GoodTherapy

• mei 15, 2015

Dank je voor je zeer eerlijke vraag. Dit is uiteraard een gevoelig onderwerp. Maar je zou moed kunnen putten uit het feit dat het helemaal niet zo’n ongewoon probleem is onder koppels.

In dit geval klinkt het alsof je veel respect hebt voor je vrouw, maar dat er iets is dat jullie in de weg staat om te genieten van lichamelijke intimiteit. Het klinkt ook alsof je worstelt met de “double whammy” van je slecht voelen over je gevoelens over seks. Met andere woorden, je hebt een probleem en vervolgens slechte gevoelens over het probleem. Probeer jezelf in ieder geval een pauze te gunnen met dat laatste. Het klinkt niet alsof je onaardig of egoïstisch wilt zijn. Het klinkt wel alsof er een onbewuste belemmering is om te genieten van de nabijheid van je vrouw, van wie je duidelijk veel houdt.

Je zegt dat ze fysiek niet je “type” is, maar zegt ook dat wat betreft seksuele voorkeuren, wat zij lekker vindt verschilt van wat jij lekker vindt. De details doen er voor ons doel hier niet toe. Waar het om gaat is dat wat zij leuk vindt, niet jouw smaak is. Nogmaals, dit gebeurt vaak bij getrouwde stellen, die een verschil ontdekken in seksuele voorkeuren of verlangens (of niveau van intensiteit, enz.) en zich dan vast voelen zitten in hoe deze verschillen te verzoenen, die voor elke partner een heel andere betekenis kunnen hebben. Wat voor de een spannend of opwindend is, kan voor de ander beangstigend of vervreemdend zijn, enzovoort.

De eerste vraag die bij me opkwam, heeft te maken met het moment waarop je ontdekt dat zij niet jouw type is, ook al hou je duidelijk van haar en wil je bij haar zijn. Wist je dit al voor het huwelijk? Laten we zeggen van wel. Dit zou voor mij kunnen betekenen dat (1) er andere kwaliteiten aan haar zijn die u in haar aantrokken en goedmaakten wat er seksueel aan ontbreekt, en/of (2) de seksuele aantrekkingsfactor werd gescheiden of geminimaliseerd in uw beslissing om te trouwen.

Ik zou nieuwsgierig zijn naar de onderliggende beweegredenen hier. De algemene toon van je vraag suggereert dat misschien je grootste worsteling ligt bij (ik gok) schuld of schaamte die je voelt omdat je haar seksueel teleurstelt, in plaats van je eigen tekort aan bevrediging. Zij lijkt seks te initiëren, is hoe ik dit interpreteer, terwijl jij blij bent het gewoon te laten gaan.

Als ik je therapeut was, zou ik empathisch willen onderzoeken of seksuele compatibiliteit een probleem was voor het huwelijk, en wat je beweegredenen waren om naar andere factoren te zoeken om verder te gaan met het huwelijk. Ik zou nog nieuwsgieriger zijn om te begrijpen wat seks vandaag de dag voor u betekent.

Is het mogelijk dat, zoals bij veel jonge mannen, seks in eerdere relaties te belangrijk was, zodat je bewust hebt besloten om seksuele aantrekkelijkheid of compatibiliteit bij deze relatie op de lange baan te schuiven? Dat te veel nadruk op seks (of iets anders aan jou) haar zou kunnen afschrikken? Compenseert u dat in het huwelijk met het gebruik van pornografie of andere zelfbevredigende methoden? (Zo ja, wat zou er gebeuren als u een pauze nam? Zou seks met uw vrouw haalbaarder of verleidelijker worden?) Worstelde of worstelt u met seksuele onzekerheden, zoals veel mensen doen (maar waar ze niet graag over praten), waardoor seksualiteit moeilijk of angstwekkend is, zelfs emotioneel gevaarlijk?

Als ik uw therapeut was, zou ik empathisch willen onderzoeken of seksuele compatibiliteit een probleem was vóór het huwelijk, en wat uw beweegredenen waren om naar andere factoren te zoeken om verder te gaan met het huwelijk. Ik zou nog nieuwsgieriger zijn om te begrijpen wat seks vandaag voor jullie betekent. Was er misschien sprake van schuldgevoelens over het feit dat seks vroeger een prioriteit was, of van schuldgevoelens of schaamte over seksueel genot? Soms willen mannen zo graag respectvol met vrouwen omgaan dat ze hun eigen verlangens en wensen veel minder belangrijk maken, uit angst een “varken” te zijn (wat meestal betekent dat ze dat niet zijn). Ze kunnen zich schamen voor hun seksuele interesses. Of ze hebben een gewoonte met porno ontwikkeld (dit geldt misschien niet voor jou) waar ze zich voor schamen. Nogmaals, u bent degene die een orgasme faket, zodat, vermoed ik, uw vrouw niet teleurgesteld of ongelukkig zal zijn.

Ik vraag me, met andere woorden, af hoe het zit met uw seksuele plezier en geluk, dat van wat ik heb begrepen niet zo belangrijk is als de andere factoren die u gek maken op uw gal. Als dat zo is, waarom? Misschien zou jouw plezier haar ook gelukkig maken. Begrijpt ze dat haar voorkeuren, de dingen die zij graag in bed doet en jij niet, het gewoon niet doen voor jou? Het kan nuttig zijn om te onderzoeken wat het is dat je niet leuk vindt aan deze voorkeuren. Is het dat zij ze initieert? Is er iets emotioneel of symbolisch ongemakkelijks aan? Is seks emotioneel te riskant omdat je op verschillende manieren “naakt” wordt (niet alleen letterlijk)? Een simplistisch voorbeeld: Een man met een overmatig controlerende moeder kan bang zijn om een vrouw te vaak of te krachtig de seksuele dans te laten leiden, zelfs als het voor haar niet zo vaak of krachtig lijkt; dit zijn het soort verschillen die zachtjes en gevoelig samen onderzocht en wederzijds begrepen moeten worden.

Elk van ons maakt specifieke betekenissen van seks; voor sommigen kan het een kans zijn om gevoelens en passies te uiten die niet verbaal gezegd kunnen worden, buiten de slaapkamer. Sommigen houden van duistere of ruigere seks, een manier om delen van zichzelf uit te drukken waarvan ze het gevoel hebben dat ze er anders niet “uitkomen” (om uiteenlopende redenen). Sommige assertieve mensen willen graag onderdaniger zijn (of assertief blijven) in bed, en vice versa. Onze keuzes zijn er in zoveel verschillende vormen en kleuren, keuzes die voor een partner heel verschillende dingen kunnen betekenen. Wat voor de een verleidelijk is, kan voor de ander bedreigend zijn, wat tot misverstanden en gekwetste gevoelens kan leiden als er niet op een empathische manier naar wordt gekeken.

Voor mij is het belangrijkste dat je een manier vindt om dit – na je eigen zelfonderzoek en reflectie waarschijnlijk – met je vrouw te communiceren, om te voorkomen dat je wrok, angst of andere emotionele afstandelijkheid opbouwt. Ik zou ook kunnen kijken of er andere gewoonten of methoden van zelfzorg zijn die afstand tussen u en haar scheppen. Misschien kunt u zelfs een relatietherapeut zoeken om hierbij te helpen; zelfs een paar sessies kunnen al helpen bij de communicatie en compromissen die op dit gebied nodig zijn, zoals bij zoveel andere dingen.

Het klinkt alsof u heel veel om uw vrouw geeft, wat ik ontroerend vond. Ik kan me alleen maar voorstellen dat ze net zo geraakt zal zijn door uw oprechte poging om uw band met haar te behouden of zelfs verder uit te bouwen, want ze betekent duidelijk heel veel voor u. And just because we have a problem doesn’t mean we are a problem.

Thanks for writing in.

Sincerely,
Darren