Hoe help ik een dierbare met HD

Het proces van het helpen van een dierbare met HD kan erg frustrerend zijn voor familieleden. Vaak lijkt het erop dat hoeveel energie er ook wordt gestoken in het oplossen van het probleem, de rommel zich blijft opstapelen. Dit kan resulteren in gespannen of verbroken relaties – familieconflicten zijn een veelvoorkomend onderdeel van het beeld van iemand met HD. Het wordt nog erger als familieleden zich vaak alleen voelen als het gaat om het omgaan met de HD van hun dierbare. Het vinden van de juiste behandeling kan al een uitdaging op zich zijn, en vaak lijkt het aansporen van de dierbare om zich te laten behandelen nog meer ruzie in de familie te veroorzaken. De hieronder voorgestelde strategieën zijn een aanpassing van het “Family-As-Motivators” trainingsprotocol voor therapeuten, ontwikkeld door Dr. Gregory Chasson en collega’s.

Zal ik zelf de rommel opruimen?

Soms zijn familieleden zo bezorgd dat ze een deel van de rommel opruimen zonder het medeweten of de toestemming van hun dierbare. Meestal komt dit voort uit goede bedoelingen – bezorgde familieleden willen de veiligheid van het huis en de kwaliteit van leven voor hun dierbare verbeteren. Maar helaas veroorzaken onwelkome opruimacties veel verdriet bij de dierbare met HD, en wekken ze woede op bij hun familieleden. Bovendien, hoewel opruimacties op de korte termijn kunnen werken, werken ze zelden op de lange termijn.

Het is belangrijk om te onthouden dat opruimacties niet de diepere redenen aanpakken waarom een dierbare spullen verzamelt. De rommel is misschien tijdelijk weg, maar het gedrag en de overtuigingen die bijdragen aan HD zijn er nog steeds. Dus dagen of weken later zal de rommel waarschijnlijk weer opduiken en opnieuw beginnen op te bouwen. Het eindresultaat is frustratie, hopeloosheid en vaak woede bij familieleden en bij de dierbare met HD.

Wat moeten families doen om hun dierbare het beste te helpen?

1. Doe een stap terug en onderzoek uw eigen gedrag (en dat van uw familie)

Een eerste stap is om na te denken over dingen die u of een ander familielid doet die kunnen bijdragen aan het hamsteren. Een zus spaart bijvoorbeeld kranten en geeft ze aan haar broer die aan HD lijdt, of een moeder betaalt de maandelijkse rekening voor een opslagruimte zodat haar dochter flessen en tijdschriften kan opslaan. Het “helpen” van de persoon door deze dingen te doen wordt familie-accommodatie genoemd. Gewoonlijk doen familieleden dit omdat ze denken dat het helpt of omdat het ruzies voorkomt. Maar in werkelijkheid versterkt inschikkelijkheid het hamstergedrag, waardoor het op de lange duur een groter probleem kan worden.

Een goede manier om te beginnen met het verminderen van deze inschikkelijkheid is het maken van een lijst van manieren waarop u het hamsteren inschikt. Het kan nuttig zijn om te beginnen met het beantwoorden van de vraag “Hoe verander ik mijn routine, of wat doe ik anders, vanwege het hamstergedrag van mijn dierbare?” Babystapjes zijn vaak nodig om de familieaccommodatie in het begin te stoppen – dat wil zeggen, het kan belangrijk zijn om niet alle accommodatie in één keer te verwijderen. Een familielid kan bijvoorbeeld rustig tegen een dierbare met HD zeggen dat hij of zij een opslagruimte niet meer kan betalen en dat de betalingen over drie maanden worden stopgezet. Door die extra tijd te geven, kunnen familieleden nieuwe regelingen treffen voor hun spullen. In dit opzicht is het erg belangrijk om de dierbare met HD bij dit proces te betrekken.

2. Verbeter uw familiecommunicatie

Naast het verminderen van familiehuisvesting, kunnen familieleden er ook baat bij hebben om te werken aan het verbeteren van de communicatie. Het bespreken van het hoardingprobleem op een open en accepterende manier is een belangrijke eerste stap. Het respecteren van de gehechtheid van de hoarding dierbare aan bezittingen is van cruciaal belang om dergelijke discussies te kunnen voeren. Dit kan ook helpen om respect te krijgen voor de rechten van ieder lid van het huishouden. Een sfeer van begrip kan helpen bij onderhandelingen om bepaalde ruimtes rommelvrij te houden, wat zal helpen de harmonie binnen het gezin te bewaren.

Een nieuwe, effectievere manier van communiceren is gebaseerd op een praktijk die motivational interviewing (MI) wordt genoemd. MI is een reeks technieken die helpen om een dierbare met HD voorzichtig aan te sporen tot positieve verandering. Het houdt in dat een dierbare wordt geholpen om de kloof te herkennen en te dichten tussen hoe zijn leven er nu uitziet en hoe hij wil dat het zou zijn. HD kan een grote kloof veroorzaken tussen deze twee versies van hun leven; wanneer een dierbare die hamstert dit merkt, kan hij of zij meer gemotiveerd zijn om te veranderen. MI vaardigheden kunnen een geliefde helpen deze kloof te zien zonder ruzie of kritiek. MI vereist veel geduld – het houdt in dat je de geliefde met hoarding niet vertelt wat hij of zij moet doen, maar dat je hem of haar eerder aanmoedigt om in hun eigen tijd tot oplossingen te komen. Dit betekent dat de frustraties die zich in het gezin hebben opgehoopt opzij gezet moeten worden. Het vereist goed luisteren, je verplaatsen in de ander, en accepteren wat wel en niet mogelijk is. Hoewel het geen garantie is voor succes, kan MI, mits goed gebruikt, de beste kans zijn om een dierbare te motiveren om behandeling te zoeken.

Het is belangrijk om te onthouden dat de weg naar verandering niet altijd een rechte lijn is. Een geliefde kan het ene moment gemotiveerd zijn en het volgende moment ambivalent over het veranderen van gedrag. Er kunnen zelfs perioden zijn dat het slechter gaat tijdens het proces. Dit patroon is normaal. De algehele verbetering, meer dan de veranderingen van dag tot dag, zou het doel moeten zijn. Vaak is het nuttig om een professional uit de geestelijke gezondheidszorg te betrekken wanneer je overweegt MI te gebruiken. Zij kunnen je helpen de MI principes en concepten onder de knie te krijgen, en je begeleiden bij het werken met je dierbare. Klik hier voor meer informatie over motiverende gespreksvoering (MI).