Het echte probleem met ‘roze Viagra’

“Ik haat het om mezelf ‘op te moeten winden’ om het te doen,” zei een andere deelneemster, “Het geeft me een gebroken gevoel.”

Net als veel vrouwen werd de twee flibanserin proefkonijnen geleerd te geloven dat als ze geen ‘hunkering’-gevoel ervaren, er wel iets mis met ze moet zijn. Maar dat is gewoon niet waar.

Onderzoek van de afgelopen 20 jaar heeft uitgewezen dat er een andere, volkomen legitieme manier is om begeerte te ervaren. Het wordt responsief verlangen genoemd, omdat het ontstaat in reactie op genot, terwijl spontaan verlangen ontstaat in afwachting van genot.

Seksttherapeute Christine Hyde leert haar cliënten over responsief verlangen met deze analogie:

Voorstellend: je accepteert de uitnodiging van een vriend voor een feestje, en als het feestje nadert denk je: “We moeten een oppas zoeken, er zal zo veel verkeer zijn,” en je wilt niet gaan. Maar omdat je het je vriend beloofd hebt, ga je toch. En je hebt een geweldige tijd op het feest! Als je plezier hebt op het feest, doe je het goed, zegt Hyde.

Spontaan verlangen is geen essentieel onderdeel van seksueel welzijn. Plezier is een essentieel onderdeel – plezier hebben op het feest – en wat het onderzoek ons vertelt is dat responsief verlangen niet wordt geassocieerd met opwindingsproblemen, problemen met orgasme of enige andere disfunctie.

De meeste mensen ervaren zowel spontaan als responsief verlangen op verschillende momenten in hun leven, hoewel onderzoekers geen universeel geaccepteerde cijfers hebben van hoeveel mensen een van beide ervaren. Responsief verlangen is niet slechter dan spontaan verlangen, het is gewoon anders.

Toch lijkt Sprout, het bedrijf dat eigenaar was van flibanserin ten tijde van de goedkeuring, zich schokkend genoeg niet te realiseren dat een beetje “opwinden” volkomen normaal is, en dat het – daarom – gezonde vrouwen heeft behandeld.

Tijdens een hoorzitting van de FDA vroeg een panellid waarom vrouwen in het onderzoek gemiddeld twee of drie “seksueel bevredigende gebeurtenissen” per maand hadden voordat het onderzoek begon. Als ze geen verlangen hadden, vroeg het panellid, waarom hadden ze dan seks? Een Sprout-presentator antwoordde: “Als ze eenmaal bezig zijn, is het plezierig.”

Dat is een keurige definitie van responsief verlangen.

Uit de analyse van de gegevens door de FDA bleek dat slechts ongeveer 10% van de deelnemers aan het onderzoek die flibanserin gebruikten, “ten minste minimale verbetering” ondervonden, terwijl de overige 90% helemaal niets ondervonden.

Dit is een medicijn met zulke potentieel ernstige bijwerkingen dat de FDA speciale training en certificering eist voordat artsen het mogen voorschrijven.

En de “aandoening” die ermee wordt behandeld (of in 90% van de gevallen niet wordt behandeld) is helemaal geen aandoening maar een normale, gezonde variatie in de menselijke seksuele respons.

De farmaceutische industrie heeft miljoenen – miljarden? – miljarden dollars op ons allemaal, inclusief onze artsen, door de wetenschap van de 21e eeuw te negeren en terug te grijpen op een model van seksueel verlangen dat in 1977 nog heel zinnig was. Ik denk dat vrouwen beter verdienen.

Emily Nagoski heeft een doctoraat in gezondheidsgedrag met een doctorale concentratie in menselijke seksualiteit van de Indiana University. Ze is de auteur van “Come As You Are: The Surprising New Science That Will Transform Your Sex Life.”

Volg de Opinierubriek op Twitter @latimesopinion en Facebook