Hibiscus

Hibiscus omvat een zeer grote verscheidenheid aan planten die niet alleen voor hun sierbloemen worden gekweekt, maar ook als groente en vezelgewas. Sommige zijn meerjarige winterharde planten, andere zijn eenjarigen, heesters of tropische planten. Dit informatieblad behandelt meerjarige en eenjarige hibiscussen, en nauw verwante planten die in Zuid-Carolina vaak voor sierdoeleinden worden geteeld.

Perennial Hibiscus

Volwassen hoogte/spreiding: Hoewel dwergvariëteiten soms maar 2 tot 3 meter hoog worden, kunnen veel variëteiten en soorten, eenmaal gevestigd, elk groeiseizoen een hoogte van 2 meter of meer bereiken. Jonge planten zijn over het algemeen smaller dan ze hoog zijn, maar volwassen pollen zijn vaak even breed als hun hoogte.

Groeisnelheid: Meerjarige hibiscussen worden meestal binnen twee of drie jaar volwassen en bereiken die hoogte elk jaar opnieuw. De beste groei vindt plaats als de planten voldoende vocht hebben. Veel winterharde hibiscussen kunnen het eerste jaar al bloeien uit zaad dat in het vroege voorjaar is gezaaid.

Ornamentele kenmerken: Hibiscussen worden vooral gekweekt voor hun opvallend mooie en vaak verbazingwekkend grote bloemen. Het gebladerte van veel Hibiscus is ook opvallend en opvallend, maar valt minder op omdat de bloesems in het midden en het eind van de zomer zo prominent aanwezig zijn. Hibiscussen geven een gedurfd, tropisch effect aan een tuin. Ze zijn ook zeer aantrekkelijk voor vlinders en kolibries.

Kweek: Veel van de meerjarige hibiscussen zijn inheems in South Carolina en het zuidoosten van de VS. Ze geven de voorkeur aan een zonnige standplaats en goed gedraineerde grond met veel organisch materiaal. Deze omstandigheden resulteren in de meest krachtige groei. Hibiscus kunnen lichte schaduw en minder gewenste grond verdragen, maar hun groeikracht en bloei zullen afnemen. Voor een uitbundige bloei is veel water nodig. Geef de planten diep en grondig water, maar laat bij gevestigde planten enige tijd tussen de gietbeurten. Pas geplante hibiscussen moeten vaker worden bewaterd, net als andere pas geplante vaste planten. Sommige soorten en variëteiten verdragen zelfs permanent vochtige grond en overstromingen.

Hibiscussen van grote hoogte moeten op een plaats staan waar ze niet aan sterke wind worden blootgesteld, om te voorkomen dat de lange stengels afbreken. Stengels die breken kunnen worden ingekort en nieuwe zijscheuten zullen groeien en meer bloemen produceren.

Om herbloei aan te moedigen, verwijdert u oude bloemen voordat ze zaadhoofden vormen of snoeit u planten met een derde terug nadat een bloeiperiode is afgelopen.

Perenniale hibiscus vriest elke winter in alle delen van South Carolina, behalve in de warmste, tot op de grond terug. Oude stengels kunnen dan tot de grond worden teruggesnoeid. Nieuwe scheuten verschijnen tegen het midden van de lente.

Vermeerdering: Hibiscus zijn gemakkelijk te vermeerderen door verschillende methoden, waardoor ze een veel voorkomende doorgeefplant zijn, vooral omdat sommige populaire soorten, zoals Confederate Rose, moeilijk te vinden kunnen zijn in winkels.

Stekken: Stekken kunnen worden beworteld op elk moment dat nieuwe groei beschikbaar is, hoewel beworteling meestal het snelst is in het voorjaar. Begin met potlooddikke, vijf tot zes centimeter lange stekken van stevige nieuwe groei. Strip de onderste bladeren eraf en steek de stek in een mengsel van drie delen zand en een deel turf. De wortels moeten zich binnen vier tot vijf weken vormen. Als de wortels eenmaal gevormd zijn, kunnen de planten in een grotere pot worden overgezet of op een vaste plaats worden uitgeplant.

Zaden: Zaden kunnen binnenshuis worden gezaaid 12 weken voor de laatste voorjaarsvorst. Laat de zaden voor het zaaien een uur weken in zeer warm water. Zaad kan ook buiten worden gezaaid na de laatste verwachte vorstdatum of vers zaad kan in de herfst worden gezaaid. Verzamel zaad voor de herfstzaai zodra de papierachtige zaadcapsules bruin worden en beginnen te splijten. Planten bloeien vaak uit zaad in hun eerste jaar en zullen zichzelf vaak uitzaaien in geschikte bodemomstandigheden.

Verdelen: Meerjarige hibiscus kan in het voorjaar worden gedeeld. Wees voorzichtig met de zachte nieuwe scheuten. Ze verdragen meestal geen deling of verplanting in de herfst.

Problemen: Bladvlekken kunnen door verschillende schimmels worden veroorzaakt. In de meeste gevallen is het opruimen van plantenresten en het verwijderen van geïnfecteerde bladeren voldoende om ze te bestrijden. Zuidelijke stengelziekte kan op hibiscus voorkomen. Om bacterievuur te helpen voorkomen, mag mulch de stengels niet raken.

Insectenplagen van hibiscus zijn bladluizen, witte vliegen en Japanse kevers.

Soorten & Cultivars

Scarlet Swamp Hibiscus (Hibiscus coccineus): Deze inheemse hibiscus uit het zuidoosten is ook wel bekend als Texas Star. De zes tot acht inch grote bloemen zijn schitterend rood, met bloemblaadjes die meer gescheiden zijn dan die van andere hibiscussen, waardoor de bloesem er stervormig uitziet. Afzonderlijke bloemen blijven slechts een dag, maar nieuwe bloemen openen gedurende de zomer en de herfst. De bladeren zijn diep verdeeld in smalle, getande, vingervormige lobben. Deze plant wordt vaak van tuinier op tuinier doorgegeven.

Gewortelde planten groeien elk groeiseizoen tot een meter hoog. De planten sterven in de winter af tot de grond en komen in het voorjaar weer uit.

Scarlet swamp hibiscus geeft de voorkeur aan volle zon en vochtige grond. Deze hibiscus komt van nature voor in moerassen, moerassen en sloten en verdraagt zelfs enige overstroming, hoewel hij ook in gewone tuingrond goed gedijt.

Planten in het voorjaar verdelen. Planten zaaien zichzelf vaak uit zaden die in de herfst zijn geproduceerd.

Roosjeskruid (Hibiscus moscheutos): Rozenboompje is inheems in moerassige gebieden in het zuidoosten. Het is uitgebreid veredeld en is de ouder van een aantal populaire hibiscushybriden, vaak aangeduid als dinerbord hibiscus vanwege de grote omvang van hun bloemen. De grote, snelgroeiende planten bloeien van augustus tot oktober. Afzonderlijke bloemen duren slechts een dag, maar elke plant kan pronken met meerdere 10 tot 12 inch grote bloemen tegelijk.

Teel rozenmallows in rijke, goed gedraineerde grond met volle zon voor de beste resultaten. Knip aan het eind van de herfst de oude stengels terug tot 15 tot 15 cm boven de grond.

Vermeerdering is mogelijk uit zaad, stekken en worteldeling. Rozenboompjes bloeien het eerste jaar uit zaad als ze heel vroeg in het voorjaar worden geplant. Favoriete cultivars kunnen tijdens het groeiseizoen door stekken worden beworteld.

Cultivars

• ‘Anne Arundel’ heeft roze bloemen, negen centimeter in diameter, op planten van 1,5 meter hoog.
• ‘Disco Belle Mix’ bloemkleuren variëren van wit tot donkerrood. Afzonderlijke kleuren zijn beschikbaar. De bloemen kunnen een doorsnede van 10 inch bereiken en de planten zijn ongeveer 1,5 m hoog.
• ‘Kopper King’ is uniek vanwege zijn koperrode diep ingesneden bladeren. De 12 inch brede bloemen zijn lichtroze tot wit met een bordeaux hart. Wellicht niet volledig winterhard in de upstate.
• ‘Lady Baltimore’ is een populaire oude variëteit met roze bloemen met een rood hart. De planten worden 1,80 m hoog en hebben diep ingesneden donkergroene bladeren.
• ‘Lord Baltimore’ is een andere oude variëteit met rode bloemen op 1,80 m hoge planten. De bladeren zijn nog donkerder en dieper ingesneden dan die van ‘Lady Baltimore’.
• ‘Moy Grande’ is een nieuwere hybride met extreem grote roosroze bloemen tot 12 inches breed. De planten worden 2,5 m hoog
• ‘Southern Belle Mix’ heeft rode, roze en witte bloemen met een doorsnede tot 2,5 cm. Afzonderlijke bloemkleuren zijn beschikbaar. De planten worden 1,5 m hoog. Turn of the Century’ is een nieuwere
  

  Donkere bladeren van ‘Kopper King’ Hibiscus.
  Foto door Karen Russ, ©2007 HGIC, Clemson Extensionvariety. De bloemen zijn roze met een rood hart. Omdat de bloemblaadjes aan één kant dieper gekleurd zijn, hebben de bloesems een pinwheel-effect. De planten worden zes tot acht meter hoog.

Confederate Roses (Hibiscus mutabilis): Deze grote struiken groeien als zeer hoge vaste planten in het grootste deel van de staat. Aan de kust zullen ze uitlopen op oude stengels, maar in de meeste gebieden zullen de toppen afsterven en zal de plant elk voorjaar opnieuw uitgroeien vanaf de basis. Vreemd genoeg zijn confederale rozen niet inheems in het zuiden, maar komen ze uit China. Ze gedijen in het zuiden overal waar ze de tijd hebben om hun zeer late bloemen te openen voor de herfstvorst. Deze soort is een populaire passalong plant.

Hoogte varieert van ongeveer acht meter in de upstate tot maximaal 15 meter aan de kust.

Er zijn verschillende kleurvormen, waaronder een die Blood on the Rose wordt genoemd, die wit opent en verandert in een diep roze dat bijna rood is tegen de tweede dag na opening. Een dubbel roze type is ook gebruikelijk, maar dubbel wit, en enkel roze en wit worden ook gezien. De vier tot

Zesn-inch brede bloemen openen in september of oktober. De Confederate Rose is al voor de bloei een opvallende bladplant, met grote, zachte, grijsgroene bladeren.

Confederate Roses worden vaak geworteld in vochtig zand tijdens winterstekken die in de herfst worden genomen. Stekken van 12 tot 18 cm lang zijn zeer gemakkelijk te bewortelen in een emmer met vochtig zand, bewaard in een koele, maar niet vriezende ruimte zoals een garage gedurende de winter. Stekken die in het voorjaar worden genomen, kunnen nog meer succes hebben.

Grote Rozenboompje (Hibiscus grandiflorus): Grote, viltige grijze bladeren op acht voet lange stengels, getopt met 10 inch brede, lichtroze bloemen in de late zomer. Net als die van de scharlakenrode moerashibiscus, overlappen de bloemblaadjes elkaar niet. Hij komt van nature voor in brakke wetlands in het zuidoosten en kan worden gekweekt op plaatsen waar andere planten bezwijken onder de zoute grond.

Eenjarige hibiscus

De twee hibiscussen die het meest als eenjarige worden gekweekt, zijn geen echte eenjarigen, maar tropische struiken die het buiten goed doen in de hete zomers in South Carolina. Ze worden gekweekt als containerplanten.

Chinese Hibiscus (Hibiscus rosa-sinensis): Deze tropische heester die in de zomer vaak buiten wordt gekweekt en in de winter als kamerplant. Hij is in geen enkel deel van South Carolina winterhard, maar kan voor de winter naar een lichte, zonovergoten plaats worden gebracht en elk voorjaar worden uitgeplant. Chinese hibiscus is ideaal als seizoensgebonden containerplant.

De bloemen zijn verkrijgbaar in vele kleuren, variërend door het hele spectrum behalve blauw. De gele, abrikooskleurige en oranje variëteiten bieden kleuren die men bij winterharde meerjarige hibiscussen niet ziet. De bloemen zijn meestal vier tot acht centimeter breed, en kunnen enkel of dubbel zijn.

Verplaats Chinese hibiscus naar buiten als alle gevaar voor vorst geweken is. Zorg ervoor dat de planten geleidelijk wennen aan het grotere licht en de lagere temperaturen buiten. Ze geven de voorkeur aan rijke, goed gedraineerde grond met veel organisch materiaal, in de volle zon of lichte schaduw in de namiddag. Geef de planten tijdens het groeiseizoen vrij water en bemest ze om de acht weken met een meststof die in de loop van de tijd vrijkomt of om de twee weken met een in water oplosbare meststof. Om volwassen planten krachtig te laten groeien, snoeit u in het voorjaar het oude hout met ongeveer een derde terug.

Breng Chinese hibiscus binnen wanneer de nachttemperaturen dalen tot onder de 50 graden F.

Red Leaf Hibiscus (Hibiscus acetosella): De meest voorkomende cultivar is ‘Red Shield’. Deze hibiscus is een tropische struik, die als eenjarige wordt gekweekt vanwege de schoonheid van zijn diep bordeauxrode, esdoornachtige bladeren. Hij kan tegen het eind van de zomer wel anderhalve meter hoog worden. De paarse bloemen kunnen laat in het groeiseizoen verschijnen. Buiten planten na gevaar voor voorjaarsvorst, in de volle zon op goed doorlatende, vochtige tuingrond. Vermeerdering gebeurt hoofdzakelijk door zaad dat in het voorjaar wordt geplant.

Bloem van een uur (Hibiscus trionum): Deze echte eenjarige is meer een curiositeit dan een echte sierplant. Hij wordt ongeveer twee meter hoog, met twee centimeter brede, witte tot lichtgele bloemen met een donker hart. De bloemen sluiten in de schaduw en bloeien meestal maar een fractie van een dag. Hij kan gemakkelijk uit zaad worden gekweekt, en zaait zichzelf uit en komt elk jaar terug, soms tot het punt dat hij onkruid wordt.

Gerelateerde planten

Er zijn veel sierplanten die nauw verwant zijn aan hibiscus en er ook zo uitzien. Hiertoe behoren stokrozen (Alcea), mallows (Malva- en Kosteletzkya-soorten) en okra’s (Abelmoschus esculentus).

Hollyhock (Alcea rosea): stokrozen zijn een van de populairste ouderwetse cottagetuinbloemen, met een kenmerkende rechtopstaande zuil van grote, felgekleurde bloemen gedurende een paar korte weken in de zomer. Stokrozen zijn tweejarig, met jonge planten die uit zaad verschijnen in de late zomer of herfst en de volgende zomer bloeien.

De planten worden meestal drie tot zes meter hoog, maar acht voet hoge reuzen zijn niet ongewoon, vooral als ze worden geteeld in rijke, goed gedraineerde grond met voldoende vocht. De bloemen variëren van drie tot vijf centimeter breed, en zijn verkrijgbaar in een volledig spectrum van kleuren.

Hollyhock roest is het grootste probleem waar deze planten mee te maken hebben. Het verwijderen van geïnfecteerde bladeren en het opruimen van oude plantenresten helpt voorkomen dat sporen die in de winter blijven hangen, de planten van het volgende jaar aantasten. Nieuwere variëteiten zijn minder gevoelig voor roest.

Plant stokrozen uit zaad of planten in de nazomer of herfst. Als u uw eigen verzamelde zaad gebruikt, zaai het dan zodra het rijp is.

Seashore Mallow (Kosteletzkya virginica): Deze overblijvende hibiscus is inheems in zoute of brakke moerassen langs de hele oostkust. Het is een nuttige plant in de buurt van het strand, maar gedijt ook in gewone tuingrond als hij voldoende wordt geïrrigeerd.

Kleine, 2½ inch brede lavendelroze bloesems verschijnen in overvloed van juni tot oktober. De variëteit ‘Immaculate’ draagt zuiver witte bloemen. De planten worden, afhankelijk van de hoeveelheid vocht in de grond, drie tot zes meter hoog.

Gemeenschappelijke balsemien (Malva sylvestris): Deze plant gedraagt zich in het zuidoosten over het algemeen als een tweejarige, waarbij jonge planten in de nazomer of herfst uit zaad verschijnen en de volgende zomer bloeien. Hij lijkt veel op een miniatuur stokroos met 1½ tot 2 inch grote bloemen in paarse of lavendelkleurige tinten. De planten zijn variabel in hoogte en kunnen tussen de 2 en 5 meter hoog worden. Veel variëteiten zijn verkrijgbaar uit zaad. De meest voorkomende is ‘Zebrinus’, met paars-wit gestreepte bloemblaadjes. Boerenzwaluw komt oorspronkelijk uit Europa, maar is in grote delen van de VS ingeburgerd geraakt. Hij zaait zichzelf gemakkelijk uit. De planten doen het het best in de Piedmont, en geven de voorkeur aan volle zon, en goede tuingrond.

Turk’s Cap (Malvaviscus arboreus): Deze vaste plant wordt gekweekt vanwege de constante bloei die op een Turkse tulband lijkt. De helderrode, drie centimeter lange hibiscusachtige bloemen gaan nooit helemaal open. Hij is winterhard in de buurt van de kust in South Carolina, maar kan verder landinwaarts overleven met een dikke, luchtige wintermulch. Turk’s Cap kan gemakkelijk worden geplant van stek of zaad, maar is niet vaak te vinden in kwekerijen. Hij wordt meestal doorgegeven van tuinier op tuinier.

Okra (Abelmoschus esculentus): Okra is een verrassende (voor iedereen die het niet heeft gekweekt) siergroente. Net als andere familieleden heeft hij een typische, opzichtige hibiscusachtige bloem – lichtgeel met een donker bordeauxrood hart. De paars gebladerde variëteiten zijn bijzonder aantrekkelijk als blikvanger of als achtergrond in bloemborders. Okra’s zijn eenjarig en worden geteeld uit zaad dat wordt gezaaid nadat de grond in het voorjaar goed is opgewarmd.