Een inspirerend verhaal over het doorzettingsvermogen van een mans doorzettingsvermogen met Kerstmis

Iedereen kan extra geld gebruiken rond de feestdagen, en Kerstmis is het drukste seizoen bij UPS. Ik meldde me aan voor een tijdelijke route. Wie had gedacht dat ik dit werk zo leuk zou vinden?

Op een regenachtige namiddag, een paar dagen voor Kerstmis, droeg ik een doos over een loopbrug. Drie gezichten verschenen voor het raam toen ik naderde. De voordeur ging open en een vrouw stak haar hoofd naar buiten.

“Kun je achterom gaan?” fluisterde ze.

Ik gaf haar een knipoog. Dit was niet de eerste keer dat ik een moeder hielp een kerstverrassing te bewaren.

“Hebben de kinderen het gezien?” vroeg mijn chauffeur, Dan, toen ik terugkwam bij de vrachtwagen.

Ik schudde mijn hoofd. “Maar niet omdat ik het niet geprobeerd heb.” We lachten en vervolgden onze weg. “Nu weet ik hoe de kerstman zich voelt.”

Ik voelde me echt de kerstman. Er ging niets boven mensen iets brengen wat ze echt nodig hadden of wilden. Omaha steaks, boeken die ze niet konden wachten om te lezen, zelfs vervangende badkamer armaturen waren leuk om te leveren, vooral als ze een geschenk voor iemand anders. Veel mensen zouden mede door mij kerstochtend gelukkig zijn.

We draaiden een korte straat in met maar drie huizen. We kenden het goed. Toen we tot stilstand kwamen, kwam er een vrouw naar de truck toe.

“Heb je iets voor me?” vroeg ze, terwijl ze naar haar huis wees. Ze klonk angstig.

“Het spijt me. Het pakje van vandaag is voor het huis hiernaast.”

“Het mijne is zeker zoekgeraakt,” zei ze.

Dan en ik wisselden een bezorgde blik uit. We hadden al 1,440 pakjes bezorgd zonder een foutje. We wilden niet dat er ook maar één zou zoekraken.

“Misschien heeft een van je buren het,” zei ik.

Ik heb bij het huis naast de deur gekeken, maar ze hadden geen extra pakjes. Bij het huis aan de overkant deed niemand open.

“Dat zijn de enige andere mensen in het blok,” zei ik.

De vrouw leek op het randje van tranen.

“Wat zat erin?”

“Een kerstmanpak,” zei ze. Ik had misschien gelachen als ze niet zo overstuur keek. Dit kerstmannenpak was duidelijk belangrijk. “Mijn man gaat het op kerstavond dragen. We willen deze kerst extra speciaal maken voor onze zoon. Hij is zeven en hij is… nou ja, hij is erg ziek geweest.”

We moesten dat pakje vinden! Volgens onze tracking gegevens hadden we het pakket van de vrouw in de juiste straat afgeleverd, maar niet op het juiste adres. Het pakje moest in dat lege huis zijn. We hadden niet eens een telefoonnummer.

De volgende twee dagen dacht ik aan niets anders dan aan dat pakje. Maar het huis bleef leeg en ik kon er niet binnenkomen.

De kerstman kon dit probleem als bij toverslag oplossen, dacht ik toen ik in de vrachtwagen klom voor mijn laatste werkdag, drieëntwintig december. Ik had Gods hulp nodig. Alsjeblieft, laat me dat pakje vinden. Het zou het mooiste kerstcadeau zijn dat u me kon geven.

De hele dag heb ik gebeden om een wonder. Maar er kwam niets. Net na zonsondergang liepen we nog een keer door het straatje. Toen we het huis met het zieke kind passeerden, zag ik zijn moeder in de garage staan. Ze zag er verdrietig uit. Alsof ze het had opgegeven. Misschien werd het tijd dat ik dat ook deed.

“Hé,” zei Dan. “De garagedeur is open.” Hij wees naar de overkant van de straat. Voor het eerst in dagen waren er tekenen van leven bij het mysterieuze huis. Een echtpaar stapte uit een auto. Ik brak bijna mijn nek toen ik naar ze toe rende. “Heb je toevallig een pakje gevonden? Een pakje dat hier niet thuishoort? “

“We zijn net bij het huis van onze vrienden gaan kijken,” zei een van hen. “Ze zijn op vakantie. Maar we kijken graag even voor u rond.”

Ogenblikken later stond ik aan de overkant van de straat met de lang verloren doos in mijn handen. “UPS, we leveren!” kondigde ik aan terwijl ik het overhandigde.

“Ik probeer al dagen een vervangend pak te vinden!” zei de vrouw. “Niemand kon het voor kerstavond bij ons krijgen!”

Op dat moment kwam er een jongetje aan de deur. Hij leek fragiel, maar met het onschuldige gezicht van een engel.

“Deze man heeft ons een heel belangrijk pakje gebracht,” vertelde zijn moeder hem.

Het jongetje keek naar me op. “Dank u,” zei hij. “Hou je van fruitcake?”

Hij ging naar binnen en kwam terug met een met een lint omwikkelde doos.

“Vrolijk kerstfeest,” zei hij.

“Zo te zien heb jij ook een cadeautje gekregen,” zei Dan toen ik met de doos terugkwam bij de vrachtwagen.

Dat heb ik zeker. En ik bedoelde niet de fruitcake.