Flag of Mexico

2007 Schools Wikipedia Selection. Related subjects: General Geography

Flag of Mexico

Use	National flag and ensign.
Proportion	4:7
Adopted	September 16, 1968
Design	A vertical tricolor of green, white and red with the Mexican coat of arms charged in the centre.

The Flag of Mexico is a vertical tricolor of green, white, and red with the national coat of arms charged in the centre of the white stripe. While the meaning of the colors has changed over time, these three colors were adopted by Mexico following independence from Spain during the country’s War of Independence. De huidige vlag werd in 1968 aangenomen, maar het algemene ontwerp wordt al gebruikt sinds 1821, toen de eerste nationale vlag werd gemaakt. De huidige wet op de nationale symbolen, die het gebruik van de nationale vlag regelt, is van kracht sinds 1984.

In de loop van de geschiedenis is de vlag acht keer veranderd, doordat het ontwerp van het wapenschild en de lengte-breedteverhoudingen van de vlag zijn gewijzigd. Het wapenschild heeft echter steeds dezelfde kenmerken gehad: een adelaar met een slang in zijn klauw zit bovenop een cactusvijg; de cactus bevindt zich op een rots die boven een meer uitsteekt. Het wapenschild is afgeleid van een Azteekse legende waarin hun goden hun opdroegen een stad te bouwen op de plaats waar zij een adelaar en een slang zagen, het huidige Mexico-Stad. De huidige nationale vlag, de Vierde Nationale Vlag, wordt ook gebruikt als Mexicaans marinevaandel door in Mexico geregistreerde schepen.

Ontwerp en symboliek

Het officiële ontwerp van de Mexicaanse vlag is te vinden in artikel 3 van de Wet op de Nationale Wapens, de Vlag en het Volkslied, die in 1984 is aangenomen. In dit artikel wordt bepaald wat er op de vlag moet komen te staan en ook de verhoudingen. Kopieën van de nationale vlag die volgens deze wet zijn gemaakt, worden op twee plaatsen bewaard: het Algemeen Nationaal Archief (Archivo General de la Nación) en het Nationaal Museum voor Geschiedenis ( Museo Nacional de Historia).

Art. 3: “De Bandera Nacional is een rechthoek verdeeld in drie verticale strepen van gelijke afmetingen, met de kleuren in de volgende volgorde van hijs naar vlieg: groen, wit, en rood. In het midden van de witte streep heeft het nationale wapenschild een diameter van drievierde van de breedte van de witte streep. De verhouding van de vlag is vier op zeven (Ratio 4:7). Onder de truck kan een touw of das van dezelfde kleuren worden gedragen.”

While the exact shades of the flag have not been defined by law, the Secretariat of the Interior (Secretaría de Gobernación) has suggested the following:

Scheme	Green	White	Red
Pantone	3425c	Safe	186c
RGB	0-104-71	255-255-255	206-17-38
CMYK	100-0-32-59	0-0-0-0-0	0-92-82-19

Coat of arms

The Coat of Arms is charged in the centre of the flag, and was inspired by an Aztec legend regarding the founding of Tenochtitlan. Volgens een populaire legende zwierven de Azteken, toen nog een nomadische stam, door heel Mexico op zoek naar een teken dat de precieze plaats zou aangeven waar zij hun hoofdstad zouden bouwen. De god Huitzilopochtli had hen bevolen een adelaar te vinden die een slang verslond, neergestreken boven op een cactusvijg (nopal in het Spaans) die groeide op een rots ondergedompeld in een meer. Na tweehonderd jaar van omzwervingen vonden zij het beloofde teken op een klein eiland in het moerassige Texcoco meer. Hier stichtten zij hun nieuwe hoofdstad, Tenochtitlan, die later bekend werd als Mexico Stad, de huidige hoofdstad van Mexico. Het huidige wapenschild, dat in 1968 opnieuw werd ontworpen, is van de hand van Francisco Eppens Helguera en goedgekeurd door president Gustavo Díaz Ordaz.

Betekenis van de kleuren

De kleuren van de vlag zijn afkomstig van het vaandel van het Leger van de Drie Garanties, dat van 1821 tot 1823 heeft bestaan. Oorspronkelijk hadden de kleuren de volgende betekenissen:

• Groen: Independencia (independence from Spain)
• White: Religión (religion, the Roman Catholic faith)
• Red: Unión (union between the Europeans and Americans)

However, the meaning of the colors changed because of the secularization of the country, which was spearheaded by President Benito Juárez. The new colour meanings are as follows:

• Green: Hope
• White: Unity
• Red: Blood of the national heroes

The World Encyclopedia of Flags, a book written by Alfred Znamierowski, also gives the following meaning to the colors of the flag:

• Green: Hope
• White: Purity
• Red: Religion

Since Article 3 of the Flag Law does not give an official symbolism to the colors, other meanings may be given to them. Andere groepen hebben de nationale kleuren gebruikt als onderdeel van hun eigen logo’s of symbolen. Zo heeft de Institutionele Revolutionaire Partij (PRI) de nationale kleuren overgenomen als onderdeel van haar logo. Een andere politieke partij, de Partij van de Democratische Revolutie (PRD), had ook de nationale kleuren als onderdeel van haar logo, maar veranderde deze in de jaren ’90 na een controverse over onpartijdigheidskwesties, terwijl de PRI dat niet deed. Verschillende staten, zoals Querétaro en Hidalgo, hebben elementen van de nationale vlag, of zelfs de hele vlag, in hun wapenschild opgenomen.

Geschiedenis

Voor de goedkeuring van de eerste nationale vlag hadden verschillende vlaggen die tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog van Spanje werden gebruikt, een grote invloed op het ontwerp van de eerste nationale vlag. Hoewel de vlag nooit als officiële vlag werd aangenomen, beschouwen veel historici de Standaard van de Maagd van Guadalupe als de eerste Mexicaanse vlag, die Miguel Hidalgo droeg tijdens de Grito de Dolores op 16 september 1810. De Standaard werd het eerste symbool van het rebellenleger tijdens de Mexicaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Verschillende andere standaarden werden tijdens de oorlog gebruikt. José María Morelos gebruikte een vlag met een afbeelding van de Maagd waaraan een blauw-wit insigne was toegevoegd met een gekroonde adelaar op een cactus boven een brug met drie bogen en de letters V.V.M. (Viva la Virgen María – “lang leve de Maagd Maria”). Het Revolutionaire Leger gebruikte ook een vlag met de kleuren wit, blauw en rood in verticale strepen. Het eerste gebruik van de echte kleuren – groen, wit en rood – was in de vlag van het verenigde Leger van de Drie Garanties (hierboven afgebeeld) nadat de onafhankelijkheid van Spanje was gewonnen.

De eerste officiële nationale vlag werd vastgesteld in 1821, het eerste jaar van de Mexicaanse erkende soevereiniteit. De keizerlijke regering die werd ingesteld koos voor een driekleurige vlag van groen, wit en rood en beladen met het nationale wapenschild. In het officiële decreet stond dat

“Enig artikel:(…) de nationale vlag en de vlaggen van het leger zullen driekleurig zijn, waarbij voor altijd de kleuren groen, wit en “encarnado” verticaal gerangschikt zullen worden, met de gekroonde adelaar in het midden van de witte streep, volgens het volgende ontwerp…”

Hoewel deze vlag lijkt op de nationale vlag die vandaag de dag wordt gebruikt, houdt de adelaar in dit wapen geen slang in zijn klauwen en is er een kroon op de kop van de adelaar aangebracht om het keizerrijk aan te duiden. Varianten van deze vlag die in deze periode verschenen, waren onder meer een marinevlag met het driekleurenpatroon, maar met alleen de adelaar met de kroon boven zijn hoofd. Het leger gebruikte ook een soortgelijke, vierkante vlag, maar de adelaar was groter dan op de nationale vlag. De nationale vlag werd in november 1821 officieel afgekondigd door Agustín de Iturbide en voor het eerst officieel gebruikt in juli 1822. Bij de afschaffing van het keizerrijk werd deze vlag niet meer gebruikt.

De tweede nationale vlag die werd aangenomen, kwam rond dezelfde tijd als de oprichting van de eerste federale republiek in 1823. De nieuwe vlag werd in april van dat jaar voor de republiek gekozen, met als enige verschil het uiterlijk van het centrale embleem. De kroon werd van de adelaarskop verwijderd en in de rechter klauw van de adelaar werd een slang geplaatst. Een andere toevoeging aan de vlag is een tak van eiken- en lauwertakken, een traditie die werd overgenomen in de huidige vlag. Deze vlag werd in 1864 opgeheven bij de ontbinding van de federale republiek.

De derde officiële nationale vlag was die van het Tweede Mexicaanse Keizerrijk. Ook hier gebruikte de nationale vlag het groen-wit-rode driekleurenpatroon, waarbij de witte streep met het nationale wapen was beladen. De verhouding van de vlag werd echter gewijzigd van 4:7 in 1:2 en er werden vier adelaars, met kronen boven hun hoofd, op elke hoek van de vlag geplaatst. Bij het ontwerp, dat in opdracht van keizer Maximiliaan was gemaakt, moest het wapen lijken op het Franse keizerlijke wapen, maar werd besloten een beetje “Mexicaans tintje” aan de vlag toe te voegen. Het wapen werd in een in november 1865 uitgevaardigd decreet beschreven als:

“(…) ovaal van vorm in blauw; in het midden is de adelaar van Anahuac afgebeeld, in profiel en passant, gesteund door een cactus, die op zijn beurt wordt gesteund door een op het water gezonken rots, en een slang verscheurend. De rand is van goud, opgeladen met een guirlande van encino en laurier. Het wapenschild is de keizerlijke kroon. Als dragers, twee griffioenen uit het wapen van onze voorouders, de bovenste helft in zwart en de onderste in goud; daarachter de scepter en het zwaard in saltire. Het schild is omgeven door de kraag van de Orde van de “Águila Mexicana”, en het devies: “Equidad en la Justicia” (…).”

De vlag werd in 1867 verlaten toen Maximiliaan door het Mexicaanse volk werd omvergeworpen en geëxecuteerd. De tweede nationale vlag werd opnieuw aangenomen als nationale vlag, maar werd niet officieel als zodanig verklaard.

De huidige nationale vlag werd aangenomen op 16 september 1968, en werd bevestigd bij wet op 24 februari 1984. De huidige versie is een aanpassing van het ontwerp dat in 1916 door Venustiano Carranza bij presidentieel decreet werd goedgekeurd, waarbij de adelaar van een naar voren gerichte naar een naar opzij gerichte positie werd veranderd.

Vóór de goedkeuring van de huidige nationale vlag werden door de regering officiële vlaggen gebruikt. Al deze vlaggen gebruikten het driekleurenpatroon, met als enige verschillen de veranderingen in het wapenschild, dat nog steeds in het midden van de witte streep was aangebracht. Een mogelijke reden voor de wijziging van de vlag en het wapen in 1968 was dat Mexico-stad in dat jaar gastheer was voor de Olympische Zomerspelen. Rond diezelfde periode werd ook de gewone driekleurige vlag die Mexico als koopvaardijvaandel gebruikte, wettelijk afgeschaft. De redenering is dat de vlag zonder het wapenschild niet de Mexicaanse vlag zou zijn, maar de Italiaanse vlag. In 1984 werd ook gedebatteerd over de manier waarop het wapenschild op de nationale vlag zal worden afgebeeld, met inbegrip van de keerzijde. Om dit probleem op te lossen stelde een afgevaardigde van de PAN datzelfde jaar een wijziging voor van de wet op de nationale wapens, vlag en hymne, zodat de adelaar naar rechts zou kunnen wijzen wanneer de keerzijde van de vlag wordt getoond. In 1995, the law was changed to include the following:

“When the National Arms is reproduced in the reverse side of the National Flag, the Mexican Eagle will appear standing in its right grasp, holding with the left one and the beak the curved serpent.”

Evolution of the Mexican Flag
		Standard of the Virgin of Guadalupe. Used by Miguel Hidalgo during the declaration of independence, September 16, 1810
First National Flag		Used from 1821-1823 during the First Mexican Empire of Agustín de Iturbide.
Second National Flag		Used from 1823-1864 during the establishment of the Mexican Republic.
Third National Flag		Used from 1864-1867 during the Second Mexican Empire of Maximilian I. Proportions 1:2
Second National Flag Readoption (1867-1968)		Readopted from 1867-1881 during the reestablishment of the Mexican Republic.
		Used from 1881-1899
		Used from 1899-1917. Specified proportions 2:3
		Used from 1917-1934, officially adopted by President Venustiano Carranza. Proportions 2:3
		Used from 1934-1968, Coat of Arms designed by Jorge Enciso. Proportions 2:3
Fourth National Flag		Adopted September 16, 1968 to present day. Coat of Arms designed by Architect Francisco Eppens Helguera.

Vlaggenprotocol

Wanneer de vlag voor een menigte wordt geparadeerd, moeten de militairen in militair uniform een saluut brengen volgens hun voorschriften. Aanwezige burgers brengen het volgende saluut aan de nationale vlag: staande in de houding (firmes) heft de burger de rechterarm op en legt de rechterhand op de borst, voor het hart. De hand is plat en de palm van de hand is naar de grond gericht.

Deze groet staat bekend als de “El saludo civil a la Bandera Nacional” (“De burgergroet aan de nationale vlag”). Wanneer de President optreedt in de hoedanigheid van Hoofd van de Strijdkrachten, groet hij de nationale vlag met een militair saluut. Wanneer het volkslied op de televisie wordt gespeeld om de dagelijkse programmering te openen of af te sluiten, wordt de nationale vlag op hetzelfde moment getoond.

Tijdens bepaalde perioden van het jaar wordt de vlag door zowel burgers als overheidspersoneel uitgehangen. Meestal vallen deze gebeurtenissen samen met nationale feestdagen en dagen die van belang zijn voor het land. Tijdens sommige van deze gelegenheden wordt de vlag halfstok gevlagd ter ere van het overlijden van belangrijke Mexicanen. Deze data staan vermeld in artikel 18 van de Wet op de Nationale Vlag, Wapens en Volkslied.

De nationale viering van Día de la Bandera (Vlaggetjesdag) vindt plaats op 24 februari. Op deze dag in 1821 sloten alle facties die in de Onafhankelijkheidsoorlog vochten zich aaneen om het Leger van de Drie Garanties te vormen als reactie op het Plan de Iguala, dat werd ondertekend door Vicente Guerrero en Agustín de Iturbide, waarmee Mexico officieel tot onafhankelijk land werd uitgeroepen. Generaal Vicente Guerrero was de eerste militaire functionaris die trouw zwoer aan de nationale vlag. Een andere vlagtraditie is dat de president vóór elke Olympische Spelen waaraan Mexico deelneemt, een vlag overhandigt aan de vlaggendrager, gekozen door hun gelijken, om mee te nemen naar de gaststad.

Varianten

Er zijn twee varianten van de nationale vlag die bij wet zijn toegestaan. Het verschil tussen de nationale vlag en de varianten, die meestal worden gebruikt door de deelstaten en de federale overheid, zijn de ontwerpen van het wapenschild. In de eerste variant, die wordt gebruikt door de president van Mexico en secretarissen van federale organen, is het gehele wapen goudkleurig, met uitzondering van het driekleurige lint, dat groen, wit en rood is, en met de steen, het meer en de klauwen van de adelaar gekleurd in zilver. Bij de tweede variant is het hele wapen goudkleurig, zelfs het lint, de vijver, de steen en de klauwen. De tweede variant wordt meestal gebruikt door deelstaatregeringen en federale instanties die de eerste variant niet kunnen gebruiken.

Vlaggenversieringen

Artikel 3 van de Wet op de Nationale Wapens, de Vlag en het Volkslied (Ley sobre el Escudo, la Bandera y el Himno Nacionales) beschrijft ook dat de nationale vlag versierd kan worden met een speciale das, een corbata (cravatte) genoemd. De corbata bestaat uit een strik, twee linten van verschillende lengte en beide linten zijn bevestigd met een gouden kwastje dat franje wordt genoemd. De corbata wordt op de top van de vlag geplaatst op de plaats waar de vrachtwagen zich bevindt, en de kleuren van de corbata komen overeen met die van de nationale vlag. Organisaties en politieke partijen kunnen hun eigen corbata’s aannemen, zoals de Nationale Actie Partij (PAN), die een witte corbata met blauwe franje gebruikt.

Banderas monumentales

In 1999, President Ernesto Zedillo started a program erecting giant flags across the country. Directed by the Secretariat of National Defense, the banderas monumentales (monumental flags) were placed in various cities and spots, most of which of high significance to the nation. In a decree issued on July 1, 1999 by Zedillo, the flags were to be placed in Mexico City, Tijuana, Ciudad Juárez, and Veracruz. The decree also stipulated for the flags to measure 14.3 meters by 25 meters, which are raised on flag poles that are 50 meters high. Nadat deze eerste monumentale vlaggen waren gemaakt, zouden steden als Ensenada, Nuevo Laredo en Cancún hun eigen monumentale vlaggen hebben. Kleinere vlaggen, zogenaamde banderas semi-monumentales, zijn opgericht in kleinere steden en bij verschillende onderwijsinstellingen.

De grootste monumentale vlag in Mexico is die op de Mirador del Obispado in Monterrey (noordoost) met een mast van 120 ton en 100,6 meter hoog. De vlag meet 50 bij 28,6 meter en weegt 230 kilogram. Dit is vier keer zo groot als de meeste andere monumentale vlaggen. Hij bevindt zich op de top van de Cerro del Obispado (bisschopsheuvel) op een hoogte van 775 meter boven de zeespiegel (hoogte van de stad 538 meter).

Voorbeeldlocaties

1. Monterrey, Nuevo León
2. Querétaro, Querétaro
3. Mexico Stad, Federaal District:
   • Zócalo, in the city centre
   • Campo Militar Marte, military base behind Los Pinos
   • San Jerónimo rondabout, in Periférico Sur
4. Iguala, Guerrero
5. Tonalá, Jalisco
6. Mérida, Yucatán
7. Cancún, Quintana Roo
8. Mexicali, Baja California
9. Tampico, Tamaulipas
10. Nuevo Laredo, Tamaulipas
11. Campeche, Campeche