Kalkoen Identificatie: Kijk naar de baard om zeker te zijn

Bijdragende redacteur

Het gebeurt elk voorjaar wel ergens. Een goed gecamoufleerde kalkoen
jager trekt een rode bandana uit zijn zak en een andere jager
vliegt een magnumlading No.6s in zijn richting.

Als de bandannahouder geluk heeft, ligt hij de rest van de
morgen op de eerste hulp van een ziekenhuis met een stagiair die
pellets uit zijn huid aan het graven is. Als hij geen geluk heeft, is zijn
carrière bij de kalkoenjacht
en misschien wel zijn leven voorbij.

Er zijn verschillende redenen waarom de kalkoenjacht een van de meest
ongevalsgevoelige veldsporten is: Iedereen is van top tot teen gecamoufleerd; we maken allemaal geluiden als de
vogels waarop we jagen; en we weten allemaal dat de kop van een hoender rood,
wit, en blauw is.

Diezelfde redenen zouden kalkoenjagers extra voorzichtig moeten maken,
maar niet iedere jager herinnert zich alle veiligheidsregels als hij er
zeker van is dat er een hoender zit bij die grote eik.

Er is echter één regel die vrijwel zeker zou zijn van een
ongelukvrije jacht, als iedere kalkoenjager zich daaraan zou houden: Niet schieten
tot je een baard ziet!

In de lente is elke mannetjes- of baardkalkoen een legaal doelwit, maar
sommige jagers denken niet genoeg na over het onderscheid tussen een tom en
een jake, hen, of niet-doelwit tot het tijd is om te schieten. U zult een veiligere
jacht hebben als u uw basiskennis over kalkoenherkenning oppoetst en de baardregel
voorop
houdt.

Tom, jake, of hen?

Een mannetjeskalkoen is groter dan een hen, maar de geslachten kunnen ook worden
onderscheid door de kleur van de veren, de kleur van de kop, de pootuitlopers en de
aanwezigheid van een baard.

De lichaamsveren van mannetjes, ongeacht hun leeftijd, hebben zwarte
uiteinden en een glanzende, iriserende glans. De lichaamsveren van een hen hebben buff
toppen en een doffe, schemerige afwerking. Van een afstand zien de mannetjes er groot, glanzend en zwart uit, terwijl de hennen kleiner, grauw en bruin lijken.

Talkoenen vervellen niet al hun staartveren in hun eerste levensjaar. De centrale staartveren van een juveniele vogel zijn langer dan de
buitenste staartveren. Wanneer een jake, of jong mannetje, zijn waaier laat zien, steken de centrale staartveren een centimeter of twee boven de rest van de waaier uit.

De kop van een hen is meestal dofgrijs of blauw van kleur. De kop van mannetjes kan er helderblauw, rood of wit uitzien, afhankelijk van hun opwind
niveau. In de lente is de kop van een mannetje meestal helder
rood. Als hij in vol ornaat is, wordt de top van zijn kop wit. Als een mannetje naar je toe
loopt, lijkt zijn kop op een softbal
tegenover zijn uitgewaaide staart.

Volwassen mannetjes, of grondels, hebben ook vlezige lellen en carunkels
op hun kop en nek en een snavelrand. Deze vullen zich met
bloed en worden helderrood als de vogel opgewonden is, en de snavel
hangt enkele centimeters onder de snavel.

Mannetjes hebben sporen op de achterkant van hun poten die elk jaar langer en puntiger
worden. De lengte van de sporen is een betrouwbare methode voor het bepalen van de leeftijd. Een jake, of jaarling mannetje, heeft sporen van minder dan een halve centimeter
lang. Een 2 jaar oud mannetje heeft sporen van een halve tot 1 duim lang. Toms
ouder dan 3 jaar hebben sporen van minstens 1 duim lang. Toms
schoppen elkaar met hun sporen bij gevechten.

Mannetjes hebben ook baarden, die bestaan uit een groep grove
haartjes die uit de huid van hun borst groeien. Meestal
hebben jakes baarden van minder dan 5 centimeter. De baard van een 2 jaar oude tom is
meestal minstens 8 of 9 centimeter lang. De lengte van de baard is geen goede
indicator voor de leeftijd, omdat de uiteinden van de haren slijten en afbreken door
contact met de grond of boomtakken.

Van 1 tot 5 procent van de hennen heeft ook een baard, maar die is
meestal kort en piekerig. De baardhennen hebben alle andere kenmerken van normale hennen. Een hen met baard is een legaal doelwit,
maar de meeste jagers laten ze links liggen ten gunste van een tom.

Alle kalkoenen kakelen, jammeren en spinnen, maar toms en jakes zijn de
enige kalkoenen die gobberen. De burl van een volwassen grom duurt enkele
seconden en heeft een lustig geratel. De gobbelpogingen van een jake zijn vaak schuchter en komisch. Jake’s kunnen yelpen of een gobble afbreken
na twee of drie lettergrepen. Ze klinken als puberjongens
die een nieuwe stem uitproberen, en dat is precies wat ze doen.

Veilig jagen

Houd een mentale checklist bij van deze geslachtskenmerken, en je
moet geen moeite hebben om een hen van een tom of een jake te onderscheiden. Als een
vogel binnen bereik komt, vraag uzelf dan af: zwart of bruin lichaam? Rode of grijze kop?

Als een kalkoen dichtbij genoeg komt om te schieten, kijk dan naar de baard voordat u de veiligheidspal eraf haalt. Het is een zeldzame tom die zijn baard verloren heeft aan een gevecht of aan vriesweer. Die extra seconde of twee die je nodig hebt om je doelwit met absolute zekerheid te identificeren, kan het
verschil betekenen tussen een succesvolle jacht en een tragische
vergissing.