Het tijdperk van eenvoudige recycling kan ten einde lopen

Voor degenen onder ons die het grootste deel van hun leven hebben doorgebracht met het zorgvuldig scheiden van plastic, glas, papier en metaal, is recycling via één enkele stroom gemakkelijk om van te houden. We hoeven ons niet langer in te spannen. Voorbij is de strijd om twee, drie, vier of zelfs vijf verschillende zakken op te slaan onder het aanrecht. Gooi gewoon alles in één afvalcontainer, breng het rijkelijk op smaak met hoop en dromen, en lever het in bij uw plaatselijke vuilnisman. Wat is een betere manier om de planeet te redden?

Maar u ziet waar dit heen gaat.

Amerikanen houden van gemakkelijke recycling, maar gemakkelijke recycling houdt steeds minder van ons. Afvaldeskundigen noemen het systeem waarbij alle recyclebare materialen in één bak worden gegooid “recycling via één enkele stroom”. Het is populair. Maar de kosten-batenanalyse is veranderd. Het voordeel – meer deelname en dus meer materiaal dat voor recycling wordt aangeboden – kan zijn ingehaald door de kosten – onrecyclebare recyclebare materialen. Volgens de National Waste and Recycling Association, een handelsgroep, is gemiddeld ongeveer 25% van de spullen die we proberen te recyclen te besmet om ergens anders heen te gaan dan naar de stortplaats. Nog maar tien jaar geleden lag het vervuilingspercentage dichter bij de 7%, aldus de vereniging. En dat probleem is het afgelopen jaar alleen maar groter geworden, omdat China is gestopt met het importeren van “vuil” recyclebaar materiaal dat in veel gevallen geen andere afnemer heeft gevonden.

De meeste recyclingprogramma’s in de Verenigde Staten zijn nu single stream. Tussen 2005 en 2014 zijn deze programma’s van 29 procent van de Amerikaanse gemeenschappen naar 80 procent gegaan, volgens een onderzoek uitgevoerd door de American Forest and Paper Association. De populariteit is logisch gezien het feit dat single-stream handig is en een volle 66 procent van de mensen ondervraagd door Harris Poll afgelopen oktober zei dat ze helemaal niet zouden recyclen als het niet gemakkelijk was om te doen.

Sommige deskundigen hebben single stream gecrediteerd met grote toenames in de hoeveelheid gerecycled materiaal. Studies hebben aangetoond dat mensen meer spullen op de stoep zetten om te recyclen als ze een single-sort systeem hebben. En de groei van single-stream recycling houdt gelijke tred met de groei van recycling in het algemeen in dit land.

Maar het houdt ook vrij nauw verband met de torenhoge vervuilingspercentages.

Een deel daarvan is aan ons te wijten, die dingen in de vuilnisbak gooien die daar niet thuishoren of die om te beginnen al in de vuilnisbak hadden gemoeten. “We krijgen veel luiers,” zegt Anne Germain, vice-president van technische en regelgevende zaken bij de National Waste and Recycling Association. Er zijn ook elektronica en batterijen, plastic boodschappentassen en kerstverlichting – die allemaal kunnen worden gerecycled, maar alleen door middel van speciale drop-off programma’s, niet de vuilnisbak langs de kant van de weg. Er zijn perfect recyclebare blikjes en papier bedekt met voedsel, vet of reinigingsvloeistoffen waardoor ze niet meer recyclebaar zijn. Er zijn plastic flessen vol met glazen injectienaalden die openbreken bij de sorteerfaciliteiten als een piñata uit de hel.

Maar sommige van de problemen met vervuilde recycling zijn endemisch voor het proces van single-sort zelf, zei Susan Collins, uitvoerend directeur van het non-profit Container Recycling Institute. “De vrachtwagens zijn constant aan het verdichten, de materialen tegen elkaar aan het smijten,” zei ze. “Het glas breekt en de scherven komen in het plastic en het papier terecht. Aluminium blikjes en plastic flessen die kapot worden gegooid hebben hetzelfde profiel als papier.”

En dat alles betekent dat de faciliteiten waar je recycling langs de kant van de weg gaat sorteren meer moeite hebben met, nou ja, het sorteren ervan. Deze inrichtingen gebruiken machines om de verschillende soorten materialen van elkaar te scheiden. De machines kunnen soms het verschil niet zien tussen een platgedrukt waterflesje, een goed geplet blikje en een stuk papier. Een op de zes flessen en een op de drie blikjes worden verkeerd gesorteerd en verscheept, vertelde Collins me. En de machines kunnen geen glasscherven uit de vezels van een kartonnen doos halen of piepkleine stukjes papier en plastic uit stapels half gebroken glas peuteren. “Tegen de tijd dat het zogenaamde glas bij de glasverwerkingsfabriek aankomt, is het eigenlijk glas gemengd met 30 tot 50 procent ander spul, wat afval is,” zei Collins.

Er is enig bewijs dat deze vervuiling zo hoog kan zijn dat het uiteindelijk elke toename in het volume van materiaal dat je hebt gekregen door het gemak van enkelvoudige sortering tenietdoet. Een studie uit 2002 vergeleek bijvoorbeeld vijf verschillende methoden van recycling inzameling in de stad St. Paul, Minnesota, met het toenmalige multi-sort systeem van de stad. Single-stream recycling gaf het hoogste verliespercentage in de verwerkingsfase – in wezen de meeste spullen in recyclingbakken die eigenlijk niet konden worden gerecycled. Vergeleken met het bestaande systeem steeg het bruto aantal ton ingezameld materiaal met 20 procent, maar er was een netto afname van 12 procent in ton materiaal dat de sorteerinstallatie verliet voor recycling.

Die studie is oud, en recycling gegevens zijn moeilijk te verkrijgen omdat veel van de relevante informatie niet openbaar wordt gerapporteerd, en de rapporten die we wel hebben zijn over het algemeen niet peer-reviewed. Maar er is ander onderzoek dat het basisconcept ondersteunt dat single-sort systemen genoeg vervuilingsgraad hebben om de winst in deelname mogelijk teniet te doen. Een rapport uit 2004, samengesteld voor de American Forest and Paper Association, stelde vast dat single-stream de netto tonnage uiteindelijk gerecycled papier slechts met 1 tot 3 procentpunten deed toenemen, een kleine winst die gemakkelijk de andere kant op zou kunnen slaan. Ondertussen bleek uit een Brits rapport uit 2008 dat je ruwweg hetzelfde percentage potentieel recyclebare materialen van klanten kunt verzamelen, of je nu een single-stream systeem gebruikt of een systeem dat papierwaren scheidt van containers (dus twee recycling zakken onder de gootsteen, niet vijf). En dat is voordat je rekening houdt met de lagere verontreinigingspercentages die over het algemeen worden aangetroffen in een dual-stream systeem.

Het risico dat verontreinigde recycling de winst in recyclingparticipatie tenietdoet, is de afgelopen vijf tot tien jaar een reëel probleem geworden naarmate single-stream systemen aan populariteit hebben gewonnen, zegt Bernie Lee, een grondstoffenonderzoeksanalist bij het Institute of Scrap Recycling Industries, een handelsassociatie. En meerdere analyses hebben aangetoond dat single-stream systemen ook meer kosten om te exploiteren, vanwege de hogere kosten in verband met sorteren en de lagere waarde van verontreinigde recyclebare materialen wanneer het tijd is om te verkopen.

Dus waarom is het zo populair? “Het is kosteneffectief voor de afvalverwerkers,” zei Lee. Single stream maakt het makkelijker en goedkoper om recycling in te zamelen – je hebt minder personeel nodig om minder vrachtwagens te laten rijden, die efficiënter recyclen en minder brandstof nodig hebben om te rijden. Brent Bell, een vice president bij Waste Management Inc., een nationale recycling vervoerder, is het daarmee eens. Andere deskundigen vertelden me zelfs dat de lagere inzamelingskosten bedrijven als Waste Management in sommige gevallen zelfs in staat stelden om gemeenten te betalen voor het wegbrengen van de recycling, in plaats van andersom.

Maar dit soort voordelen was afhankelijk van de vraag of er een plek was waar recyclingbedrijven en sorteerders gesorteerd materiaal dat nog steeds een hoog verontreinigingspercentage had, gemakkelijk konden verkopen. Vroeger was dat China, maar dat veranderde afgelopen januari toen China zijn normen verhoogde en sommige soorten materiaal helemaal niet meer accepteerde. Andere landen hebben een deel van de achterstand ingehaald, vertelde Lee me. Maar ongeveer de helft van de recycling die China vroeger kocht, heeft nu geen koper meer. “

Deel van wat recycling via één enkele stroom zo’n goede deal maakte, was de Chinese markt voor vervuilde recycling. Nu dat niet meer het geval is, belanden meer potentieel recyclebare artikelen in de prullenbak en is het economische plaatje veranderd. Zelfs Waste Management, waarvan Bell me vertelde dat het andere kopers kon vinden voor alles wat het ooit aan China verkocht, is zijn praktijken aan het veranderen. In 2008 tekende de stad Lake Worth, Florida, een contract met Waste Management waarbij de stad $10 per ton ingezamelde single-stream recycling kreeg. In 2018, toen het contract moest worden vernieuwd, zouden de voorwaarden zijn veranderd en zou de stad Waste Management 85 dollar per ton gaan betalen. De stad koos ervoor om over te stappen op een dual-stream systeem dat wordt beheerd door de county.

En Lake Worth is niet de enige. Verscheidene andere gemeenten zijn het afgelopen jaar overgestapt op een gescheiden inzamelsysteem, althans gedeeltelijk in reactie op de economische veranderingen als gevolg van de Chinese regelgeving. Andere gemeenten hebben het toezicht op wat er in de vuilnisbakken achterblijft verscherpt – en hebben boetes ingesteld voor mensen die de regels overtreden.

Enkele vuilnisbak is niet de enige oorzaak van de hogere vervuilingspercentages. Nieuwe soorten plastic die de recyclingmachines verstoppen spelen ook een rol, aldus Lee, net als onze liefde voor Amazon – en de daaruit voortvloeiende toename van gerecyclede kartonnen dozen die zijn vervuild met verschillende tapes, lijmen en inkten. Maar het is een grote factor. En nu China niet langer inkoopt – en andere landen soortgelijke beperkingen overwegen – zullen we onze recycling schoner moeten maken. Dat betekent ofwel minder recycling via één enkele stroom ofwel meer publieksvoorlichting en een strenger gebruik van systemen met één enkele stroom. Hoe dan ook, je kunt verwachten dat recycling op zijn minst een beetje minder handig wordt.