Hoe blijf je werken als je het even niet meer ziet zitten

Jezelf motiveren is moeilijk. Ik vergelijk het vaak met een van de heldendaden van de fictieve Duitse held Baron Munchausen: proberen een taak, project of zelfs carrière vol te houden kan soms aanvoelen als jezelf aan je eigen haren uit een moeras trekken. We lijken een natuurlijke afkeer te hebben van volhardende inspanningen die geen enkele hoeveelheid cafeïne of inspirerende posters kan verhelpen.

Maar effectieve zelfmotivatie is een van de belangrijkste dingen die professionals met hoge prestaties onderscheidt van alle anderen. Dus hoe kun je doorzetten, ook als je geen zin hebt?

Motivatie is tot op zekere hoogte persoonlijk. Wat jou op gang brengt, doet dat voor mij misschien niet. En sommige mensen lijken meer doorzettingsvermogen te hebben dan anderen. Maar na 20 jaar onderzoek naar menselijke motivatie hebben mijn team en ik een aantal strategieën geïdentificeerd die voor de meeste mensen lijken te werken – of ze nu proberen af te vallen, te sparen voor hun pensioen, of een lang, moeilijk initiatief op het werk willen implementeren. Als u er ooit niet in geslaagd bent een haalbaar doel te bereiken door uitstelgedrag of gebrek aan inzet – en wie van ons heeft dat niet – dan moedig ik u aan om verder te lezen. Deze vier tactieken kunnen je helpen om verder te komen.

Ontwerp doelen, geen klusjes

Er is veel onderzoek gedaan naar het belang van doelen stellen. Studies hebben bijvoorbeeld aangetoond dat wanneer verkopers doelen hebben, ze meer deals sluiten, en dat wanneer individuen zich dagelijks inspannen, de kans groter is dat ze hun fitnessniveau verhogen. Abstracte ambities – zoals “je best doen” – zijn meestal veel minder effectief dan iets concreets, zoals 10 nieuwe klanten per maand binnenhalen of 10.000 stappen per dag zetten. Een eerste algemene regel is dus dat alle doelen die je jezelf stelt of die je afspreekt specifiek moeten zijn.

De doelen moeten ook, waar mogelijk, intrinsieke motivatie oproepen in plaats van extrinsieke. Een activiteit is intrinsiek gemotiveerd als het wordt gezien als zijn eigen doel; het is extrinsiek gemotiveerd als het wordt gezien als het dienen van een aparte, bijbedoeling – het verdienen van je een beloning of zodat u een straf te vermijden. Uit mijn onderzoek blijkt dat intrinsieke motieven prestatie en succes beter voorspellen dan extrinsieke.

Neem goede voornemens voor het nieuwe jaar. We ontdekten dat mensen die begin januari goede voornemens maakten die prettiger waren om na te streven – bijvoorbeeld een yogales of telefoonvrije zaterdagen – een grotere kans hadden dat ze die in maart nog steeds uitvoerden dan mensen die belangrijkere, maar minder leuke doelen kozen. Dit ondanks het voor de hand liggende feit dat aspiraties voor het nieuwe jaar meestal moeilijk te verwezenlijken zijn; als dat niet zo was, zouden ze geen voornemen vereisen!

Als de externe beloning groot genoeg is, houden we ons natuurlijk zelfs aan de meest onaangename taken. Het ondergaan van chemotherapie is een extreem voorbeeld. In een werkcontext blijven veel mensen werken voor het geld, en voelen zich dan “loonslaven”. Maar in dergelijke situaties doen ze meestal het minimum dat nodig is om het doel te bereiken. Extrinsieke motivatie alleen zal ons waarschijnlijk niet helpen om echt uit te blinken.

In een ideale wereld zouden we allemaal op zoek gaan naar werk en werkomgevingen die we leuk vinden en zo onze betrokkenheid hoog houden. Helaas doen mensen dat vaak niet. Uit mijn onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat op de vraag of positieve relaties met collega’s en managers in hun huidige functie van cruciaal belang zijn, de meeste mensen ja zeggen. Maar ze herinneren zich niet dat het moreel op kantoor de sleutel tot succes was in vroegere jobs, en ze voorspellen ook niet dat het in de toekomst belangrijk voor hen zal zijn. Dus als je alleen al denkt aan intrinsieke motivatie bij het kiezen van een baan en het aannemen van projecten, kun je al een heel eind komen in de richting van blijvend succes.

In gevallen waarin dat niet praktisch is – we vinden niet allemaal een baan en krijgen niet allemaal opdrachten die we leuk vinden – is het de kunst om je te richten op de elementen van het werk die je wel leuk vindt. Denk ruim na over hoe het volbrengen van de taak je voldoening kan schenken, bijvoorbeeld door je de kans te geven je vaardigheden te tonen aan de leiders van je bedrijf, belangrijke interne relaties op te bouwen, of waarde te creëren voor klanten. Tenslotte kunt u proberen om de sleur te compenseren met activiteiten die u de moeite waard vindt – luister bijvoorbeeld naar muziek terwijl u die grote achterstand in uw inbox wegwerkt, of doe saaie klusjes met vrienden, familie of uw favoriete collega’s.

Zoek een effectieve beloning

Sommige taken of zelfs stukken van een carrière zijn volledig onzwaar – in dat geval kan het nuttig zijn om externe motivatoren voor uzelf te creëren op de korte tot middellange termijn, vooral als ze een aanvulling zijn op de stimulansen die uw organisatie biedt. Je kunt jezelf bijvoorbeeld een vakantie beloven als je een project afrondt of een cadeau kopen als je afvalt. Maar wees voorzichtig om perverse prikkels te vermijden. Een vergissing is om jezelf te belonen voor de hoeveelheid voltooide taken of voor snelheid, terwijl je eigenlijk geeft om de kwaliteit van de prestaties. Een accountant die zichzelf trakteert op het snel afronden van haar controleprojecten kan zichzelf blootstellen aan fouten, terwijl een verkoper die zich richt op het maximaliseren van de verkoop in plaats van op het herhalen van klanten waarschijnlijk een aantal ongelukkige klanten kan verwachten.

Een andere veel voorkomende valkuil is het kiezen van prikkels die het doel ondermijnen dat je hebt bereikt. Als de beloning voor het afvallen bestaat uit het eten van pizza en taart, zal een dieër waarschijnlijk zijn harde werk ongedaan maken en weer slechte gewoonten aannemen. Als de beloning voor het uitblinken op het werk de ene week is dat je jezelf toestaat om het de volgende week wat rustiger aan te doen, kun je de positieve indruk die je hebt gemaakt teniet doen. Uit onderzoek naar wat psychologen balanceren noemen, blijkt dat het bereiken van een doel mensen soms aanzet om toe te geven aan verleidingen, waardoor ze weer terugvallen.

Daar komt bij dat sommige externe prikkels effectiever zijn dan andere. In experimenten hebben onderzoekers bijvoorbeeld ontdekt dat de meeste mensen harder werken (meer moeite, tijd en geld investeren) om in aanmerking te komen voor een onzekere beloning (zoals 50% kans op $150 of $50) dan voor een zekere beloning (100% kans op $100), misschien omdat de eerste uitdagender en spannender is. Onzekere beloningen zijn op het werk moeilijker in te stellen, maar niet onmogelijk. Je zou een taak kunnen “gamificeren” door twee enveloppen op je bureau te houden – een met een traktatie van grotere waarde – en er willekeurig een uit te kiezen nadat de klus is geklaard.

Finitief kan verliesaversie – de voorkeur van mensen voor het vermijden van verliezen in plaats van het verwerven van gelijkwaardige winsten – ook worden gebruikt om een sterke externe motivator te ontwerpen. In een onderzoek uit 2016 vroegen wetenschappers van de Universiteit van Pennsylvania mensen om zes maanden lang 7.000 stappen per dag te lopen. Sommige deelnemers kregen $ 1,40 betaald voor elke dag dat ze hun doel haalden, terwijl anderen $ 1,40 verloren als ze daar niet in slaagden. De tweede groep haalde hun dagelijkse doel 50% vaker. Online diensten zoals StickK.com stellen gebruikers in staat om een doel te kiezen, zoals “Ik wil stoppen met roken,” en zich dan vast te leggen op een verlies als ze het niet halen:

Vooruitgang

Wanneer mensen naar een doel toewerken, hebben ze meestal een uitbarsting van motivatie in het begin en dan een dip in het midden, waar de kans het grootst is dat ze afhaken. In een onderzoek staken joodse gelovigen bijvoorbeeld eerder een menora aan op de eerste en laatste avond van Chanoeka dan op de andere zes avonden, ook al is het de religieuze traditie om acht dagen achter elkaar kaarsen aan te steken. In een ander experiment sneden deelnemers die bezig waren met een taak om papiervormen te snijden, in het midden van het project meer bochten af dan bij hun eerste en laatste vormen.

Gelukkig genoeg heeft onderzoek verschillende manieren ontdekt om dit patroon te bestrijden. De eerste noem ik “korte middens”. Als je je doel opdeelt in kleinere subdoelen – laten we zeggen, wekelijkse in plaats van driemaandelijkse verkoopdoelen – is er minder tijd om toe te geven aan die vervelende inzinking.

Een tweede strategie is het veranderen van de manier waarop je denkt over de vooruitgang die je hebt geboekt. Als we al vooruitgang hebben geboekt, lijkt het doel binnen handbereik, en zijn we geneigd onze inspanningen te verhogen. Bijvoorbeeld, consumenten in loyaliteitsprogramma’s hebben de neiging om meer uit te geven als ze dichter bij het verdienen van een beloning zijn. Je kunt van die neiging profiteren door te denken dat je startpunt verder in het verleden ligt; misschien begon het project niet toen je voor het eerst actie ondernam, maar toen het voor het eerst werd voorgesteld.

Een andere mentale truc is dat je je concentreert op wat je al hebt gedaan tot halverwege een taak en dan je aandacht richt op wat je nog te doen staat. Uit mijn onderzoek is gebleken dat deze verschuiving in perspectief de motivatie kan verhogen. Bijvoorbeeld, in een frequent-kopers promotie, het benadrukken van voltooide stappen (“je hebt twee van de 10 aankopen voltooid”) verhoogde de aankopen van klanten in het begin, en het benadrukken van ontbrekende stappen (“je bent twee aankopen verwijderd van een gratis beloning”) stimuleerde consumptie naarmate kopers het doel naderden.

Deze tactiek kan zowel werken voor taken die je uit het hoofd doet (zoals het versturen van 40 bedankbriefjes) als voor meer-kwalitatieve doelen (een expert pianist worden). De persoon die de briefjes schrijft kan gemotiveerd raken door zichzelf eraan te herinneren hoeveel ze er al verstuurd heeft, totdat ze de 20 gepasseerd is; dan zou ze moeten aftellen hoeveel ze er nog moet doen. Op dezelfde manier moet een beginnende pianist zich concentreren op alle toonladders en vaardigheden die ze in haar vroege ontwikkelingsstadia heeft verworven; daarna, als ze zich verbetert, moet ze zich richten op de resterende technische uitdagingen (arpeggio’s, trillers en tremolo’s, enzovoort) die ze onder de knie moet krijgen.

Gebruik de invloed van anderen

Mensen zijn sociale wezens. We kijken voortdurend om ons heen om te zien wat anderen doen, en hun acties beïnvloeden die van ons. Zelfs naast een goed presterende werknemer zitten kan je output verhogen. Maar als het om motivatie gaat, is deze dynamiek complexer. Als we zien hoe een collega een taak versneld uitvoert waardoor we gefrustreerd raken, reageren we op een van de volgende twee manieren: Ofwel raken we geïnspireerd en proberen we dat gedrag te kopiëren, ofwel verliezen we onze motivatie in de veronderstelling dat we de taak aan onze collega kunnen overlaten. Dat is niet geheel irrationeel: de mens heeft als soort kunnen gedijen door individuele specialisatie en door optimaal gebruik te maken van comparatieve voordelen.

Het probleem is dat we, vooral op het werk, niet altijd kunnen delegeren. Maar we kunnen sociale invloed wel in ons voordeel gebruiken. Eén regel is om nooit passief te kijken naar ambitieuze, efficiënte, succesvolle collega’s; het risico is te groot dat dit demotiverend werkt. Praat in plaats daarvan met deze collega’s over wat ze proberen te bereiken met hun harde werk en waarom ze zouden aanraden om het te doen. Uit mijn onderzoek blijkt dat wanneer een vriend een product aanbeveelt, mensen eerder geneigd zijn het te kopen, maar dat ze dat niet doen als ze alleen maar horen dat de vriend het product heeft gekocht. Luisteren naar wat je rolmodellen zeggen over hun doelen kan je helpen extra inspiratie te vinden en je eigen ambities te vergroten.

Intrigerend is dat advies geven in plaats van erom te vragen een nog effectievere manier kan zijn om motivatietekorten te overwinnen, omdat het vertrouwen versterkt en daarmee aanzet tot actie. In een recent onderzoek ontdekte ik dat mensen die worstelden om een doel te bereiken, zoals het vinden van een baan, ervan uitgingen dat ze tips van experts nodig hadden om te slagen. In feite waren ze meer gebaat bij het aanbieden van hun wijsheid aan andere werkzoekenden, want als ze dat deden, stelden ze concrete plannen op die ze zelf konden volgen, waarvan is aangetoond dat ze de gedrevenheid en prestatie vergroten.

Een laatste manier om positieve sociale invloed aan te wenden is te erkennen dat de mensen die je het beste motiveren om bepaalde taken te volbrengen, niet per se degenen zijn die de taken goed uitvoeren. In plaats daarvan zijn het mensen die een groot doel met je delen: goede vrienden en familie of mentoren. Door aan deze mensen te denken en namens hen te willen slagen, kunnen we de krachtige intrinsieke stimulansen krijgen die we nodig hebben om onze doelen te bereiken. Een vrouw kan het vervelend vinden om te werken als ze het gevoel heeft dat ze een voorbeeld is voor haar dochter; een man kan het makkelijker vinden om zich aan zijn fitnessroutine te houden als het hem helpt zich levendiger te voelen als hij met zijn vrienden is.

CONCLUSIE

In de positieve psychologie wordt flow gedefinieerd als een mentale toestand waarin iemand volledig opgaat in een activiteit, met een energieke focus en plezier. Helaas kan dat gevoel in het dagelijks leven vluchtig of ongrijpbaar zijn. Vaker voelen we ons als Baron Munchausen in het moeras – moeizaam komen we vooruit bij het nastreven van onze doelen. In die situaties kan het helpen om de kracht van intrinsieke en extrinsieke motivatoren aan te boren, stimulansen zorgvuldig te bepalen, onze focus ofwel achterwaarts of voorwaarts te richten afhankelijk van hoe dicht we bij de finish zijn, en sociale invloed aan te wenden. Zelfmotivatie is een van de moeilijkste vaardigheden om te leren, maar het is van cruciaal belang voor je succes.