Downers (CZS-depressiva) – Mountain Vista Farm
De verdovende pijnstillende middelen zijn geweldige pijnstillers en genotverhogende middelen. Ze worden ook gebruikt om hoest te onderdrukken en om de darmmotiliteit te verminderen. Sommige van deze drugs – opium, morfine en codeïne – worden rechtstreeks uit de opiumpapaver gewonnen. Sommige worden geheel of gedeeltelijk gesynthetiseerd om de effecten van opiaten te benaderen. Hiertoe behoren heroïne, methadon, Percodan, Dilaudid, Demerol, Darvon en vele andere. Op dit moment zijn opiaten en opioïden onze beste bronnen van pijnbestrijding in medische situaties, maar ze hebben de bijbehorende problemen, waaronder een groot verslavingspotentieel.
Heroïneverslaving blijft een ernstig probleem in de Verenigde Staten. Er is momenteel een sterke toename van heroïnegebruik onder jongeren en de kranten berichten vaak over de dood van jonge heroïneverslaafden. Drugshandelaren hebben een kant-en-klare markt gevonden voor snuifbare heroïne in kleine, relatief goedkope verpakkingen. Net als bij crackcocaïne maakt deze nieuwe verpakking de drug zeer toegankelijk voor tieners en jonge twintigers. Veel tieners gaan ervan uit dat het snuiven van de drug het verslavingspotentieel voorkomt. Daarin vergissen ze zich. Velen zijn verslaafd geraakt zonder ooit een naald te hebben gebruikt. Veel anderen zijn overgegaan op het gebruik van naalden, waardoor ze zichzelf nog meer in gevaar brengen.
Terwijl verslaving aan heroïne en andere opiaten een verschrikkelijk probleem is, heeft onze angst voor opiaatverslaving geleid tot een andere vorm van drugsmisbruik: ondermedicatie van patiënten met ernstige pijn. Vaak hebben terminaal zieke patiënten, die barmhartige verlichting van hun symptomen zouden kunnen krijgen door het gebruik van opiaten, te weinig medicatie gekregen, die te onregelmatig werd toegediend om de pijn te stoppen. De hospicebeweging, met haar grote aandacht voor pijnbestrijding en palliatieve zorg, heeft artsen en andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg aangemoedigd om bij terminale ziekten de noodzakelijke, humane behandeling niet achter te houden.
Dit is ook het geval bij sommige niet-maligne chronische pijnen. De American Academy of Pain Medicine en de American Pain Society hebben in 1994 een gezamenlijke verklaring uitgebracht waarin het gebruik van opioïden voor niet-kanker chronische pijn wordt gesteund en waarin wordt gesteld dat de ontwikkeling van nieuwe verslavingen zeldzaam is. De American Society of Addiction Medicine (1998) heeft recentelijker een onderscheid gemaakt tussen de lichamelijke afhankelijkheid die optreedt bij regelmatig, therapeutisch gebruik van opioïden en verslaving. Er zijn richtlijnen voor het beschermen van de nuchterheid wanneer een herstellend persoon pijnstilling nodig heeft.