Hoofdstuk 14: Acuut ernstig astma (status asthmaticus)

Acuut ernstig astma, vroeger status asthmaticus genoemd, wordt gedefinieerd als ernstig astma dat niet reageert op herhaalde kuren met beta-agonistherapie zoals geïnhaleerde albuterol, levalbuterol, of subcutane epinefrine. Het is een medische noodsituatie die onmiddellijke herkenning en behandeling vereist. Orale of parenterale corticosteroïden moeten zo snel mogelijk worden toegediend aan alle patiënten met acute ernstige astma, omdat klinische voordelen pas na minimaal 6-12 uur optreden. Ongeveer 50% van de episoden zijn toe te schrijven aan infecties van de bovenste luchtwegen, en andere oorzaken zijn onder meer medische nonadherentie, blootstelling aan niet-steroïdale ontstekingsremmers bij patiënten met een allergie voor aspirine, blootstelling aan allergenen (vooral huisdieren) bij ernstig atopische personen, inhalatie van irriterende stoffen (rook, verf, enz.), lichaamsbeweging, en onvoldoende gebruik van inhalatie- of orale corticosteroïden. De voorgeschiedenis van de patiënt moet gericht zijn op acute ernstige astma, inclusief het huidige gebruik van orale of inhalatiecorticosteroïden, het aantal ziekenhuisopnames, bezoeken aan de spoedeisende hulp, opnames in intensive-careafdelingen en intubaties, de frequentie van het gebruik van albuterol, de aanwezigheid van nachtelijke symptomen, intolerantie voor lichaamsbeweging, huidige medicatie of illegaal drugsgebruik, blootstelling aan allergenen, en andere belangrijke medische aandoeningen. Ernstige luchtstroomobstructie kan worden voorspeld door accessoire spiergebruik, pulsus paradoxus, weigering om te reclineren onder 30°, een pols >120 slagen/min, en verminderde ademgeluiden. De subjectieve beoordelingen van luchtwegobstructie door artsen zijn vaak onnauwkeurig. Meer objectieve metingen van luchtwegobstructie via piekstroom (of geforceerd expiratoir volume in 1 seconde) en pulsoximetrie vóór zuurstoftoediening zijn gewoonlijk nuttig. Pulsoximetriewaarden >90% worden minder vaak in verband gebracht met problemen, hoewel CO(2)-retentie en een lage Pao(2) kunnen worden gemist.