Kan een arts worden aangeklaagd voor het uitstellen van een behandeling?

Het niet tijdig verlenen van zorg door een arts of andere zorgverlener kan neerkomen op medische fouten, maar er zijn een paar dingen die u moet bewijzen om met succes een rechtszaak aan te spannen.

Is de vertraging gelijk aan nalatigheid?

In de eerste plaats moet u vaststellen dat de vertraging van de arts bij het verlenen van de juiste zorg neerkwam op medische fouten. Bij een rechtszaak wegens medische nalatigheid staat de vraag centraal of de behandeling in kwestie al dan niet onder de maat was, afgezet tegen wat een redelijk bekwame en competente arts onder soortgelijke omstandigheden zou hebben gedaan (of juist niet zou hebben gedaan).

Om aan te tonen dat er sprake is van medische nalatigheid is meestal de verklaring nodig van een getuige-deskundige die vaststelt wat onder de gegeven omstandigheden de juiste behandeling zou zijn geweest, en vervolgens uitlegt hoe het handelen van de arts niet aan die norm voldeed.

Voorbeeld: Intubatie van een patiënt is vaak van kritiek belang in noodsituaties waarin de luchtweg van een patiënt is geblokkeerd. Er bestaan welomschreven zorgnormen voor het intuberen van patiënten in noodsituaties – het is een kritische, levensreddende procedure.

Als een arts verzuimt een patiënt tijdig te intuberen, kan dit leiden tot hersenschade of zelfs de dood. Dit soort vertraging in de spoedbehandeling kan in veel omstandigheden neerkomen op medische nalatigheid. Als een medisch deskundige verklaart dat een “redelijke” arts de patiënt eerder zou hebben geïntubeerd, dan kan er sprake zijn van nalatigheid.

Heeft de vertraging schade veroorzaakt?

Het tweede hoofdbestanddeel van uw zaak is het vaststellen van de schadevergoeding bij medische fouten. Om de arts aan te klagen is het niet voldoende dat hij of zij een ziekte of verwonding niet op tijd heeft behandeld of gediagnosticeerd; het moet ook extra letsel hebben veroorzaakt. Dat betekent dat u precies moet aantonen hoe – en in welke mate – de vertraging in de verlening van medische zorg u schade heeft berokkend.

Er zijn een aantal verschillende manieren waarop onjuiste vertraging in de verlening van medische zorg kan resulteren in schade voor een patiënt — de vertraging kan uw toestand hebben verergerd, het kan de mogelijkheid hebben uitgesloten dat bepaalde behandelingen konden worden toegediend, het kan de effectiviteit van een bepaalde behandelingsmethode hebben verminderd, of het kan uw pijn en ongemak onnodig hebben verlengd of geïntensiveerd.

Voorbeeld: Een tijdige diagnose van kanker is van cruciaal belang voor een succesvolle behandeling. Hoe eerder de kanker wordt gediagnosticeerd, hoe groter de mogelijkheden voor (en het effect van) behandeling. Maar de diagnose van kanker is een ingewikkeld proces dat lichamelijk onderzoek, de familiegeschiedenis van de patiënt en tests door deskundigen omvat.

Als een deskundige getuigt dat een arts de kans heeft gehad de diagnose kanker eerder te stellen, maar heeft nagelaten dit (nalatig) te doen, dan moet aan de hand van ingewikkeld medisch bewijs worden aangetoond dat de patiënt extra schade heeft geleden. Het bewijs dat een vertraagde diagnose tot extra schade heeft geleid – overlijden aan kanker die anders genezen had kunnen worden, of langdurige behandeling en lijden die voorkomen hadden moeten worden – is nodig om een medische foutclaim in te dienen.

Hoe kunt u uw rechten doen gelden

Medische foutclaims zijn van nature complex en moeilijk te bewijzen. Er is geen wet die zegt: “Als deze arts verzuimd heeft X procedure in Y hoeveelheid tijd uit te voeren, is er sprake van nalatigheid”. U zult een advocaat moeten vinden met ervaring in medische wanpraktijken (deze advocaten hebben meestal een medisch expert beschikbaar om naar potentiële zaken te kijken) om naar de feiten van uw zaak te kijken, en te bepalen of alle vereiste wettelijke en medische elementen aanwezig zijn om het voeren van een medische wanpraktijkenrechtszaak te rechtvaardigen.