Kinderen Den – Wolvencommunicatie – UK Wolf Conservation Trust

Hoe communiceren wolven?

Communicatie is de reden waarom wolven zo’n succesvol roofdier zijn – het stelt hen in staat om zeer goed in een roedel te werken, wat hen weer in staat stelt om te jagen, elkaar en hun territorium te beschermen en hun jongen veiliger groot te brengen. Met andere woorden, communicatie is de sleutel tot hun overleving. Wolven staan vooral bekend om hun gehuil; hiermee kunnen ze een boodschap sturen naar andere wolven en het kan betekenen “ik ben hier, waar ben jij?” of ze kunnen zeggen “blijf weg uit mijn territorium!”. aar wolven praten met elkaar met meer dan alleen gehuil, ze janken, janken, grommen, gillen, grommen en (zelden) blaffen. Wolven hebben 4 belangrijke zintuigen om met elkaar te communiceren – auditieve zintuigen (geluid, door janken, grommen, gillen etc.), olfactorische zintuigen (geuren, door te ruiken waar een andere wolf is geweest of door hun territorium af te bakenen door te urineren), visuele zintuigen (lichaamstaal, zoals rechtop staan of oogcontact) en tastzintuigen (door aanraking, zoals tegen elkaar aan schuren).
Visuele zintuigen, via lichaamstaal, zijn een zeer belangrijke manier waarop ze communiceren. Als je een hooggeplaatste (dominante) wolf bent, houd je je kop en staart hoog als je anderen begroet, terwijl je als laaggeplaatste (onderdanige) wolf je staart tussen je poten stopt, een lage lichaamshouding hebt en je oren plat legt als je een hooggeplaatst dier begroet. Als een wolf boos is, kan hij dat laten zien door zijn tanden te laten zien en een “harde” blik te werpen op de wolf die hem dwarszit. Hieronder zie je een voorbeeld van Tala die dat doet!

Als een wolf wil spelen, buigt hij – hij laat de voorste helft van zijn lichaam zakken terwijl zijn achterwerk in de lucht blijft, de staart kwispelt. Misschien ziet u uw huishonden dit ook doen als ze willen spelen; de reden hiervoor is dat honden en wolven nauw verwant zijn en de manieren waarop ze communiceren vergelijkbaar zijn. Wolven kunnen ook veel uitdrukken met hun ogen, een boos of negatief gevoel zou resulteren in een “harde” blik, en een verscherping van de ogen, terwijl als ze blij of speels zijn ze een “zachte” blik in hun ogen hebben.
In het wild hebben wolven geen muren en hekken om hun huis en territorium af te bakenen – in plaats daarvan urineren ze rond hun grenzen en wrijven ze hun eigen geur en die van hun roedel rond het gebied dat ze hebben opgeëist om anderen te laten weten van wie het is!