Home
Coatis (Nasua nasua) born in captivity are seen on November 6, 2009 at the Santa Fe Zoo, in Medellin,
A coatis (Nasua nasua) born in captivity. seen on November 6, 2009 at the Santa Fe Zoo, in Medellin, Antioquia Department, Colombia.
Coatis (Nasua nasua) born in captivity are seen next to their mother on November 6, 2009 at the Santa Fe Zoo, in Medellin, Antioquia Department, Colombia.
A baby coatis is carried by its mother in their enclosure at the zoo in the northern German city of Hanover on June 3, 2009.
Two baby coatis play in their enclosure at the zoo in the northern German city of Hanover on June 3, 2009.
One of two baby coatis play in a enclosure at the zoo in the northern German city of Hanover on June 3, 2009.
Ring-tailed coatis at ZSL London Zoo receive an early Christmas gift from their keepers of home-made crackers filled with food on December 17, 2009 in London, England.
Ring-tailed coatis at ZSL London Zoo receive an early Christmas gift from their keepers of home-made crackers filled with food on December 17, 2009 in London, England.
A Coati gets its head stuck inside a wrapped christmas present as it tries to reach food inside it during a photocall at London Zoo, London, on December 16, 2009.
Five young coati bears sit in a tree in the zoo of the eastern town of Magdeburg, Germany.
Coatis look for food nearby a car on November 19, 2008 in Lake Arenal, Costa Rica.
Coatis enjoy honey given to them by a zoo keeper at the Israeli zoo of Ramat Gan.
A coati enjoys honey handed to it by a zoo keeper at the Israeli zoo of Ramat Gan.
White-nosed Coatimundi Nasua narica in Costa Rica.
Een ringstaartcoati koelt af terwijl hij een watermeloen eet die hij van zijn verzorger in ZSL London Zoo heeft gekregen.
Als u in het zuiden van Mexico hebt gereisd, hebt u waarschijnlijk wel eens een coatimundi gezien – zo niet, dan spijt me dat en ik hoop dat u er snel een tegenkomt. Er leven een aantal werkelijk ontzagwekkende dieren in Mexico – de zeldzame en ongrijpbare jaguar wordt nog steeds gespot in beschermde, minder bewoonde gebieden zoals Sian Ka’an en Calakmul, terwijl zwemmen met de reusachtige maar goedaardige walvishaai een industrie op zich is geworden. De coati, zoals hij in de volksmond wordt genoemd, kan zich niet meten met deze rock-sterren dieren, maar ik heb een voorliefde voor hem ontwikkeld die ik alleen maar kan beginnen te verklaren.
Een jongen die tijdens zijn voorjaarsvakantie op een maïsboerderij van de Maya’s werkte, beschreef coati’s als “turbo-aangedreven wasbeerachtige apen-honden,” en ik zou zeggen dat dat ongeveer klopt. Maar het geeft slechts een hint naar wat hen zo vertederend maakt. Bovenaan de lijst staat hun relatieve toegankelijkheid; je ziet ze opduiken in de tuin terwijl je een drankje drinkt in je resort, naar je staren vanaf je balkon in een klein hotel, of rondscharrelen in zowat elk begroeid gebied – vooral waar bomen staan – tijdens een vroege ochtendwandeling. Ik heb zelfs mensen ontmoet die coati’s aan hun broekspijp zagen trekken terwijl ze een binnenplaats overstaken met een bord eten, of er een aantroffen slenterend tijdens een etentje.
Coati’s lijken de persoonlijkheden, en in verschillende mate het uiterlijk, te combineren van een wasbeer (waaraan ze nauw verwant zijn), een hond (waaraan ze niet verwant zijn), en een aap (idem). Zij zijn even intelligent als elk van die dieren. Net als een wasbeer zijn ze onophoudelijk nieuwsgierig en hebben ze zich met een zekere gelijkmoedigheid aangepast aan het delen van hun leefgebied met opdringerige mensen – en ze hebben dezelfde neiging om voedsel van tafel te grissen en ermee weg te rennen. Net als een hond volgen ze je overal, in de hoop op voedsel of een beetje aandacht. Net als een aap zijn ze behendig en overal aanwezig, zowel hoog in de boomtoppen als zwervend over de grond.
Mijn eerste ontmoeting met een coati was in Tulum in het laagseizoen, toen slechts een paar andere bezoekers de ruïnes aan het verkennen waren. Ik was er misschien 15 minuten geweest toen ik uit mijn ooghoek een snelle beweging zag, boven op een muur in de schaduw van bomen. Het was verdwenen zodra ik mijn hoofd draaide. Ik stond stokstijf stil tot hij weer tevoorschijn kwam, maar zodra onze blikken elkaar ontmoetten verdween hij in een flits. De volgende anderhalf uur volgde het speelse schepsel me door de oude stad, plagend met zijn verstoppertje.
Sindsdien ben ik een waakzame coati-watcher geworden. Je zou verbaasd zijn hoeveel er het terrein van hotels en resorts hebben gekoloniseerd en je terloops begroeten of zelfs een tijdje blijven hangen. Als je je in de mangroven waagt en je hoort geritsel in het kreupelhout, dan is het hoogstwaarschijnlijk een coati. Hoewel wilde neusbeertjes meer ruimte verkiezen dan neusbeertjes die zijn aangepast aan menselijke leefomgevingen, zullen ze soms op of rond het strand opduiken. Of u nu uw eigen ervaringen met neusbeertjes heeft of er een wilt ontmoeten, hier zijn wat leuke weetjes over deze onderhoudende druktemakers.
De Mexicaanse soort is de witneus coati, Nasua narica, die leeft in en rond de lage- en middelhoge bossen van de staten Oaxaca, Chiapas, Tabasco, Campeche, Yucatan en Quintana Roo. Het eiland Cozumel heeft zijn eigen, iets kleinere ondersoort, Nasua narica nelsoni, waarvan wordt aangenomen dat ze bijna is uitgestorven.
Andere soorten neusbeertjes komen voor van Zuid- en Midden-Amerika tot delen van het zuidwesten van de V.S. Ze zijn bekend onder vele namen, grotendeels afhankelijk van de geografie: hog-nosed wasbeer, pizot, moncún, cosumbo, gato solo … In Mexico is de meest voorkomende naam tejón, wat in het Engels eigenlijk “das” betekent.
Zijn lichamen zijn 18 tot 27 centimeter lang, staarten van ongeveer gelijke lengte niet meegerekend. Ze hebben een roodbruine vacht, grijzige of gelige schouders en een witte snuit, kin en keel. Hun verwantschap met de wasbeer is te zien aan het “masker” rond de ogen en de vage ringen op de staart. In tegenstelling tot wasberen zijn ze overdag actief.
Dankzij hun lange, flexibele neus hebben ze niet alleen een scherpe reukzin, maar kunnen ze ook potentiële maaltijden onder rotsen en boomstammen vandaan peuteren. Ze eten zowel vlees (knaagdieren, hagedissen, insecten) als planten (vruchten, noten), en ook eieren. Met hun uiterst scherpe klauwen scheuren ze gemakkelijk rottende boomstammen uit elkaar en kunnen ze in bomen klimmen op zoek naar eieren en fruit.
Hun enkels kunnen 180 graden draaien, waardoor ze halsoverkop in een boom kunnen klimmen. Hun voorpoten zijn sterk en behendig, en ze kunnen een manier bedenken om te ontsnappen aan zowat elke omheining die een mens bedenkt.
-Vrouwtjes en jonge neusbeertjes leven in groepen van 20 tot 30 dieren. Mannetjes zijn solitair en voegen zich alleen bij een groep vrouwtjes om te paren aan het begin van het regenseizoen. Een zwanger vrouwtje verlaat de groep om in een hooggelegen nest te gaan wonen en komt weer bij de groep als haar jongen ongeveer 6 weken oud zijn.
-Wanneer ze in een groep reizen, houden de neusbeertjes hun lange staarten hoog om elkaar te kunnen volgen in de diepe vegetatie. s Nachts slapen ze in de boomtoppen in ruwe nesten van bladeren.
-Coatis communiceren met een verscheidenheid aan tsjilpende, grommende en snuivende geluiden die verschillende emoties uitdrukken. Als ze verrast worden, springen ze in de bomen en maken daarbij klikkende en explosieve woefgeluiden.
De oude Maya’s vereerden de coatis en geloofden dat ze niet alleen konden praten, maar ook bovennatuurlijke krachten bezaten. Veel vaten die bij opgravingen in oude steden werden gevonden, hadden de vorm van een coati.
-Coati’s kunnen goede huisdieren zijn, maar ze zijn niet voor de zwakkeren onder ons. Ze kunnen zindelijk worden gemaakt en zullen zich aanpassen aan het leven in een huis, maar gedragstraining die werkt met honden heeft weinig effect. Lapjeswolven worden wel eens vergeleken met een tweejarige die nooit volwassen wordt, en u loopt het risico dat uw kostbaarste bezit uit elkaar wordt gerukt – niet uit kwaadaardigheid, maar uit pure nieuwsgierigheid. Als u in de verleiding komt – en u woont waar ze legaal als huisdier gehouden mogen worden (wat in Californië niet het geval is) – begin dan met dit advies op CentralPets.com.
Als u de kans krijgt om een baby te zien, zal uw hart smelten. Er is niets schattigers in de wereld. Echt waar. Twijfelaars kunnen hier een blik op werpen en hun nederlaag toegeven. (U kunt er een paar zien in de galerij hierboven!)