Intestinale Anisakiasis Succesvol Behandeld met Prednisolon en Olopatadine Hydrochloride

Abstract

Het klinisch kenmerk van gastro-intestinale anisakiasis is hevige buikpijn na het eten van rauwe vis. Intestinale anisakiasis komt minder vaak voor dan maaganisakiasis. De meeste patiënten met intestinale anisakiasis moeten in het ziekenhuis worden opgenomen omdat anisakiasis intestinale obstructie, ileus, peritonitis of intestinale perforatie kan veroorzaken. Wij rapporteren een geval van intestinale anisakiasis. Een 43-jarige vrouw presenteerde zich met symptomen van intermitterende buikpijn 2 dagen na het eten van rauwe vis. Haar broer had hetzelfde voedsel gegeten en leed aan maaganisakiase. Abdominale ultrasonografie toonde bij deze patiënte een plaatselijke verdikking van de wand van het jejunum met een verwijd lumen van het proximale jejunum en ascites. Op grond van het klinisch beloop en de onderzoeken werd bij haar de diagnose intestinale anisakiasis gesteld. Toediening van prednisolon 5 mg/dag en olopatadine hydrochloride 10 mg/dag verbeterde haar symptomen snel zonder ziekenhuisopname. Prednisolon werd toegediend gedurende 10 dagen, en olopatadine hydrochloride werd toegediend gedurende een totaal van 6 weken volgens de ultrasonografische bevindingen. Zes maanden na de behandeling toonde de abdominale ultrasonografie normale bevindingen. Dit geval toont aan dat ultrasonografie zeer nuttig was voor de diagnose en bewaking van intestinale anisakiasis. Bovendien zou behandeling met corticosteroïden en een anti-allergisch middel een optie kunnen zijn voor patiënten met intestinale anisakiasis.

© 2016 The Author(s). Uitgegeven door S. Karger AG, Basel

Inleiding

Anisakiasis is een ziekte bij de mens die wordt veroorzaakt door de larvale nematoden van Anisakis-soorten en Pseudoterranova decipiens . De larven worden ingeslikt wanneer mensen besmette rauwe vis consumeren. Dolfijnen en andere zeezoogdieren zijn gastheren van volwassen Anisakis-wormen, en hun aanwezigheid in kustwateren leidt tot een verhoogde besmetting met larven, waardoor vissen zoals makreel zwaar geïnfecteerd raken. Anisakisis bij de mens is bijzonder omdat deze parasiet niet aangepast is om in de mens te leven en de infectie van voorbijgaande aard is. Anisakis-larven sterven binnen 14 dagen in een menselijk lichaam; er kan echter een hardnekkige ontsteking en granuloom achterblijven. Aangezien Anisakis larven in de loop van de tijd sterven, wordt enterische anisakiasis over het algemeen verlicht door conservatieve behandeling; er zijn echter meldingen van een wormlichaam dat de darmwand binnendringt in de buikholte.

Anisakiasis betreft meestal de maag, maar zelden de darm. Uit een groot onderzoek in Japan bleek dat slechts 567 (4,5%) van de 12.586 gevallen van anisakiasis de darm betroffen. Intestinale anisakiase presenteert zich meestal met pijn in de onderbuik, die conservatief oplost. De meeste patiënten met intestinale anisakiasis hebben echter ziekenhuisopname nodig omdat het intestinale obstructie, ileus, peritonitis of intestinale perforatie kan veroorzaken . De meest effectieve behandeling voor intestinale anisakiasis is nog niet vastgesteld.

Hier presenteren wij een geval van intestinale anisakiasis dat werd gediagnosticeerd door abdominale echografie en succesvol werd behandeld met orale toediening van prednisolon en olopatadine hydrochloride zonder ziekenhuisopname.

Casusverslag

Een 43-jarige vrouw met een voorgeschiedenis van allergische rhinitis klaagde over intermitterende hevige buikpijn en kwam naar de kliniek binnen 5 uur na het begin van dit symptoom. Zij en haar broer hadden samen 2 dagen voor het begin van de pijn gepekelde makreel (rauwe vis) gegeten, en haar broer leed aan maaganisakiase (fig. 1), gediagnosticeerd de dag voor het begin van de pijn. Haar bloeddruk was 112/70 mmHg, polsslag was 62 bpm, en lichaamstemperatuur was 36,4°C. Bij lichamelijk onderzoek werd spontane pijn en gevoeligheid waargenomen bij palpatie over de periumbilicale regio; spierverdediging en rebound tenderness waren echter niet aanwezig. Laboratoriumgegevens toonden lichte verhogingen in IgE-RIST niveau (236 IU/ml; normaal bereik <170 IU/ml) en de serum titer van anti-Anisakis IgG/A antilichaam (1,75; normaal bereik <1,50). Abdominale ultrasonografie toonde duidelijk lokaal oedeem in een deel van de wand van het jejunum (12 cm lang, 9 mm dik), verwijding van het lumen aan de mondzijde met vochtophoping, en ascites (fig. 2). In de oedemateuze jejunale wand, waren mucosa en submucosale lagen verdikt met een normale structuur van lagen. Een Anisakis-lichaam werd niet gedetecteerd met echografie.

Op grond van het klinisch beloop en de onderzoeken werd bij haar de diagnose intestinale anisakiasis gesteld. Wij adviseerden haar een ziekenhuisopname, maar zij weigerde een ziekenhuisopname en koos voor een conservatieve ambulante behandeling. Zij werd behandeld met orale toediening van prednisolon 5 mg en olopatadine hydrochloride 10 mg per dag. Na het starten van de medicatie verbeterden de symptomen van de patiënte onmiddellijk. Drie dagen na het begin toonde echografie aan dat de wandverdikking van het jejunum was verminderd, de luminale verwijding was verdwenen en ascites was verminderd. Prednisolon werd toegediend gedurende in totaal 10 dagen en olopatadine hydrochloride gedurende 14 dagen omdat Anisakis maximaal 2 weken kan leven, en zijn lichaam nog enkele dagen in de darmwand kan achterblijven, zelfs als het was gestorven. Twee weken later had de patiënt geen abdominale symptomen; echografie toonde echter een resterende unilaterale wandverdikking in het jejunum, ongeveer 3 cm lang (fig. 3). Daarom werd olopatadinesulfaat toegediend gedurende 28 extra dagen (totaal, 42 dagen). Zes maanden na de behandeling had de patiënte geen buikklachten en was de abdominale echografie normaal.

Discussie

Het klinisch kenmerk van gastro-intestinale anisakiasis is hevige buikpijn na het eten van rauwe vis. Misselijkheid, ascites en peritonitis worden vaak waargenomen, en intestinale obstructie en ileus zijn gezien bij patiënten met intestinale anisakiasis . De jaarlijkse incidentie van intestinale anisakiase in Japan wordt geschat op ongeveer 3,0 per 1 miljoen mensen per jaar. Patiënten met intestinale anisakiasis moeten in eerste instantie worden behandeld met conservatieve therapie. In verschillende rapporten hebben patiënten vasten, vochtinfusie, inbrengen van een nasogastrische buis of lange buis en toediening van antibiotica als conservatieve therapie ondergaan. Echter, in een eerder rapport was de prevalentie van ileus, perforatie, bloeding en intussusception respectievelijk 50, 8, 2 en 0,5%. Zeven procent van de patiënten had een chirurgische behandeling nodig. De gemiddelde verblijfsduur was 9,6 en 13,2 dagen in respectievelijk niet-chirurgische en chirurgische gevallen.

Humane anisakiasis omvat meestal allergische en digestieve symptomen, hoewel extradigestieve manifestaties ook af en toe zijn waargenomen. In een eerder rapport werden 5 patiënten met acute, vastgestelde darmobstructie door Anisakis simplex behandeld met intraveneuze corticosteroïden (6-methylprednisolon 1 mg/kg/24 u, 5 dagen), wat resulteerde in een dramatische klinische en radiologische verbetering bij alle 5 de patiënten. In een case report werd aangetoond dat een anti-allergisch geneesmiddel en orale toediening van 5 mg prednisolon nuttig waren als conservatieve behandeling bij patiënten met maaganisakiase.

De dunne darm heeft een zeer dunne wand en nauw lumen in vergelijking met de maag, en dus kan darmanisakiase ernstige complicaties veroorzaken. Matsuo et al. rapporteerden twee patiënten met intestinale anisakiasis die een chirurgische operatie nodig hadden op de 23ste en 35ste in het ziekenhuis. Daarom besloten wij dat deze patiënt een sterke en langdurige (meer dan 5 weken) anti-allergische therapie nodig had. Vervolgens zorgde orale toediening van prednisolon en olopatadine hydrochloride voor een dramatische verbetering van haar abdominale symptomen. In de polikliniek was een lagere dosis prednisolon in eerste instantie gemakkelijker toe te dienen en dienden we aanvullend een antihistaminicum toe. Hoewel er enkele rapporten zijn die het effect van corticosteroïden bij anisakiasis aantonen, is er geen rapport over antihistamine bij anisakiasis. Een prospectieve studie of verslagen van een groter aantal patiënten is nodig om het effect van antihistamine voor anisakiasis te bevestigen. Voor dit type infectie is gerapporteerd dat ultrasonografie en CT nuttig waren voor het stellen van een diagnose. In dit geval was de ultrasonografie zeer nuttig voor de diagnose en het toezicht tijdens de conservatieve behandeling.

Dit geval suggereert dat snelle toediening van corticosteroïden en een anti-allergisch middel voor intestinale anisakiasis de buikklachten onmiddellijk kan verbeteren en complicaties, zoals ileus, peritonitis en perforatie, kan helpen voorkomen. De geschikte medicatie kan echter niet vooraf worden bepaald omdat deze kan afhangen van de individuele toestand van de patiënt. Bovendien moet ambulante behandeling worden beperkt tot jonge patiënten of patiënten van middelbare leeftijd zonder ernstige bijkomende ziekten, omdat complicaties een kritieke situatie kunnen veroorzaken bij oudere patiënten.

Tot besluit meldden wij dat een geval van intestinale anisakiasis werd gediagnosticeerd door abdominale echografie en met succes werd behandeld met toediening van prednisolon en olopatadine hydrochloride zonder ziekenhuisopname. Surveillance met echografie was zeer nuttig om de ziektetoestand vast te stellen. Treatment with corticosteroid and an antiallergic agent could be an option for patients with intestinal anisakiasis.

Statement of Ethics

The authors have no ethical conflicts to disclose.

Disclosure Statement

The authors declare that they have no competing interests.

Author Contacts

Article / Publication Details

Open Access Licentie / Geneesmiddeldosering / Disclaimer

Dit artikel is gelicenseerd onder de Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel 4.0 Internationale Licentie (CC BY-NC). Voor gebruik en distributie voor commerciële doeleinden is schriftelijke toestemming vereist. Dosering van het geneesmiddel: De auteurs en de uitgever hebben alles in het werk gesteld om ervoor te zorgen dat de keuze van geneesmiddelen en de dosering die in deze tekst worden uiteengezet, in overeenstemming zijn met de huidige aanbevelingen en praktijk op het moment van publicatie. Echter, met het oog op voortdurend onderzoek, veranderingen in overheidsvoorschriften en de constante stroom van informatie met betrekking tot geneesmiddelentherapie en -reacties, wordt de lezer dringend verzocht de bijsluiter van elk geneesmiddel te raadplegen voor eventuele wijzigingen in indicaties en dosering en voor toegevoegde waarschuwingen en voorzorgsmaatregelen. Dit is vooral belangrijk wanneer het aanbevolen middel een nieuw en/of weinig gebruikt geneesmiddel is. Disclaimer: De verklaringen, meningen en gegevens in deze publicatie zijn uitsluitend die van de individuele auteurs en medewerkers en niet die van de uitgevers en de redacteur(en). Het verschijnen van advertenties en/of productreferenties in de publicatie is geen garantie, goedkeuring of bekrachtiging van de geadverteerde producten of diensten of van hun effectiviteit, kwaliteit of veiligheid. De uitgever en de redacteur(s) wijzen elke verantwoordelijkheid af voor enig letsel aan personen of eigendom als gevolg van ideeën, methoden, instructies of producten waarnaar in de inhoud of advertenties wordt verwezen.