Kan de Noordelijke Witte Neushoorn worden teruggehaald van het punt van uitsterven?
Toen Sudan, ’s werelds laatste mannelijke Noordelijke Witte Neushoorn, in maart stierf in een wildpark in Kenia, leek dat het einde van zijn soort in te luiden. Maar misschien is het nog niet voorbij. Wetenschappers op vier continenten werken met neushoorneieren, celculturen, weefsels, bloed en ingevroren spermamonsters om een levende noordelijke witte neushoorn ter wereld te brengen en misschien zelfs de hele ondersoort te herbevolken. Als zij daarin slagen, zal het de eerste keer zijn dat een vrijwel uitgestorven zoogdier zonder levende mannetjes van de rand van de afgrond is gered.
Eén strategie hangt af van de twee bekende vrouwtjes van de ondersoort: Sudan’s 29-jarige dochter en 18-jarige kleindochter. Omdat geen van beide gezond genoeg is om een kalf ter wereld te brengen, hopen wetenschappers enkele van hun eitjes te extraheren, elk eitje te combineren met eerder verzameld ingevroren sperma en het resulterende embryo in een ander vrouwtje te implanteren.
Het meest waarschijnlijke surrogaat zou een zuidelijke witte neushoorn zijn, een andere ondersoort, die een langere hoorn heeft, meer haar en ongeveer 21.000 leden die nog in zuidelijk Afrika leven. Maar het is niet onmogelijk dat een paard als surrogaat kan dienen; neushoorns en paarden behoren tot dezelfde klasse – perissodactylen, of onevenhoevigen – en hebben een vergelijkbaar voortplantingssysteem.
In het San Diego Zoo Safari Park, dat het wereldrecord heeft voor de meeste neushoorns die in gevangenschap zijn geboren (176 tot nu toe), bestuderen onderzoekers hoe ze het beste levensvatbare eitjes kunnen winnen uit zuidelijke witte neushoorns. De procedure houdt in dat een sonde via het rectum van de neushoorn in een eierstok wordt geleid, waarna de eitjes er via een katheter worden uitgehaald. Omdat de eierstokken van de twee ton wegende neushoorn op 2 tot 3 meter van zijn romp zitten, is het proces op zijn zachtst gezegd moeilijk, zegt Barbara Durrant, de directeur voortplantingswetenschappen van de dierentuin. Ze zijn er tot nu toe in geslaagd om een paar eitjes te verzamelen, maar ze zullen hun slagingspercentage moeten verbeteren als ze hopen de procedure te kunnen toepassen op een of beide nakomelingen van Sudan.
Een andere benadering zou gebruik maken van recente doorbraken in het manipuleren van een soort stamcellen, geïnduceerde pluripotente stamcellen genaamd, die kunnen worden gegenereerd uit andere volwassen cellen. Onderzoekers in San Diego, Tsjechië, Oostenrijk, Italië en Japan werken aan het omvormen van huidcellen van de noordelijke witte neushoorn tot dergelijke stamcellen en vervolgens tot eicellen. (De eicel van de neushoorn zou dan worden gecombineerd met sperma om een embryo te vormen, dat zou worden geïmplanteerd in een draagmoeder.
Een potentieel voordeel van het gebruik van stamcellen is diversiteit, zegt Durrant. De San Diego Zoo heeft 12 noordelijke witte neushoorn cellijnen, en het werken met hen op genniveau kan eicellen leveren met een enorme genetische variëteit – een verzekering tegen toekomstige inteelt en genetische knelpunten.
Sommige deskundigen speculeren dat in-vitrofertilisatie en draagmoederschap binnen tien jaar tot een levendgeborene zou kunnen leiden. Durrant is voorzichtiger: “Ik aarzel om een tijdlijn aan te geven, omdat we het gewoon niet weten.”
Technologie is slechts een deel van de puzzel, zegt Dino Martins, onderzoekmedewerker bij Smithsonian en directeur van het Mpala Research Centre in Kenia. De houding moet ook veranderen, want de krachten die de noordelijke witte neushoorn hebben uitgeroeid – oorlog, armoede, stroperij – zijn nog steeds aanwezig. “We moeten jonge mensen in Oost- en Centraal Afrika het gevoel geven dat deze neushoorns van hen zijn,” zegt Martins. “We’re only going to save what we care about.”
Subscribe to Smithsonian magazine now for just $12
This article is a selection from the June issue of Smithsonian magazine
Buy