Een vriend loslaten

We hebben allemaal mensen in ons leven met wie we vrienden blijven, uit loyaliteit. Maar het echte leven creëert of onthult soms dingen over een persoon waar je gewoon niet mee kunt leven. Als je iemand meer dan twintig jaar kent en je wilt de relatie achter je laten, dan kan het moeilijk zijn om die persoon, of wat hij of zij heeft gedaan, uit je psyche te krijgen.

Als je ooit van deze persoon hebt gehouden, is het nog moeilijker. Dat gevoel van willen kan spoelen over je heen en zal je willen uit te reiken en te zien of ze zijn veranderd als ze beter zal zijn voor jou. Dus, nadat je ze gedeblokkeerd hebt, stuur je misschien een sms of bel je om te zien of je opnieuw contact kunt maken. Maar is dat echt een goed ding om te doen? Wat als ze niet zijn veranderd of nog erger zijn?

Dus, laten we zeggen dat je ervoor bent gegaan en dat je je best hebt gedaan, maar dat het gewoon niet werkt voor jou in de vriendschap. Het enige wat je nu nog moet doen is die persoon voorgoed uit je emotionele ruimte verwijderen. Daar kom je uiteindelijk wel aan toe – maar voor nu blokkeer je hem gewoon weer. Je kunt ook denken dat ze uit je brein zijn, maar dat zal waarschijnlijk veel langer duren dan het verwijderen van hun foto’s van Facebook.

Vrienden en geliefden die ons hart zijn binnengedrongen, kunnen daar voor altijd blijven, ongeacht wat ze hebben gedaan. Het hart heeft de neiging zich alleen het goede te herinneren, de geest herinnert zich het slechte, en die twee samen kunnen menig slapeloze nacht veroorzaken voor zelfs de wilskrachtigste mens.

Ik moest onlangs een vriend loslaten omdat de relatie uit balans was geraakt. Ik zal het uitleggen. Mijn vrienden weten allemaal dat ik therapeut ben, en af en toe stellen ze me een vraag of twee. Over het algemeen is iedereen respectvol en dringt men niet aan.

In dit geval was mijn vriend buiten zichzelf van een relatiebreuk en kon hij zijn pijn niet bedwingen. Hoewel hij zelf een therapeut had, vond hij dat hij het ook aan mij moest vertellen. Het werd te veel voor mij. Voor sommige mensen is non-stop praten over wat er aan de hand is een manier om ermee om te gaan, maar het kan heel moeilijk en vermoeiend zijn voor de luisteraar, vooral als ze gewoon een vriend zijn (en geen therapie cliënt).

Ik vroeg hem te stoppen, maar dat kon hij echt niet. En het liep uit de hand. Ik begon me te voelen als Richard Dreyfus in What About Bob, en dat was een teken. Ik hield me aan mijn grenzen, maar nam afstand, terwijl ik hem wel in de gaten bleef houden (voor het geval dat).

Toen werd hij, zoals te verwachten was, boos op me. Het was niet zo dat ik verdween, maar ik ontvriendde hem – tegenwoordig is dat zoiets als een handschoen neergooien. Hij stapte toen over van internet naar sms om contact met me op te nemen, en ik koos ervoor om alle communicatie volledig te blokkeren. Ik genoot niet van het proces, maar mijn zelfrespect en welzijn waren afhankelijk van het maken van deze breuk.

In dit tijdperk van digitale communicatie kunnen mensen die geen reactie krijgen een tijdje hardop pruilen, misschien wat berichten plaatsen, en dan vinden hun vingers wel iemand anders om hun pijn op te projecteren.

Het loslaten van een vriend is nooit gemakkelijk. Maar als jou iets overkomt zoals ik heb beschreven, voel je dan niet slecht als je iemand blokkeert of de verbinding met hem verbreekt in het belang van zelfzorg. Als het ooit zover komt dat je afstand moet nemen voor je eigen welzijn, onthoud dan dat je het juiste doet!