Een hardnekkige gezichtsuitslag

Discussie

Het antwoord is E: tinea faciei. Tinea faciei, of dermatofytose, is een veel voorkomende aandoening die het gevolg is van een dermatofyt infectie van de oppervlakkige opperhuid. Papulosquameuze plaques met een ringvormige schilferige rand moeten de klinische verdenking van een tinea-infectie verhogen, vooral als ze aanhouden ondanks behandeling met steroïden. Na het toedienen van steroïden kunnen schilfering en andere klinische kenmerken van een tinea-infectie verdwijnen, wat leidt tot tinea incognito. Tinea pedis en tinea cruris zijn de meest voorkomende oppervlakkige schimmelinfecties. Tinea faciei maakt echter ongeveer 3 tot 4 procent van de gevallen van tinea corporis uit. Het komt vaker voor bij vrouwen en kinderen, ongeveer 19 procent van alle oppervlakkige schimmelinfecties bij kinderen.1

Een schimmelinfectie kan worden bevestigd met een huidschraapsel van de laesiegrenzen. Een kweek kan de specifieke dermatofytensoort identificeren, hoewel de behandeling meestal dezelfde is. Het schimmelschraapsel en de kweek kunnen vals-negatieve resultaten opleveren, en de gevoeligheid neemt af na behandeling met steroïden en antischimmelmedicijnen.2 In zeldzame gevallen is een punchbiopsie nodig om de infectie te diagnosticeren of te evalueren op andere mogelijke oorzaken.

De meeste tinea-infecties kunnen worden behandeld met topische antischimmelmedicijnen. Systemische therapie moet worden overwogen voor resistente, chronische of uitgebreide gevallen. Orale antimycotica moeten worden gebruikt als de infectie gepaard gaat met haar of folliculitis, omdat lokale toepassingen de diepte van de haarfollikels, waar de dermatofyten zich bevinden, niet kunnen bereiken.

Acne rosacea is een chronische ontstekingsaandoening die de wangen, het voorhoofd en de neus aantast. De aandoening veroorzaakt meestal papels, pustels en teleangiëctasieën. Blozen en roodheid treden vaak op bij consumptie van pikant voedsel of alcohol.

Acute cutane lupus erythematosus betreft meestal erythemateuze vlekken of plaques op de malar eminentie en neusbrug, resulterend in de typische “vlinder” configuratie. Systemische tekenen en symptomen van lupus erythematosus kunnen ook aanwezig zijn. De huiduitslag komt het meest voor op plaatsen die aan de zon zijn blootgesteld.

Atopische dermatitis, of endogeen eczeem, is eczemateus in plaats van papulosquameus en komt het meest voor op de buigvlakken van de extremiteiten. Patiënten met deze aandoening hebben vaak een voorgeschiedenis van andere atopische aandoeningen, zoals astma of allergische rhinitis. De uitslag zou moeten reageren op uitwendige corticosteroïden.

Dermatomyositis veroorzaakt gewoonlijk periorbitale, symmetrische, violette vlekken (heliotrope uitslag), evenals symmetrische zwakte in de proximale spieren.