ESPN

• Twitter
• Facebook Messenger
• Pinterest
• Email
• print

A horse’s hoof is not a single, solid body part. It’s a complex combination of parts, an evolutionary marvel that allows a half-ton animal to run at tremendous speeds on the tips of its toes.

But when a horse develops laminitis, an inflamation of the tissue that bonds the horse’s bone to the inner wall of the hoof, the hoof doesn’t work properly, the animal is in pain and its health can be severely compromised.

That’s what Barbaro is up against, and why his doctors say his prognosis is “poor.” No lesser horse than the great Secretariat, the 1973 Triple Crown winner, was felled by laminitis. Hij werd er in 1989 door geëuthanaseerd.

Laminitis, of founder zoals het ook wel wordt genoemd, heeft meerdere oorzaken, en wetenschappers debatteren nog steeds over wat de ziekte precies uitlokt, aldus Rob Sigafoos, een paardenexpert aan de Universiteit van Pennsylvania. In Barbaro’s geval wordt het toegeschreven aan de ongelijke gewichtsverdeling tussen de achterbenen na de verwonding aan het rechterachterbeen in de Preakness Stakes.

Specifiek is hoefbevangenheid een ontsteking van de gevoelige laminae — het gevoelige weefsel onder de hoefwand dat zenuwen en vaten bevat. Hoefbevangenheid kan zich snel ontwikkelen en is levensbedreigend, hoewel het goed te behandelen is. In milde gevallen kunnen paarden herstellen en sommige atletische activiteiten hervatten, volgens de in Lexington, Ky.-gebaseerde American Association of Equine Practitioners.

Dr. Dean Richardson, de hoofdchirurg die Barbaro behandelt, beschreef het probleem op deze manier tijdens zijn nieuwsconferentie op donderdag:

“Een paard loopt op het puntje van zijn middelste teen, OK? Evolutionair gezien, hebben ze zich aangepast om op het puntje van hun middelste teen te lopen. … Dus, ze lopen in wezen op de nagel van hun middelvinger. En als je het echt hebt over het bot in de hoef, dat moet worden vastgemaakt aan die nagel… wat het keratine-weefsel wordt genoemd, het harde weefsel van de hoef.

“Het bot wordt daaraan vastgemaakt door weefsel dat lamina wordt genoemd. Het zijn inter-digiterende stukjes weefsel … in principe gaat het levenloze weefsel naar het levenloze weefsel, als je het zo wilt bekijken.

“Dat weefsel, als het beschadigd raakt, wat gebeurt bij hoefbevangenheid, scheidt zich, en dan verlies je de verbinding tussen het bot en de hoef. En als het paard de verbinding tussen het bot en de hoef verliest, is dat buitengewoon pijnlijk voor het paard, want het paard heeft die verbinding nodig om rond te lopen.

“… De enige manier waarop je het kunt genezen als het eenmaal op dit punt is, is vele, vele maanden dat het paard daadwerkelijk een nieuwe hoefwand laat groeien die vanaf de bovenkant naar beneden komt, net zoals je een nagel opnieuw zou laten groeien als je nagel er in wezen uitgetrokken is, waarvan ik denk dat iedereen erkent dat het erg pijnlijk is.”

“Dus, het is, het is een pijnlijke aandoening. Het is een ernstige aandoening. En het is een zeer moeilijk, langdurig probleem om mee om te gaan.”

De ziekte wordt ook gezien bij paarden met systemische infecties en bij merries die de placenta vasthouden. Voeding is er ook bij betrokken. Wanneer de aandoening hun voorvoeten treft, kan men zien dat paarden proberen hun gewicht naar hun achtervoeten te verplaatsen.

Laminitis is te behandelen met medicijnen en speciale hoefijzers, vooral in milde gevallen. Uit een recente studie, een onderzoek onder Amerikaanse paardenbedrijven met minstens drie paarden, bleek dat ongeveer 13 procent van hen in het voorgaande jaar minstens één geval van hoefbevangenheid had.

The Asociated Press en de National Thoroughbred Racing Association hebben bijgedragen aan dit verslag.