How Curious: What Happened To All Of The “Horny Toads?”

KGOU listener Gabe Denton remembers seeing horny toads all the time when he was growing up in Choctaw, but he hasn’t seen one in decades. Denton asked How Curious: What happened?

Listen
Listening…

/

8:29

Miniature Dinosaurs

The Texas horned lizard, often called a “horny toad” or “horned frog,” is usually no more than five inches long. It has a short, squat build–its genus name, Phrynosoma, means “toad-bodied”–along with rows of spiky scales and two prominent horns growing out of its head. Rode, bruine en grijze vlekken op de rug van het dier maken het bijna onmogelijk om hem in het wild te zien.

“Het is echt een schattige hagedis, wat bizar is om te zeggen,” zei Cameron Siler, Associate Curator of Amphibians and Reptiles bij het Sam Noble Oklahoma Museum of Natural History.

Texas-gehoornde hagedissen staan op de lijst van “soorten met de grootste behoefte aan instandhouding” en “soorten van speciale zorg” van Oklahoma’s Department of Wildlife Conservation.
Credit Claire Donnelly / KGOU

De soort leeft in het zuid-centrale van de Verenigde Staten, variërend van een groot deel van Texas, Oklahoma, Kansas en New Mexico tot delen van het noorden van Mexico. Hij is actief bij warm weer en graaft zich ondergronds in om te overwinteren als de temperaturen dalen.

“A Silent Extinction”

De populatie van de Texas hoornhagedis in de regio is in de loop der jaren afgenomen.

Precieze aantallen zijn moeilijk te vinden, maar Texas beschouwt de Texas hoornhagedis als bedreigd, terwijl het Oklahoma Department of Wildlife Conservation hem opsomt als een “soort met de grootste behoefte aan instandhouding” en een “soort van speciale zorg.”

Een hoornpad draagt een “rugzak” met radiozender, waardoor onderzoekers zijn bewegingen rond Tinker Air Force Base kunnen volgen.
Credit Claire Donnelly / KGOU

“Hoornpadden in Oklahoma zitten midden in een stille uitsterving,” zei Samuel Elias, een Ph.D. student aan de Universiteit van Oklahoma.

Elias is een van de onderzoekers in de staat die Texas-gehoornde hagedissen bestudeert met het doel ze te behouden. In augustus ontving hij 40.000 dollar van de National Science Foundation om de reptielen te onderzoeken in samenwerking met de Oklahoma City Zoo en het Sam Noble Museum. Hij is van plan een programma op te starten waarbij gehoornde hagedissen worden grootgebracht in het Lizard Lab van de zoo alvorens ze in het wild uit te zetten. Elias zal dan de darmbacteriën van de hagedissen bestuderen om beter te begrijpen hoe gevangenschap deze dieren beïnvloedt.

Op dit moment leven ongeveer 54 Texaanse gehoornde hagedissen op Tinker Air Force Base, waar een apart team van wetenschappers hen volgt met behulp van kleine siliconen “rugzakjes”. De technologie, die radiotelemetrie wordt genoemd, stelt onderzoekers in staat de GPS-coördinaten van de dieren te catalogiseren en meer te leren over hun gewoonten.

Onderzoeker Miranda Vesy gebruikt radiotelemetrietechnologie om de gehoornde hagedissen die op Tinker Air Force Base leven, te volgen.
Credit Claire Donnelly / KGOU

“We krijgen eigenlijk te zien wat deze hagedissen doen op een dagelijkse basis,” zei Miranda Vesy, een OU herpetologie afgestudeerde student die werkt aan het Tinker project, dat meer dan 1.000 van de reptielen heeft gevolgd sinds 2003.

De 1000e hagedis die in het onderzoek op de Tinker Air Force Base is opgenomen sinds het in 2003 begon.
Credit Claire Donnelly / KGOU

Ray Moody, een bioloog op Tinker, zei dat het team heeft ontdekt dat de soort een mix van vegetatietypen in zijn habitat nodig heeft. Nu, zei hij, kunnen wetenschappers de natuurgebieden op de basis beter beheren, zodat er een mozaïek van struiken, gras en kale grond is en hopelijk de hagedissen helpen te overleven.

Volgens Moody zagen onderzoekers op de basis een Texaanse gehoornde hagedis bloed uit zijn ogen spuiten toen hij werd aangevallen door een slang. Wetenschappers dachten eerder dat de hagedissen deze reactie alleen gebruiken voor roofdieren zoals honden en coyotes. Moody zei dat met alle nieuwe gegevens, er altijd meer vragen zijn.

“We moeten meer studies doen in de hele staat. We hebben alleen maar meer informatie nodig over de Amerikaanse hoornhagedis”, aldus Moody.

Waarom nemen ze af?

De Texaanse hoornhagedis wordt geconfronteerd met twee grote bedreigingen: invasieve mieren en de mens.

Een bord siert de deur van een laboratorium op de Tinker Air Force Base waar onderzoekers de Texaanse hoornhagedis merken en bestuderen.
Credit Claire Donnelly / KGOU

Siler van het Sam Noble Museum zei dat invasieve miersoorten uit Midden- en Zuid-Amerika, zoals vuurmieren, naar het noorden migreren met het veranderende klimaat. Ze concurreren met inheemse mieren, de belangrijkste voedselbron van de Texaanse hoornhagedis. Vuurmieren vallen ook de nesten van de hagedis aan en eten zijn eieren.

Habitatvernietiging in Texas en Oklahoma heeft deze inheemse reptielen ook belemmerd.

“Naarmate we onze steden en dorpen ontwikkelen en we meer cement leggen en meer habitat ontwikkelen, nemen we in feite veel inheemse omgevingen weg die geschikt zijn voor Texas-gehoornde hagedissen,” zei Siler.

Er zijn ook anekdotes van mensen die de hagedissen in het verleden verzamelden en verkochten als huisdieren, wat nu illegaal is in zowel Texas als Oklahoma.

Hoewel KGOU-luisteraar Gabe Denton misschien niet zo veel zogenaamde hoornpadden ziet, werken biologen eraan om dat te veranderen.

How Curious is een productie van KGOU Radio. Het is geproduceerd door Claire Donnelly en deze aflevering is bewerkt door Caroline Halter. David Graey componeerde de themamuziek.

Email uw vragen over Oklahoma naar [email protected]. Abonneer u op de podcast How Curious via iTunes of uw favoriete podcast-app.

Als een door de gemeenschap ondersteunde nieuwsorganisatie is KGOU afhankelijk van bijdragen van lezers en luisteraars om haar missie van publieke dienstverlening aan Oklahoma en daarbuiten te kunnen vervullen. Doneer online, of neem contact op met onze afdeling Lidmaatschap.