How Fast Do Skydivers Fall Through the Air?
De natuurkunde van het parachutespringen: Wat een boeiende materie! Een van de meest voorkomende punten van nieuwsgierigheid als het gaat om de wetenschap van het springen is, voorspelbaar, hoe snel ga je als je gaat parachutespringen. Tenslotte: Iedereen houdt van snelheid.
De meeste mensen weten dat de gemiddelde snelheid van een vrije val voor een tandemstel ongeveer 120 mijl per uur is, omdat dat cijfer zo vaak wordt genoemd. 120 mijl per uur heeft een heilige status in onze cultuur, zelfs buiten parachutespringen: het staat immers op het hoogste punt van de wijzerplaat van een Amerikaanse snelheidsmeter (ook al kan de auto zelf vrijwel zeker niet eens zo snel), dus het definieert in feite snelheid, in zekere zin.
Ook interessant: 120 mijl per uur is de exacte windsnelheid waarbij een staande persoon het vermogen verliest om te blijven staan. (XKCD illustreert dit veel beter met staaffiguurtjes dan ik met woorden zou kunnen.)
Trivia terzijde, er is meer aan de hand met 120 mijl per uur dan een skydiver die voor het eerst vliegt, kan vermoeden. Klaar om je geest te laten ontploffen?
Je hebt geen idee dat je zo snel gaat.
Als je op de passagiersstoel van een Nascar-vroomer zou zitten, zou je elke jota van die 120 voelen. Het gebrul van het wegdek, de snelheid van het landschap langs je raam, de wind die om de auto giert en de druk van je lichaam tegen de stoel zorgen ervoor dat je dat voelt. Bij parachutespringen – helemaal niet.
Zeker, je zult in een of ander cerebraal gevoel weten dat je met 120 in een vrije val voorbij raast, maar je zult geen besef van die snelheid hebben. Je hebt geen referentiepunten, om te beginnen – tenzij je een wolk passeert, in welk geval je ware snelheid op magische wijze aan je zal worden geopenbaard (op een superleuke manier).
Je zult dat ‘vallen’-gevoel niet voelen.
De druk-zoem van een raceauto plaatst snelheid in een directe, viscerale context. Nogmaals: dat is niet iets wat we ervaren bij parachutespringen. De vriendelijke luchtmoleculen in de lucht zorgen er samen voor dat je je gesteund voelt onder je torso en alle ledematen, maar ze duwen niet tegen je aan zoals een raceautostoel. U zult bijna zeker verrast zijn door hoe vredig en vertrouwenwekkend het gevoel is.
Mensen vallen met iets verschillende snelheden.
Er zijn een aantal factoren die dat cijfer van 120 mijl per uur kunnen aanpassen. Zwaardere tandemparen vallen sneller; tandemparen met wijdere kleding vallen langzamer (vanwege de luchtweerstand); tandemparen in warm weer vallen sneller (omdat de luchtmoleculen verder uit elkaar liggen) en tandemparen in koud weer hebben een paar moleculen meer die hen afremmen.
Er is nog steeds snelheid om van te genieten na de vrije val!
De parachute zal je afdaling aanzienlijk vertragen, maar je zult nog steeds kunnen genieten van een afdaalsnelheid die de snelheid van een auto in een stadsstraat benadert. Wanneer je tandeminstructeur je binnenbrengt voor je triomfantelijke landing, trapt hij/zij net zo soepel op de rem als een eersteklas chauffeur.
Meer vragen? Stel ze gerust! We beantwoorden ze graag op onze blog.