Groei van de voorsteden

Veranderingen in het land

Naarmate de voorsteden groeiden, werd er meer en meer land ontwikkeld, wegen werden aangelegd, wetlands werden drooggelegd, akkers werden verhard, en huizen werden gebouwd. Al deze veranderingen in het landschap leidden tot een afname van de aantallen van sommige wilde diersoorten. Maar de ontwikkeling van landbouwgrond en bossen voor voorsteden leidde ook tot tuinen, vogelvoederplaatsen, gazons, struiken, bomen, vuilnisbakken, en fastfoodrestaurants met vuilniscontainers vol oud voedsel! Sommige soorten konden zich beter aanpassen aan deze veranderingen in hun leefomgeving en hun aantallen zijn gelijk gebleven en in sommige gevallen toegenomen.

Deer in the ‘Burbs

Het aantal witstaartherten is in New Hampshire sinds de 19e eeuw zelfs geëxplodeerd. Er wordt geschat dat er minder dan 5.000 witstaartherten in New Hampshire waren in het midden van de 18e eeuw. Vandaag de dag bedraagt de hertenpopulatie in de staat meer dan 75.000. Deze groei van de hertenpopulatie is gedeeltelijk toe te schrijven aan de overgang van landbouwgrond naar bosgrond en de ontwikkeling van landbouwgrond voor de ontwikkeling van voorsteden.
Hittestaartherten eten plantaardig materiaal dat ze op of nabij de bosbodem vinden. Gezonde hertenpopulaties hebben planten met een nieuwe groei en een goede voedingswaarde nodig. In een ongestoord bos kunnen maar een beperkt aantal herten genoeg voedsel vinden om te overleven en de hertenpopulaties passen zich op natuurlijke wijze aan aan wat de habitat kan ondersteunen.
Wanneer land wordt vrijgemaakt of uitgedund voor ontwikkeling en bomen worden gekapt, opent dit het bladerdak. Hierdoor komt meer zonlicht binnen en kunnen nieuwe planten groeien, zodat herten kunnen snoepen van verse planten. Huizen in de buitenwijken hebben vaak tuinen, struiken en bomen die nog meer voedsel voor herten opleveren. Met al dit beschikbare voedsel en het ontbreken van natuurlijke roofdieren of jacht, kunnen hertenpopulaties in de buitenwijken te snel groeien en problemen veroorzaken voor zowel de mensen als de herten.
De herten in de buitenwijken kunnen aan ondervoeding lijden omdat de planten die ze eten niet de juiste voedingsstoffen leveren. Ziekten kunnen zich ook sneller verspreiden in grote populaties. Een toename van de hertenpopulatie in voorsteden leidt ook tot meer ongelukken met herten en auto’s, schade aan tuinen en gazons en een grotere blootstelling van mensen aan de ziekte van Lyme.