Hoe tijgerhaaien werken

De tijgerhaai houdt van warm water en komt voor in de meeste tropische en gematigde streken. Behalve een kant-en-klaar aanbod van voedsel stellen tijgerhaaien niet veel andere eisen aan hun verblijfplaats. Tijgerhaaien komen zowel aan de oppervlakte als in dieptes tot 350 meter voor en ze worden in veel verschillende wateren aangetroffen, waaronder riviermondingen en havens. Het vaakst wordt deze haai echter aangetroffen in troebele wateren in kustgebieden. Deze gebieden leveren een groot aantal eetbare zaken op, en zoals u misschien al heeft begrepen, houdt de tijgerhaai van eten.

De tijgerhaai reist ver voor een hapje eten; uit één studie bleek dat de tijgerhaai ongeveer 48 tot 64 km per dag zwom op zoek naar voedsel. Het lijkt er ook niet op dat tijgerhaaien een patroon van bepaalde voederplaatsen hebben. In plaats daarvan lijken de haaien de plaatsen op een enigszins onregelmatige basis te bezoeken, waarbij ze om de twee weken tot om de tien maanden terugkeren.

Het is voor biologen soms moeilijk om de liefde van de tijgerhaai voor voedsel te scheiden van andere factoren als het gaat om de locatie. Zo wordt algemeen aangenomen dat tijgerhaaien naar warmere oorden trekken als het koud wordt, maar biologen weten niet zeker of de tijgerhaai zijn prooi volgt, of dat hij gewoon een warmer klimaat verkiest. De tijgerhaai wordt over het algemeen beschouwd als een nachtdier, maar in sommige gevallen is hij ook overdag foeragerend gesignaleerd. In Hawaï bijvoorbeeld zijn tijgerhaaien geen nachtdieren omdat ze vaak monniksrobben eten, die overdag leven.

Tijgerhaaien zijn in de eerste plaats solitaire jagers, en je ziet een groep van deze haaien alleen als er een grote hoeveelheid voedsel in de buurt is. En hoewel tijgerhaaien veel tijd besteden aan eten en het zoeken naar voedsel, moeten ze op een gegeven moment andere tijgerhaaien maken. Tijgerhaaien zijn ovovivipaar, wat betekent dat de haaieneieren worden bevrucht en in de moeder worden gedragen, in tegenstelling tot dieren die eieren leggen die buiten uitkomen.

Als tijgerhaaien paren, bijt het mannetje het vrouwtje meestal in haar rug en vinnen om haar op haar plaats te houden. Wanneer vrouwtjes in het wild zijn onderzocht, vinden wetenschappers de overblijfselen van dit paringsritueel meestal terug in de uitgebreide littekens op de rug van het vrouwtje. Vrouwtjes baren slechts ongeveer eens in de drie jaar jongen, wellicht vanwege de aanzienlijke pijn die met het paren gepaard gaat.

Vrouwtjes dragen dan gedurende een periode van 14 tot 16 maanden . Hoewel de gemiddelde worpgrootte rond de 40 ligt, kunnen tijgerhaaien tussen de 10 en 80 jongen ter wereld brengen. Eenmaal geboren, is een tijgerhaai op zichzelf aangewezen, ook al is hij vrij klein en groeit hij langzaam. Jonge tijgerhaaien hebben een langgerekte staart, waardoor het moeilijk is om snel te zwemmen. De tijgertekening die kenmerkend is voor jonge tijgerhaaien kan een manier zijn om op te gaan in de golven bij de kust, zodat grotere roofdieren hen niet vinden.

Baby tijgerhaaien kunnen maar beter uitkijken — grotere tijgerhaaien staan erom bekend dat ze hen opeten! Lees verder om alle andere gekke dingen te weten te komen die tijgerhaaien eten.