Is het een puberale fase of uit de hand gelopen gedrag?

Hoe weet je of je kind door een puberale fase gaat, of dat zijn uit de hand gelopen gedrag hier is om te blijven?

“Elke tiener gaat hier doorheen,” zeg je tegen jezelf. Maar in je achterhoofd vraag je je af of het gebrek aan respect, de agressie en het destructieve gedrag van je kind wel normaal zijn.

Als ouder is het verontrustend en verdrietig als je denkt dat je zoon of dochter een ernstig probleem heeft. En het is pijnlijk om te denken dat ze misschien anders zijn dan andere kinderen. Daarom zeggen veel ouders: “O, het is maar een fase. Mijn tiener groeit er wel overheen.”

Het een fase noemen is voor sommige ouders een manier om het onaangename gevoel in hun buik te vermijden dat het gedrag van hun kind een groot probleem is.

Andere ouders geloven echt dat het maar een fase is. Misschien hebben vrienden of familieleden hen met deze woorden gerustgesteld. En onze media en sommige hulpverleners kunnen hen zelfs vertellen dat wat hun kind doet normaal is. Ouders krijgen tegenwoordig veel verkeerde informatie, maar dat is gewoon de aard van onze cultuur. Ouders worden gebombardeerd met informatie, maar niet alle informatie is effectief voor hun kind.

Hoe maak je onderscheid tussen normale adolescente fasen en ongepast gedrag?

Wanneer je kijkt naar wat als een normale adolescente fase wordt beschouwd, moet je begrijpen dat er een continuüm is. En binnen dat continuüm zie je verschillende soorten gedrag, afhankelijk van waar je kind zich in zijn ontwikkeling bevindt.

Stel je dus een lijn voor met aan de ene kant een braaf kind en aan de andere kant een kind dat de controle verliest. Ik heb gemerkt dat de meeste kinderen zich ergens in het midden bevinden.

Ik denk dat de meeste ouders instinctief weten waar de grens ligt tussen normaal en ongepast gedrag. Als het gedrag van je kind bijvoorbeeld verbaal of fysiek gewelddadig wordt, als ze steelt, als ze high of dronken thuiskomt, of als ze helemaal niet meer thuiskomt, dan ligt daar de grens.

De ouders kunnen het een tijdje ontkennen, maar op een gegeven moment kunnen ze het gewoon niet meer ontkennen. Ze zullen het weten.

Hieronder staan enkele voorbeelden van wat ik als normaal versus uit de hand gelopen tienergedrag zou beschouwen.

Normaal tienergedrag

Tijdens de normale adolescentie kunt u een van de volgende dingen in het gedrag van uw kind waarnemen:

• Is humeurig en geheimzinnig
• Spendeert veel tijd alleen op zijn kamer
• Raakt snel gefrustreerd en stampt de kamer uit
• Is opvliegend en ongeduldig, vooral tegenover ouders
• Wil geen tijd met het gezin doorbrengen
• Komt te laat voor de avondklok
• Zegt dingen als: “Alleen mijn vrienden begrijpen me! I hate it here, I wish I could leave.”
• Is discontented and restless

As unpleasant as it is at times, this is all part of their way teens and pre-teens individuate from their parents—it’s part of the transition from childhood to adulthood.

Out-of-Control Teen Behaviors

But some behaviors are not normal. Rather, they’re warning signs. The following behaviors fit into this category:

• Stealing
• Being physically abusive to others or destructive in the house
• Being verbally abusive, intimidating or threatening
• Abusing a younger sibling
• Coming home drunk or high
• Staying out all night
• Getting arrested

Make no mistake—there’s something wrong with these behaviors. Ouders die tegen zichzelf zeggen “het is gewoon de fase” of “het is wat tieners doen”, maken zichzelf klaar om later ruw wakker geschud te worden.

Als iets van dit alles bij jou thuis gebeurt, onthoud dan dat hoe eerder je ingrijpt bij je kind, hoe beter. Hoe eerder je je kind vertelt dat wat hij doet niet acceptabel is en hem de tools geeft die hij nodig heeft om zich anders te gedragen, hoe beter.

Gerelateerde inhoud: Is je kind bezig met delinquent gedrag? 4 manieren om het te beheersen

Begrijp dat kinderen die controle zoeken door zich te gedragen – door fysiek geweld, verbaal geweld, vernielzucht of misbruik van middelen – niet weten hoe ze problemen moeten oplossen. Ze weten niet hoe ze vrienden kunnen maken of kunnen communiceren op een manier die aan hun behoeften voldoet. Dus wenden ze zich tot andere manieren om aan hun behoeften te voldoen – ze wenden zich tot drugs en alcohol en ongepast gedrag.

Omgaan met de denkfouten van uw kind

Ik heb ouders van acting-out kinderen gehad die me vroegen: “Is mijn zoon boos? Is hij gefrustreerd?” Mijn antwoord is meestal: “Ja, dat is hij. Maar waarschijnlijk niet om de redenen die hij u vertelt.”

Een acting-out kind zal dingen zeggen als: “Als je me met rust zou laten, zou ik me beter gedragen.”

Of hij vertelt u dat het de schuld van de school is: “Ze begrijpen me daar niet, ze blijven me maar pesten.”

De realiteit is dat de gevoelens van boosheid en frustratie van uw kind voortkomen uit zijn onvermogen om problemen op te lossen, zoals het omgaan met andere mensen, het beheersen van impulsen en het opvolgen van aanwijzingen. Zijn boosheid en frustratie komen ook voort uit zijn onwil om de juiste keuzes te maken of zijn onvermogen om hulp te vragen.

Een kind in deze situatie maakt wat psychologen denkfouten noemen. Net zoals er spelfouten en rekenfouten zijn, zijn er ook denkfouten. Als uw kind iemand anders de schuld geeft van een probleem dat hij heeft veroorzaakt, is dat een denkfout. Als hij u vertelt dat het de schuld van een ander is dat hij een raam heeft gebroken, is dat ook een denkfout.

Je ziet kinderen allerlei denkfouten maken: ze geven jou de schuld, rechtvaardigen hun gedrag, en liegen. En kinderen die zich misdragen zijn bereid om hun denkfouten te onderbouwen door een gat in de muur te slaan of je uit te schelden.

Focus op gedachten en gedrag, niet op gevoelens

Als je kind niet weet hoe hij met mensen moet omgaan, kan hij proberen om je te beheersen door gedrag, manipulatie en oneerlijkheid. En als je hem vraagt wat hij voelt, zal hij geen antwoord geven – of hij zal agressiever worden.

Dat komt omdat hij echt niet weet hoe hij zich voelt. Vaak zijn zijn gevoelens zo ongemakkelijk dat hij ze überhaupt niet wil erkennen. Daarom is het zo belangrijk om je te richten op gedachten en gedrag, niet op gevoelens.

Als je je gedachten en gedrag onder controle krijgt, zullen je gevoelens over het algemeen verbeteren. Dat is de reden waarom de meeste gedragspsychologen u leren om anders te handelen en te denken – om de denkfouten te elimineren – zodat uw stemming en gevoelens verbeteren. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, vertellen gedragspsychologen u niet om “in contact te komen met uw gevoelens”. Dat is gewoon niet effectief.

Kinderen verliezen controle om controle te krijgen

Hier is de waarheid: acting-out kinderen verliezen controle als een manier om controle te krijgen. En het werkt.

Dit is wat ik bedoel. Stel, je vertelt je 14-jarige dat het tijd is om zijn telefoon neer te leggen en zijn huiswerk te gaan maken. Hij wil dat niet en begint te flippen en gaten in muren te slaan. Na een paar van zulke incidenten, stop je met hem te vertellen wat hij moet doen – het is gewoon niet de moeite waard de strijd, redeneer je.

Dit is vrij normaal voor de meeste ouders. Ze weerhouden hun kind ervan zich te misdragen door hem niet langer te vragen zijn huiswerk te maken, of wat hij dan ook moet doen.

Maar hier ligt het gevaar: nu heeft je kind meer controle over jou gekregen. Het lijkt alsof hij de controle is kwijtgeraakt, maar op de lange duur heeft hij de controle gewonnen. Zijn uit de hand gelopen gedrag heeft ervoor gezorgd dat jij hem niet meer vertelt wat hij moet doen. En het heeft hem ervan weerhouden zijn huiswerk te maken. Hij heeft nu de controle.

Maar begrijp wel dat het een ongezonde vorm van controle is. Geloof me, als je kind dit al doet, zal hij je tolerantie voor afwijkend gedrag vergroten. Hij zal je zover krijgen dat je zijn slechte gedrag accepteert en het misschien zelfs normaal gaat vinden. Hij zal je over de grenzen duwen van wat je vroeger als verkeerd en ongepast beschouwde.

Tegelijkertijd zal hij je verwachtingen van gepast gedrag verlagen. U zult gewoon niet zoveel van hem verwachten. Beetje bij beetje zal je kind het prettig vinden om zich te gedragen als een manier om zijn problemen op te lossen.

Kinderen kunnen passende keuzes maken

Het hele idee dat een losgeslagen tiener of een kind met gedragsproblemen geen passende keuzes kan maken, is een regelrechte leugen. Ik heb vele jaren met deze kinderen gewerkt, en zelfs de moeilijkste kinderen kunnen de juiste keuzes maken – en dat doen ze elke dag. Dat is waarom ze zich bij sommige leraren wel gedragen en bij anderen niet. Of ze doen het thuis wel, maar op school niet. Of bij de ene ouder wel, maar bij de andere niet.

In mijn praktijk zag ik ouders van kinderen die zogenaamd de controle kwijt waren. Dan bezocht ik die kinderen in de jeugdgevangenis waar ze door hun reclasseringsambtenaar heen waren gestuurd en ze scheldden de bewakers daar niet uit. Ze zeiden “ja meneer” en “nee meneer.”

Conclusie

Het idee dat een kind over dit soort destructief gedrag heen zal groeien is niet realistisch. Begrijp dat als je tiener zich gedraagt en intimidatie gebruikt om zijn zin te krijgen, hij dit gedrag al heeft ingezet als zijn probleemoplossingsmechanisme.

En het trieste is, het werkt voor hem. De mensen in zijn leven deinzen terug en laten hem zijn gang gaan tot hij volwassen is. Maar dan heeft hij echte problemen.

Als je kind volwassen wordt en niet de belangrijke levensvaardigheden van compromis, acceptatie en passend gedrag leert, zal hij moeite hebben om een baan te vinden of een gezonde relatie te onderhouden. De harde realiteit is dat als je een kind met dit soort gedrag laat wegkomen, hij voor de rest van zijn leven gehandicapt zal zijn.

Gerelateerde inhoud: Ouderschap Tieners: Ouderlijk gezag vs. druk van leeftijdgenoten