Een terugblik op Lucy en Desi’s turbulente liefdesverhaal
Het jaar was 1940. Een vurige roodharige actrice en een flirtende Cubaanse muzikant voelden zich onmiskenbaar tot elkaar aangetrokken, en de relatie die zich ontwikkelde gaf het Amerikaanse publiek niet alleen baanbrekend entertainment, maar ook een van de meest gepassioneerde liefdesverhalen van de eeuw.
Lucille Ball, 28, en Desi Arnaz, 23, ontmoetten elkaar tijdens het filmen van de RKO Studios film Too Many Girls (een feit dat later als ironie zou worden gezien toen Arnaz’s rokkenjagerij zich later uitte). Desi, die de hoofdrol had gespeeld in de Broadway musical waarop de film was gebaseerd, was een bandleider; Lucy was een van de sterren van de film. De match was vanaf het begin onwaarschijnlijk: Zij ging meestal uit met langere, oudere mannen en hij was al verloofd met iemand anders. Ze werden toch verliefd.
Van meet af aan zeggen vrienden dat Lucy dol was op Desi en hem graag gelukkig wilde maken. Als hij iets wilde, haalde ze het. Als ze samen gingen zitten en hij had meer ruimte nodig, schoof ze opzij. “Ik vond het verrassend omdat ze zo’n sterke, onafhankelijke dame was, maar als het op Desi aankwam, was ze erg ouderwets,” vertelde vriendin en actrice Ruta Lee aan Closer.
Nadat de opnames waren afgerond, begon Lucy aan een promotietournee en Desi trad weer op in nachtclubs met zijn band. Tijdens deze periode kreeg Lucy lucht dat Desi een ontmoeting had gehad met zijn vroegere geliefde, Betty Grable. Ze verscheen in het huis dat hij deelde met zijn gescheiden moeder, schold hem de huid vol en noemde hem een “Cubaanse hoerenzoon”. Op zoek naar een oplossing voor hun ruzie, stelde Desi een huwelijk voor. In november 1940, zes maanden na hun eerste ontmoeting, liep het paar weg.
Desi bleef toeren en de langdurige afwezigheid begon een tol te eisen van het pasgetrouwde stel. Zelfs als hij niet op pad was, moest hij volgens zijn schema tot 3 of 4 uur ’s ochtends op pad, terwijl zij om ongeveer dezelfde tijd in de make-up stoel moest zitten. Lucy’s vaste publicist, Charles Pomerantz, vertelde aan People: “Ze zei altijd: ‘We kunnen elkaar niet blijven ontmoeten in de Sepulveda tunnel.’ En haar strategie moet gewerkt hebben, want ze werd meteen zwanger. Ze zei dat ze hem eindelijk had waar ze hem wilde hebben… voor een paar dagen.”
Lucy’s vrienden hebben gezegd dat de actrice verschillende miskramen heeft gehad voordat het stel hun eerste kind verwekte. In 1944 gingen ze een tijdje uit elkaar nadat Lucy de scheiding had aangevraagd, naar verluidt vanwege Desi’s ontrouw en drankprobleem. Later verzoenden ze zich nadat ze met elkaar hadden gepraat en hadden afgesproken meer projecten na te streven waarbij hun professionele levens elkaar zouden kruisen.
De gouden kans deed zich voor toen CBS besloot om van het radioprogramma waarin Lucy de hoofdrol had gespeeld een TV-show te maken. De managers waren niet overtuigd toen Lucy haar echte man voorstelde om ook de rol op het scherm te spelen – bang dat Desi’s zware Cubaanse accent niet zou aanslaan bij de Amerikaanse kijkers – maar de Arnazes trokken hen over de streep door het land als een vaudeville act tijdens de zomer van 1951. Het publiek vond het geweldig, en Lucy kreeg eindelijk de kans om Desi op één plek te houden.
“Ze wist dat als hij met de band op pad zou gaan, hij de hele tijd zou rondsluipen. Ze wilde hem thuis hebben, waar ze dacht dat het huwelijk een betere kans zou hebben om stand te houden, wat natuurlijk ook gebeurde,” zei Bob Weiskopf, die een van Lucy en Desi’s vaste schrijvers was in die tijd.
Als voorbereiding op de show richtte het duo Desilu op, het allereerste onafhankelijke televisieproductiebedrijf. Desi, de slimme ondernemer, overtuigde CBS om de show op film te produceren – een onconventionele zet voor een tijd waarin herhalingen ongehoord waren – en bedong het eigendom van alle afleveringen, vermoedelijk om te delen met de toekomstige kinderen van het stel. Later verkocht hij ze voor miljoenen terug aan CBS. Alles bij elkaar bedroeg de winst van Desilu in 1961 5 miljoen dollar.
Het begin van hun hitshow viel ook samen met een nieuw hoofdstuk in het persoonlijke leven van het echtpaar. Ze werden ouders van de kleine Lucie op 17 juli 1951, drie maanden voor de première van de show. Lucy’s vrienden zouden later zeggen dat de actrice dacht dat het krijgen van een baby de band tussen het stel zou versterken. Dat deed het ook, voor een tijdje. “Een deel van Desi’s rokkenjagerij werd verlicht vanaf het moment dat kleine Lucie werd geboren,” zei biograaf Bart Andrews, die drie boeken over het stel heeft geschreven.
I Love Lucy verscheen in oktober 1951. Het duurde niet lang voordat 40 miljoen kijkers elke week afstemden om te zien wat de Ricardos van plan waren. In 1953, toen Lucy zwanger werd van het tweede kind van het stel, Desi Jr., werd de show de eerste in de geschiedenis waarin een zwangere vrouw werd afgebeeld.
Regisseur William Asher herinnerde zich dat hij tijdens die afleveringen een zekere tederheid bij Desi zag. “Toen ze de baby kregen en we de show deden over de geboorte van de kleine Ricky, was Desi vreselijk emotioneel over haar,” vertelde Asher in 1991 aan People. “Hij was echt gek op haar. Je kon voelen hoe ze zich voelden.”
Het succes van de show kwam echter met een prijs. Zoals Desi later in zijn memoires zou onthullen, dreven de druk van het runnen van een productiemaatschappij, in combinatie met de onzekerheden van wat zijn dochter later “Mr. Ball” zou noemen, hem naar de alcohol. Na 20 jaar huwelijk kon Lucy Desi’s drankprobleem en ontrouw, die nooit helemaal was afgenomen, niet langer tolereren. Ze scheidde van hem in 1960.
Zelfs na het einde van het huwelijk en de show, en ze trouwden ieder met een ander, bleven Lucy en Desi close. Vrienden zeiden dat geen van beiden ooit over hun breuk heen kwam. “Ze spraken zo liefdevol over elkaar, dat je bijna vergat dat ze niet meer samen waren,” zei Lucy’s goede vriendin, theateractrice Carol Channing.
Voor zijn dood in 1986 waren Desi’s laatste woorden aan Lucy: “Ik hou ook van jou, schat. Veel succes met je show.”
Volg Country Living op Pinterest.