Hoe maak je een pensioenportefeuille strategie

De eerste regel van pensioeninkomen planning is: Kom nooit zonder geld te zitten. De tweede regel is: Vergeet nooit de eerste regel.

Het klinkt vrij eenvoudig. Waar het ingewikkeld wordt, is het onderhandelen tussen twee gelijkwaardige maar tegenstrijdige belangen: de behoefte aan veiligheid en kapitaalbehoud, en de behoefte aan groei om de inflatie gedurende het leven van de gepensioneerde af te dekken. Weinig mensen willen met hun pensioenfondsen grote risico’s nemen. Toch zal een beleggingsportefeuille zonder risico – een portefeuille die uitsluitend is belegd in veilige inkomensvehikels, zoals Amerikaanse staatsobligaties – de waarde van het appeltje voor de dorst gestaag uithollen, zelfs bij zeer bescheiden opnames.

Hoe tegenintuïtief het ook klinkt, het is zo goed als zeker dat portefeuilles zonder risico aan geen enkele redelijke economische doelstelling zullen voldoen. Aan de andere kant heeft een portefeuille die uitsluitend uit aandelen bestaat een hoog verwacht rendement, maar gaat gepaard met een volatiliteit die gedecimeerd dreigt te worden als de onttrekkingen doorgaan tijdens dalende markten. De juiste strategie brengt deze twee tegenstrijdige eisen met elkaar in evenwicht.

Een evenwichtige portefeuille

Het doel is een portefeuille te ontwerpen die een evenwicht biedt tussen de vereisten van liberale inkomsten en voldoende liquiditeit om neerwaartse markten te doorstaan. We kunnen beginnen met het verdelen van de portefeuille in twee delen met specifieke doelen voor elk:

1. De breedst mogelijke diversificatie vermindert de volatiliteit van het aandelengedeelte tot de laagst mogelijke praktische limiet, terwijl het de groei op lange termijn biedt die nodig is om de inflatie af te dekken, en voldoet aan het totale rendement dat nodig is om opnames te financieren.
2. De rol van vastrentende waarden is het bieden van een opslag van waarde om uitkeringen te financieren en de totale volatiliteit van de portefeuille te beperken. De vastrentende portefeuille is ontworpen om dicht bij de volatiliteit van de geldmarkt te blijven in plaats van te streven naar rendement door de looptijd te verlengen of de kredietkwaliteit te verlagen. Inkomstenproductie is geen primair doel.

Beide delen van de portefeuille dragen bij aan het doel om een liberale duurzame opname over lange perioden te genereren.

Totaalrendement vs. inkomen

Uw grootouders belegden voor inkomen en stopten hun portefeuilles vol met dividendaandelen, preferente aandelen, converteerbare obligaties en meer algemene obligaties. De mantra was te leven van de inkomsten en nooit de hoofdsom aan te raken. Ze selecteerden individuele effecten op basis van hun vette, sappige opbrengsten. Het klinkt als een redelijke strategie, maar het enige wat ze kregen was een portefeuille met een lager rendement en een hoger risico dan nodig was.

Op dat moment wist niemand beter, dus we kunnen het ze vergeven. Ze deden het beste wat ze konden onder de heersende wijsheid. Bovendien waren de dividenden en rente in de tijd van uw grootouders veel hoger dan nu, en de levensverwachting na pensionering was korter. Dus, hoewel verre van perfect, werkte de strategie op de een of andere manier.

Heden ten dage is er een veel betere manier om over beleggen na te denken. De hele strekking van de moderne financiële theorie is dat de nadruk wordt verlegd van de selectie van individuele effecten naar vermogensallocatie en portefeuilleconstructie en dat de nadruk ligt op totaalrendement in plaats van inkomen. Als de portefeuille om welke reden dan ook uitkeringen moet doen, bijvoorbeeld om uw levensstijl tijdens uw pensionering te ondersteunen, is het mogelijk om tussen de activaklassen te kiezen en aandelen af te schaffen als dat nodig is.

The Total Return Investment Approach

Total return investing verlaat de kunstmatige definities van inkomen en hoofdsom, die tot tal van boekhoudkundige en beleggingsdilemma’s hebben geleid. Het levert portefeuille-oplossingen op die veel optimaler zijn dan het oude protocol voor het genereren van inkomsten. Uitkeringen worden opportunistisch gefinancierd uit elk deel van de portefeuille zonder rekening te houden met boekhoudkundige inkomsten, dividenden, of rente, of verliezen; we zouden de uitkeringen kunnen karakteriseren als synthetische dividenden.

De benadering van total return investment wordt universeel aanvaard door de academische literatuur en institutionele beste praktijken. Het wordt vereist door de Uniform Prudent Investment Act (UPIA), de Employee Retirement Income Security Act (ERISA), gewoonterecht en regelgeving. De verschillende wetten en regels zijn allemaal in de loop van de tijd veranderd om moderne financiële theorie te incorporeren, met inbegrip van het idee dat beleggen voor inkomen een ongepaste beleggingsstrategie is.

Toch zijn er altijd mensen die het woord niet begrijpen. Veel te veel individuele beleggers, vooral gepensioneerden of degenen die regelmatige uitkeringen nodig hebben om hun levensstijl te ondersteunen, zitten nog steeds vast in de beleggingsstrategie van grootvader. Als ze de keuze krijgen tussen een belegging met een dividend van 4% en een verwachte groei van 2% of een verwacht rendement van 8% maar geen dividend, zouden velen kiezen voor de dividendbelegging, en ze zouden tegen al het beschikbare bewijs in kunnen aanvoeren dat hun portefeuille “veiliger” is. Het is aantoonbaar niet zo.

Totaalrendementbeleggen in actie

Dus, hoe kan een belegger een stroom van opnames genereren om in zijn levensstijlbehoeften te voorzien vanuit een totaalrendementportefeuille?

• Begin met het selecteren van een duurzaam opnamepercentage. De meeste waarnemers zijn van mening dat een jaarlijks percentage van 4% duurzaam is en een portefeuille in staat stelt in de loop van de tijd te groeien.
• Maak een assetallocatie op het hoogste niveau van 40% aan kortlopende obligaties van hoge kwaliteit, en 60% (het saldo) aan een gediversifieerde wereldwijde aandelenportefeuille van misschien 10 tot 12 activaklassen.
• Genereer liquide middelen voor uitkeringen op dynamische wijze als de situatie dat vereist.

In een neerwaartse markt kan de allocatie van 40% aan obligaties de uitkeringen gedurende 10 jaar ondersteunen voordat volatiele (aandelen)activa moeten worden geliquideerd.

Herschikking van de portefeuille

Herschikking binnen de aandelenklassen zal de prestaties op lange termijn geleidelijk verbeteren door een discipline op te leggen van hoog verkopen en laag kopen naarmate de prestaties tussen de klassen verschillen.

Sommige risicomijdende beleggers kiezen er misschien voor om tijdens dalende aandelenmarkten niet te herschikken tussen aandelen en obligaties omdat ze hun veilige activa liever intact houden. Hoewel dit toekomstige uitkeringen beschermt in het geval van een langdurige neerwaartse aandelenmarkt, gaat dit ten koste van opportuniteitskosten. Wij erkennen echter dat goed slapen een legitieme zorg is. Beleggers zullen als onderdeel van hun beleggingsstrategie hun voorkeuren voor herbalancering tussen veilige en risicovolle activa moeten bepalen.

The Bottom Line

In een wereld met lage rentes is het voor beleggers gemakkelijk om geobsedeerd te raken door rendement. Maar zelfs voor pensioengeoriënteerde portefeuilles zal een total return-beleggingsstrategie een hoger rendement opleveren bij een lager risico dan een benadering die op rendement is gericht. Dit vertaalt zich in een hoger uitkeringspotentieel en hogere eindwaarden, terwijl de kans dat de portefeuille zonder middelen komt te zitten afneemt.