel schade toe aan mens en milieu.

Dierproeven zijn niet altijd de beste methode om producten te testen die later op mensen zullen worden gebruikt. Twee van de meest gebruikte dieren zijn chimpansees, die 99% van hun DNA delen met de mens, en muizen, die voor 98% genetisch gelijkenis vertonen met de mens. Deze dieren hebben echter een andere anatomische, metabolische en cellulaire structuur dan mensen, waardoor zij slechte testobjecten zijn voor menselijke producten: “Het is erg moeilijk om een diermodel te creëren dat zelfs maar in de buurt komt van wat we bij de mens proberen te bereiken” (“Should Animals Be Used”). Dus als deze significante verschillen bestaan, waarom dan doorgaan met deze nutteloze praktijk?

Volgens de FDA krijgt 92 procent van de medicijnen die zijn goedgekeurd voor testen op mensen, geen goedkeuring voor menselijk gebruik (“Alternatives In Testing”). Sommige dingen die schadelijk zijn voor dieren blijken waardevol te zijn voor mensen en vice versa. Meer dan de helft van de geneesmiddelen die voor menselijk gebruik zijn goedgekeurd, worden later teruggetrokken of opnieuw geëtiketteerd vanwege nadelige of dodelijke effecten bij mensen. Zo werd Vioxx, een geneesmiddel tegen artritis, uit de handel genomen nadat het alleen al in de VS meer dan 60.000 doden had veroorzaakt. Dit geneesmiddel was succesvol bij dieren, maar bleek dodelijk bij mensen. Bovendien zijn meer dan 100 medicijnen tegen beroertes, die effectief waren toen ze op dieren werden getest, mislukt bij mensen, en zijn meer dan 85 HIV-vaccins mislukt bij mensen nadat ze goed hadden gewerkt bij niet-menselijke primaten (“Should Animals Be Used”). Dieren worden dus zinloos gekwetst, en ook mensen ondervinden daar ernstige gevolgen van.

Sommige mensen geloven misschien dat er wetten zijn om dieren te beschermen tegen mishandeling. In sommige gevallen is dat waar. Dieren worden beschermd door de zogenaamde Animal Welfare Act (AWA), een federale wet die de behandeling van dieren bij onderzoek en tentoonstellingen regelt. Dieren zoals ratten, muizen, vissen en vogels worden echter niet beschermd door de AWA. “In feite wordt 95 procent van de dieren die in experimenten worden gebruikt, niet beschermd door de Wet op het Dierenwelzijn” (“Should Animals Be Used”). De Dierenwelzijnswet zou moeten worden aangepast zodat alle dieren die worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek worden beschermd.

Naast het maken van wetten om de rechten van dieren te beschermen, zouden we ons meer moeten inspannen om andere manieren te gebruiken om producten te testen waarbij geen dieren worden gebruikt of waarbij ze geen schade ondervinden. Een alternatief voor dierproeven is het verzamelen van menselijke cellen en het bestuderen van de effecten van medicijnen en producten op die cellen in een petrischaaltje. Deze methode maakt het gebruik van dieren voor het testen van producten overbodig en kan zelfs nauwkeuriger zijn. Deze manier van testen is niet alleen goed voor mensen, maar ook voor dieren: “Dieren worden uit het lab gehouden en wetenschappers hebben een veel eenvoudigere manier om geneesmiddelen te screenen en te analyseren welke veiliger zijn voor menselijk gebruik. Dit kan helpen veel ziekten te genezen. En zal meer levens redden, terwijl dieren huisdieren kunnen zijn in plaats van wetenschappelijke experimenten.” (“Alternatieven voor dierproeven”)

Een andere methode voor het testen van producten is het gebruik van kunsthuid. Dit heeft bewezen nauwkeuriger te zijn dan het gebruik van dieren, omdat het net zo is als de echte menselijke huid: “Perfect nagebootste huidmodellen bestaande uit menselijke huidcellen – bijvoorbeeld van chirurgisch afval – hebben dezelfde eigenschappen en functies als de normale menselijke huid” (“Artificial Skin Instead of Animal Testing”). Deze methode is beter dan het gebruik van dieren omdat de kunsthuid dezelfde DNA-structuur heeft die aanwezig zou zijn als een echte mens het product zou testen.

Een derde manier om dierproeven te vermijden is het gebruik van mensen om producten te testen. In haar artikel “Waarom we op mensen en niet op dieren moeten testen” legt Abigail Greer uit dat deze methode nauwkeuriger kan zijn, omdat “9 van de 10 geneesmiddelen die veelbelovend lijken in dierstudies, mislukken in klinische proeven op mensen, omdat het niet mogelijk is nauwkeurig te voorspellen hoe ze zich bij mensen zullen gedragen”. Testen op mensen zouden ook sneller tot meer genezing van ziekten kunnen leiden, omdat, zoals Greer stelt “het vertrouwen op dierproeven in sommige gevallen de ontdekking belemmert en vertraagt van geneesmiddelen en procedures die gunstig kunnen zijn voor mensen omdat ze bij dierproeven falen”. Als er andere, nauwkeurigere alternatieve methoden zijn voor dierproeven, waarom testen we dan nog steeds op dieren?

Als er in bepaalde situaties geen duidelijk alternatief is voor dierproeven, zou een oplossing kunnen zijn om een procedure aan te passen om de pijn die een dier voelt te verminderen. Als wetenschappers tijdens de procedure een mildere dosis van het product zouden gebruiken of een pijnstiller zouden toedienen, zou dit de pijn en stress die een dier tijdens de procedure ondergaat, verminderen en kunnen leiden tot betere, nauwkeurigere resultaten. Als het aantal dieren dat voor de proef wordt gebruikt, wordt verminderd, zal ook het aantal dieren dat tijdens de proef wordt beschadigd, afnemen. Tenslotte, als bedrijven producten gebruiken die al zijn getest en veilig zijn bevonden voor menselijk gebruik om nieuwe producten te maken, zou de behoefte aan dieren voor experimenten verder afnemen.

Amerika zou zich moeten aansluiten bij de club van landen die dierproeven hebben verboden. De Europese Unie was een van de eersten die de invoer en verkoop van op dieren geteste cosmetica verbood. Noorwegen is gestopt met het gebruik van nieuwe op dieren geteste producten, maar farmaceutische producten en geneesmiddelen die al in de schappen lagen, blijven bestaan. Israël is het derde land dat cosmetica, toiletartikelen, detergenten en andere producten waarvoor dierproeven zijn gebruikt, verbiedt. India is het eerste Aziatische land dat cosmetica verbiedt en alternatieve proeven zonder dieren verplicht stelt. Landen als de V.S., Australië en Nieuw-Zeeland nemen stappen om dierproeven helemaal te verbieden. (Thew) Bovendien zouden we actief betrokken moeten raken bij pogingen om onschuldige dieren hier in de V.S. te redden. Niet alleen de regering kan stappen ondernemen om dieren te beschermen, maar individuen kunnen ook een verschil maken. Als we bijvoorbeeld allemaal producten zouden boycotten die dierproeven gebruiken ten gunste van wreedheidvrije producten, zouden de bedrijven die nog steeds dierproeven gebruiken hun winst verliezen en zouden hun aandelen dalen. Dit zou veel bedrijven kunnen dwingen om alternatieven te zoeken, waardoor we een stap dichter bij het verleden van dierproeven komen.

Met 100 miljoen of meer dieren die elk jaar het slachtoffer worden van dierproeven, is verandering nodig. Dierproeven zijn niet alleen schadelijk voor dieren, maar ook voor het milieu. Neem een standpunt in om een einde te maken aan dierproeven door alternatieve methoden te gebruiken en op dieren geteste producten te boycotten. Samen kunnen we voorgoed een einde maken aan dierproeven.

Works Cited

“11 feiten over dierproeven.” Doe Iets. Doe Iets, n.d. Web. 14 mrt. 2016.

“Alternatieven in Testen.” NEAVS. NEAVS, n.d. Web. 25 feb. 2016.

“Alternatieven voor dierproeven.” PETA. PETA, n.d. Web. 10 mrt. 2016 “Definitie van dierproeven.” Dictionary.com Web. 10 mrt. 2016.

“Kunstmatige huid in plaats van dierproeven.” Lab Bulletin. Lab Bulletin, 11 jul. 2013. Web. 29 mrt.2016

“Factsheet: Cosmeticatests.” Humane Society. Humane Society, 13 mrt. 2014. Web. 25 mrt. 2016

Greer, Abigail. “Waarom we op mensen moeten testen en niet op dieren.” Care2. Care2, 6 nov. 2013. Web. 17 mrt. 2016.

Llyod, Emma. “Een geschiedenis van hoe wetenschappers dierproeven gebruikten om medische vooruitgang te boeken.” Brighthub. Bright Hub, 23 nov. 2008. Web. 19 mrt. 2016.

Marlawinstead . “Dierproeven vs. stamcelonderzoek: Battle of the Controversies”. Marla Winstead Blogspot. Marla Winstead Blogspot, 5 november 2012. Web. 10 mrt. 2016

Moxley, Angela. “The End of Animal Testing.” The Humane Society. 25 Feb. 2010. Web. 10 May 2016.

“Should Animals Be Used for Scientific or Commercial Testing?” ProCon.org. ProCon.org, 10 Dec. 2015. Web. 15 Feb. 2016.

Thew, Michelle. “How Bans on Animal Testing Open Up New Markets and Change the World for the Better.” One Green Planet. One Green Plant, 13 May 2014. Web. 10 Mar. 2016.

“Top Five Shocking Animal Experimentation Facts. Peta. Peta, n.d. Web. 10 Mar. 2016