Filibuster

Filibuster, in de wetgevende praktijk, de parlementaire tactiek gebruikt in de Senaat van de Verenigde Staten door een minderheid van de senatoren – soms zelfs een enkele senator – om parlementaire actie te vertragen of te voorkomen door zo lang te praten dat de meerderheid ofwel concessies doet ofwel het wetsvoorstel intrekt.

In tegenstelling tot het Huis van Afgevaardigden, waar regels de spreektijd beperken, staat de Senaat onbeperkt debat over een wetsvoorstel toe. Toespraken kunnen volledig irrelevant zijn voor het onderwerp.

Het woord is afgeleid van het Spaanse filibustero (“vrijbuiterij”) en beschreef oorspronkelijk 16e-eeuwse piratenkapers. Het kwam in het Engels in gebruik om elke ongeregelde militaire avonturier aan te duiden, zoals de Amerikanen die deelnamen aan Latijns-Amerikaanse opstanden in de jaren 1850. In het midden van de 18e eeuw werd de term al in politieke zin gebruikt. In 1957 sprak senator Strom Thurmond van South Carolina meer dan 24 uur lang, de langste individuele filibuster ooit, als onderdeel van een mislukte poging van zuidelijke senatoren om burgerrechtenwetgeving te dwarsbomen.

Het inroepen van cloture bij een debat (d.w.z. het beperken of beëindigen van een debat door een stemming uit te lokken) en het houden van rond-de-klok sessies om de minderheid te vermoeien zijn maatregelen die worden gebruikt om een filibuster te verslaan.