John Greenleaf Whittier
John Greenleaf Whittier (1807 – 1892) was een Amerikaans dichter, die beschouwd wordt als een van de Fireside Poets, wier morele thema’s populair waren in hun tijd. Andere leden waren Henry Wadsworth Longfellow, Oliver Wendell Holmes, Sr., William Cullen Bryant, en James Russell Lowell.
Whittier was een Amerikaanse Quaker die een groot voorstander was van de afschaffing van de slavernij. Hij werd geboren op een boerderij in Massachusetts, maar door zijn slechte gezondheid kon hij niet veel helpen, en door zijn kleurenblindheid was hij niet in staat rijpe, rode aardbeien te oogsten. Het ontbrak hem al vroeg aan formeel onderwijs, hoewel hij wel in twee termijnen zijn middelbare schooldiploma haalde. Whittier’s Quaker opvoeding vormde zijn ideologie over humanisme en sociale verantwoordelijkheid.
Whittier was een gulzige lezer, sterk beïnvloed door de Schotse dichter Robert Burns, en William Lloyd Garrison zag Whittier’s vroege poëzie en huurde hem in als redacteur van de in Boston gevestigde National Philanthropist. Hij was redacteur van andere tijdschriften en kwam in de verleiding de politiek in te gaan nadat hij in 1833 zijn eerste antislavernij pamflet, Justice and Expediency, had gepubliceerd, waarmee zijn twintigjarige carrière in het teken van de abolitionistische zaak begon. Hij eiste de onmiddellijke emancipatie van slaven en ondertekende de Anti-Slavernij Verklaring van 1833. In 1839 werd hij stichtend lid van de Vrijheidspartij.
Whittier produceerde twee bundels abolitionistische poëzie in 1838 en 1846. Een van zijn beroemdste werken was Our Countrymen in Chains. The poem, along with Josiah Wedgwood’s image, became the Society for the Abolition of Slavery’s seal in 1787, Whittier served as an elector voting for Abraham Lincoln in both presidential elections (1860, 1864). In 1865, ratification of the Thirteenth Amendment abolished slavery, which led Whittier to turn his writings to other matters for the remainder of his life.
