Jimmy Hoffa

De beruchte vakbondsleider, en voorzitter van de International Brotherhood of Teamsters van 1958 tot 1971, verdween op mysterieuze wijze op 30 juli 1975.

Door de nauwe banden van de vakbond met de georganiseerde misdaad had Hoffa meer macht gekregen, maar werd hij ook in verband gebracht met een aantal duistere praktijken. Hoffa werd veroordeeld tot dertien jaar gevangenisstraf voor jury gesjoemel, postfraude en omkoping, maar kreeg in 1971 gratie van president Richard Nixon op voorwaarde dat hij niet betrokken zou blijven bij vakbondsactiviteiten. Toch was Hoffa op het moment van zijn verdwijning al begonnen met het heropbouwen van zijn Teamster-achterban in Detroit, tot woede van degenen die in zijn afwezigheid aan de macht waren gekomen.

Ondanks de honderden wilde theorieën over wat er met Jimmy Hoffa is gebeurd, is slechts een handvol details over zijn verdwijning daadwerkelijk bevestigd. Op 30 juli 1975 verliet Hoffa zijn huis in zijn groene Pontiac Grand Ville om twee mede gangsters, Anthony Giacalone en Anthony Provenzano, te ontmoeten in het Machus Red Fox Restaurant om 14:00 uur. Kort daarna belde Hoffa zijn vrouw om te zeggen dat ze nog niet waren komen opdagen. Toen Hoffa niet thuis kwam, gaf zijn vrouw hem als vermist op. Zijn auto werd bij het restaurant gevonden zonder enig teken van waar Hoffa was gebleven. De laatste persoon die hem levend zag was een vrachtwagenchauffeur, die meldde dat hij Hoffa zag rijden met verschillende andere onbekende mannen in een Mercury Marquis die bijna tegen zijn vrachtwagen botste toen deze de Red Fox verliet. De beschrijving van het voertuig kwam perfect overeen met dat van Anthony Giacalone’s zoon, dat op dat moment werd gebruikt door Hoffa’s vriend Chuckie O’Brien. Omdat O’Brien al verdacht was vanwege recente ruzies met Hoffa, namen de autoriteiten het voertuig op 21 augustus in beslag. Speurhonden detecteerden Hoffa’s geur binnenin, maar er werd geen ander bewijs gevonden. Dit is waar het spoor koud werd. In 1982 verklaarde de FBI Hoffa dood, nog steeds zonder enig idee waar zijn stoffelijk overschot zich bevond.

In 2001 werd een haarlok die in de auto van O’Brien was gevonden, op DNA getest en geïdentificeerd als die van Hoffa, waarmee de oorspronkelijke theorie dat hij in ieder geval in het voertuig aanwezig was, definitief werd bevestigd. Het onderzoek leek een nieuwe wending te nemen in 2004, toen mede gangster Frank Sheeran zijn biografie uitbracht en beweerde dat hij kon bewijzen dat hij de moordenaar was: O’Brien had hen allen naar een huis in Detroit gereden, waarbinnen Sheeran Hoffa had neergeschoten en er nog bloedsporen te vinden waren. Uit analyse bleek echter dat het bloed dat in het huis was gevonden niet van Hoffa was, en de politie was weer terug bij af.

Een handvol andere locaties werd in de daaropvolgende jaren doorzocht, waaronder een paardenboerderij en onder de garage van een voormalige gangster, maar leverde niets op. Volgens de FBI is de meest waarschijnlijke verklaring dat de nieuwe leiding van de Teamster een aanslag op Hoffa heeft bevolen om te voorkomen dat hij weer aan de macht zou komen in de vakbondspolitiek. Het is op dit moment uiterst onwaarschijnlijk dat zijn lichaam ooit zal worden gevonden.

Het publiek blijft gefascineerd door de verdwijning. De grimmige allure van de maffia-onderwereld en wilde samenzweringstheorieën hebben de verdwijning van Jimmy Hoffa tot op de dag van vandaag in de popcultuur aangewakkerd. In 2006 gaf de FBI het officiële uitgebreide dossier uit 1976 vrij (bekend als de Hoffex Memo), wat de interesse van de wereld opnieuw aanwakkerde. Er worden nog steeds aanwijzingen gegeven en onderzocht door de FBI, maar ze zijn nog steeds niet dichter bij het vinden van wat er werkelijk met Hoffa is gebeurd op 30 juli.

In een interessant vervolg hierop is Hoffa’s zoon, James Hoffa, in 1998 president geworden van de Internationale Teamsters.

Terug naar Misdaadbibliotheek