Duinkerke

Duinkerke, Frans Duinkerke, stad en zeehaven, departement Nord, regio Hauts-de-France, Noord-Frankrijk. Het ligt aan het Nauw van Calais tussen Calais en de Belgische grens, 79 km ten noordwesten van Lille over de weg.

Duinkerke: belfort
Duinkerke: belfort

Het belfort, oorspronkelijk de westelijke toren van de kerk Saint-Eloi, in Duinkerke, Frankrijk.

Welleschik

De stad, die in 1067 voor het eerst werd genoemd als Duinkerk (Vlaams: “Kerk van de Duinen”), werd in de Middeleeuwen zes keer belegerd en geplunderd en lag in het centrum van conflicten tussen Frankrijk, Spanje, Engeland en Nederland in de 16e en 17e eeuw voordat zij in 1662 eindelijk door Frankrijk werd heroverd. Lodewijk XIV liet er belangrijke vestingwerken bouwen om er een veilige basis van te maken voor Jean Bart en andere beroemde Franse zeerovers die buitenlandse schepen plunderden. Gedwongen door de Vrede van Utrecht in 1713 om de vestingwerken af te breken, kreeg Frankrijk pas aan het eind van de 18e eeuw toestemming om ze weer op te bouwen.

Lees hoe nazipanzers zich tussen Franse en Britse troepen inklemden en de laatsten bij Duinkerken in de val lokten

Lees hoe nazipanzers zich tussen de Franse en Britse troepen inklemden en de laatsten bij Duinkerken in de val lokten

Het Britse Expeditieleger werd omsingeld door de binnenvallende Duitsers bij Duinkerken en uit Frankrijk geëvacueerd door een bonte reddingsvloot van militaire schepen en particuliere boten; uit The Second World War: Triumph of the Axis (1963), een documentaire van Encyclopædia Britannica Educational Corporation.

Encyclopædia Britannica, Inc.See all videos for this article

Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in mei-juni 1940, werden de Britse Expeditie Strijdkrachten en andere geallieerde troepen, afgesneden door de Duitsers, geëvacueerd van Duinkerken naar Engeland door marineschepen en honderden civiele boten. De stad werd in mei 1945 bevrijd door het Amerikaanse leger, maar meer dan driekwart van de huizen werd tijdens de gevechten verwoest.

Evacuatie van Duinkerken
Evacuatie van Duinkerken

Britse en andere geallieerde troepen wachten op hun evacuatie van het strand van Duinkerken, Frankrijk, 1940.

© Photos.com/Thinkstock

De stad werd daarna herbouwd volgens een nieuw plan, met het ruime Place Jean Bart in het centrum. Vlakbij dat plein staat een belfort, 131 voet (40 meter) hoog, dat in de 15e eeuw werd gebouwd en na ernstige brandschade in 1940 is gerestaureerd. Het was oorspronkelijk de westelijke toren van de gotische kerk Saint Éloi (beschadigd in de Eerste en Tweede Wereldoorlog), maar werd er in de 18e eeuw door een straat van gescheiden. Het stadsmuseum, ook gedeeltelijk verwoest in 1940, heeft een collectie 17e-eeuwse schilderijen van kleine Nederlandse meesters bewaard.

Gebruik een Britannica Premium-abonnement en krijg toegang tot exclusieve inhoud. Abonneer u nu

De grote kunstmatige haven van Duinkerken werd na 1945 grotendeels herbouwd en vervolgens uitgebreid tot een diepzeehaven en industriegebied ten westen van de stad. De haven zelf kan schepen van 300.000 ton ontvangen en is het op twee na grootste complex in Frankrijk (na Marseille en Le Havre) in termen van de hoeveelheid overgeslagen goederen. De invoer overheerst en omvat ijzererts, cokeskolen, ruwe en geraffineerde olie. De belangrijkste exportproducten zijn geraffineerde olieproducten en granen. In het industriegebied is een reeks zware industrieën gevestigd, waaronder staal-, olieraffinage-, petrochemische en aluminiumproductie. Meer recente diversificatie heeft geleid tot de ontwikkeling van farmaceutische produkten en de produktie van blikjes voor de drankindustrie. Het oude havengebied bij het centrum van de stad is na de sluiting van de scheepswerven herontwikkeld, met detailhandel, een maritiem museum en een jachthaven. De dienstensector van Duinkerken is nog steeds onderontwikkeld, hoewel de haven de groei van transportgerelateerde activiteiten heeft gestimuleerd, en de stad huisvest een afdeling van de Opal Coast University, gevestigd in de voormalige havengebieden. Aantal inwoners. (1999) 97.957; (schatting 2014) 89.160.