GMC Syclone: Na 25 jaar, nog steeds de koning van de sportwagens

Na twee maanden werkzaam te zijn geweest bij Fast Lane Classic Cars in St. Charles, Mo.., moet ik toegeven dat werken bij een klassiekerhandelaar zeker zijn voordelen heeft – vooral voor een autoliefhebber als ik.

Terwijl ik er zeker van ben dat Toyota-verkopers hun pleziertjes halen uit het rondrijden in een hybride Camry of Prius, gaat er niets boven het gevoel om een klant mee te nemen voor een pittige proefrit in een GMC Syclone uit 1991.

Geïnspireerd door de Buick Grand National, is de Syclone een trechter van terreur op straat. Met een turbomotor en een achterwielaandrijving staat de Syclone bijna 25 jaar na zijn dood op zichzelf als ’s werelds snelste productietruck. Over hoeveel andere auto’s kun je dat zeggen?

Je kunt je mijn opwinding voorstellen toen ik hoorde dat een klant uit Illinois hier was om de Syclone te zien. Ik sprong sneller uit mijn bureaustoel dan Bugs Bunny uit zijn konijnenhol om de sleutels te pakken.

Hoewel mijn tijd achter het stuur van de Syclone van korte duur was, was het zeker niet voor niets. Toen ik vlak voor het kruispunt van drie rijstroken tot stilstand kwam, weerstond ik de sterke drang om met mijn linkervoet op het rempedaal te trappen en met het gaspedaal de door Mitsubishi ontwikkelde turbocompressor van de Syclone aan te zwengelen. Terwijl ik dagdroomde over de naderende lancering, realiseerde ik me al snel dat het mijn beurt was om te gaan. Het opvoeren van de remmen zou moeten wachten. Toen ik het pedaal ingetrapt had, werd al snel duidelijk dat deze opgevoerde jongen geen hulp nodig had.

Met een minimale turbogat lanceerde de Syclone vanaf het kruispunt, terwijl de plakkerige Cooper RS3-A all-season rubbers tegenstribbelden terwijl ze worstelden om de 350 pond van de Syclone over te brengen op het wegdek. Met mijn nek tegen de hoofdsteun geklemd ontsnapte een schoolmeisjesgiechel toen de naald van de archaïsche opvoermeter naar 14 pond per vierkante inch schoot. Zestig mijl per uur kwam alarmerend snel, en ik liet met tegenzin het gas los. Het luide uitademen van de fabrieks afblaas klep volgde onmiddellijk.

Zelfs 25 jaar later, is het moeilijk om een truck te vinden die net zo dankbaar is om in te rijden. Of hij nu wegrijdt bij een stoplicht of door een dubbele S-bocht scheurt, de Syclone is het nirwana van de turbo, vermomd als een S-10 pick-up.

Hoewel het rijden met de koning van het sportwagensegment niets minder dan opwindend is, is het verhaal van zijn creatie bijna net zo intrigerend. Nadat de laatste Grand National in 1987 van de band rolde, werden de ingenieurs van Buick een beetje gek nadat de meest opmerkelijke sportwagen van het merk uit het gamma was geschrapt. Hoewel ze Pontiac hadden geholpen met het maken van zijn Turbo Trans Am met Buick’s LC2 3.8-liter V6 motor, voelde het niet hetzelfde met een pijlpunt badge in plaats van de vertrouwde tri-shield.

Om de wereld te laten zien dat de prestaties van Buick nog lang niet dood waren, monteerden de ingenieurs een Chevrolet S-10 met achterwielaandrijving en zijn beruchte turbocharged krachtbron en Grand National badging en wielen. Zelfs de “turbo bulge” motorkap werd overgezet. Maar General Motors wees het voorstel van Buick af om een Grand National pick-up met turbo te bouwen – wij kunnen ons alleen nog maar voorstellen wat het had kunnen worden.

Chevrolet was ook geïntrigeerd, maar had al de 454 SS als sportwagen van het merk en wilde niet dat de twee modellen tegen elkaar zouden gaan concurreren. In plaats daarvan werd het idee voorgesteld aan GMC, dat net gek genoeg was om het te proberen.

De 3,8-liter V6-motor met turbocompressor van Buick moest duur worden aangepast om in de krappe motorruimte van de Sonoma te passen, zodat een opgevoerde versie van de 4,3-liter LB4 Vortec V6 zou moeten volstaan. Gekoppeld aan een 4L60 automatische versnellingsbak met vier versnellingen, geleend van de Corvette, zorgde de 280 pk sterke opgevoerde zes ervoor dat de Syclone in slechts 4,6 seconden van 0 naar 60 mijl per uur accelereerde en de kwart mijl in een lage 13-seconde aflegde.

In september 1991 was Car and Driver zo onder de indruk van de prestaties van de Syclone dat ze hem uittrokken tegen een gloednieuwe Ferrari 348ts van $122.000. Verbazingwekkend genoeg versloeg de 25.000 dollar kostende pick-up de Italiaanse supercar in zowel de kwartmijl- als de acceleratietest.

Na 2.995 exemplaren te hebben geproduceerd in 1991, werd de Syclone al na één jaar uit productie genomen. Hoewel het misschien een verkoopflop was, heeft de in beperkte oplage geproduceerde pick-up sindsdien de aandacht getrokken van autoliefhebbers en verzamelaars. Hoewel de Ford Lighting en Dodge Ram SRT-10 sport trucks zijn gekomen en gegaan, was geen van beide in staat om de Syclone’s herculische zero-to-60 tijd te evenaren.

Visueel lijkt de Syclone niets meer dan een zwarte Sonoma met een verlaagde rijhoogte, plastic grondeffecten en 16-inch aluminium wielen. Maar de bescheiden styling maakt de truck misschien nog wel aantrekkelijker. Voor iedereen, behalve degenen die weten van zijn legendarische prestaties, zal de Syclone voor altijd de ultieme sleeper zijn.

Liefhebbers van klassiekers? Het is altijd wel ergens Throwback Thursday.