Een overzicht van heupblessures bij hardlopen

Hardlopen heeft wereldwijd gestaag aan populariteit gewonnen en is voor veel mensen van alle leeftijden de belangrijkste vorm van lichaamsbeweging. De lage kosten, veelzijdigheid, gemak en gerelateerde gezondheidsvoordelen spreken mannen en vrouwen van brede culturele, etnische en economische achtergronden aan. Nu steeds meer kinderen en volwassenen recreatief en wedstrijdlopen, neemt het aantal blessures gestaag toe. De meeste hardloopblessures aan de onderste ledematen zijn te wijten aan trainingsfouten die voorkomen kunnen worden, en sommige blessures kunnen een medische evaluatie of een aanzienlijke beperking van de training noodzakelijk maken. Heupblessures bij hardlopers zijn te wijten aan interacties van intrinsieke en extrinsieke factoren die een negatieve invloed hebben op de complexe regionale anatomie. Acute of chronische heuppijn vormt een diagnostische en therapeutische uitdaging omdat de vage, aspecifieke symptomen en tekens afkomstig kunnen zijn van lokale, regionale of verafgelegen foci. Spierverrekkingen en tendonitis zijn de meest voorkomende etiologieën van heuppijn en zijn typisch het gevolg van plotse versnellings- en vertragingsmanoeuvres, richtingsveranderingen of excentrische contracties. Apofysitis en avulsiefracturen kunnen bij jongere lopers voorkomen en plaatselijke pijn veroorzaken op de aanhechtingsplaatsen van de spieren. Het Iliotibiaal band syndroom is een veel voorkomende oorzaak van laterale heup- en knieklachten die gekenmerkt worden door een scherpe of brandende pijn die verergerd wordt door activiteit. Bursitis, te wijten aan repetitieve activiteit of acuut trauma, kan de trochanterische, ischiale of iliopectineale bursae aantasten. Heupartrose kan ook aanhoudende pijn veroorzaken die verergert tijdens het lopen. Stressfracturen zijn potentieel ernstige aandoeningen die vaker voorkomen bij vrouwen dan bij mannen. Snapping hip syndrome is een goedaardige aandoening die het gevolg is van strak bindweefsel dat herhaaldelijk over de grote trochanter, het voorste heupkapsel, de kleine trochanter, de femurkop of de iliopectineale eminentie gaat. Acetabulaire labraalscheuren, sporthernia’s en zenuwbeknellingssyndromen zijn ook mogelijke oorzaken van aanhoudende heuppijn bij hardlopers. De behandeling van heuppijn bij hardlopen moet niet alleen gericht zijn op het aanpakken van de symptomen, maar ook op het identificeren van de onderliggende aandoeningen die de blessure in de hand hebben gewerkt. Blessurepreventie en uitgebreide revalidatie zijn essentieel, aangezien vroegere heupblessures het risico op latere blessures verhogen. Coaches, trainers en medisch personeel die voor hardlopers zorgen, moeten pleiten voor loopschema’s, ondergronden, schoenen, techniek en geïndividualiseerde conditioneringsprogramma’s die het risico op initiële of terugkerende heupblessures tot een minimum beperken.